Rodzaju.

TSłowo „Rodzaju” oznacza „Początki”. Wszystko można prześledzić do Księgi Rodzaju. Pierwotnie świat miał wspólną (monoteistyczną) religię. Politeizm rozpoczął się w Rodzaju 11, wraz z budową Babilonu.

Mitologia. Źródło - Babilon.

William Branham.

Przeczytaj cały rachunek w...
Pergamoński Wiek Kościoła.

Babel jest pierwotną nazwą Babilonu. Ono oznacza zamieszanie. Według zapisków zostało ono założone przez Kusza, syna Chama, lecz do mocy i okazałości królestwa zostało doprowadzone w czasie jego syna Nimroda, tego wielkiego myśliwego. Nimrod, zgodnie z relacją z 1. Mojż. 11, a również zgodnie ze świecką historią, postanowił osiągnąć trzy rzeczy. Chciał zbudować silny naród, co się mu udało. Chciał propagować swoją własną religię, czego też dokonał. Chciał zdobyć dla siebie wielkie imię, co również osiągnął. Jego osiągnięcia były tak okazałe, że królestwo Babilońskie by nazwane głową ze złota pomiędzy wszystkimi świeckimi władzami. To, że jego religia zyskała rozgłos, potwierdza sam fakt, że Pismo utożsamia go zupełnie z szatanem w księdze Izajasza 14. r. i w księdze Objawienia 17. i 18. r. A na podstawie historii możemy udowodnić, że to opanowało cały świat i jest podstawą każdego systemu bałwochwalstwa i motywem mitologii, chociaż imiona bożków różnią się w różnych częściach kraju, zgodnie z językiem tych ludzi. Nie trzeba nawet mówić o tym, że on zdobył imię dla siebie i dla swoich zwolenników, bowiem tak długo, jak długo ten wiek posuwa się naprzód (aż do czasu, kiedy Jezus objawi się swoim braciom), on będzie uwielbiany i honorowany, chociaż pod innym imieniem niż Nimrod, i w trochę odmiennej świątyni niż ta, w której był pierwotnie czczony.

Ponieważ Biblia nie zajmuje się historią innych narodów tak szczegółowo, będzie potrzebne przebadać starożytne świeckie zapiski, aby znaleźć odpowiedź, w jaki sposób Pergamon stał się siedzibą szatańskiej religii Babilonu. Głwnymi źródłami informacji będą zapiski egipskiej i greckiej kultury, a to z tego powodu, że Egipt przejął swoją wiedzę i matematykę od Chaldejczyków, a kolejno Grecja przejęła to z Egiptu. Otóż, skoro kapłani byli odpowiedzialni za nauczanie tych dziedzin nauki i skoro te nauki były stosowane jako część religii, to znamy już klucz do tego, w jaki sposób Babilońska religia zdobyła swoją moc w obu tych krajach. Jest również prawdą, że ilekroć jakiś naród był zdolny pokonać inny naród, to w odpowiednim czasie religia zwycięzców stawała się religią pokonanych. Jest faktem powszechnie znanym, że Grecy posiadali te same znaki Zodiaku, jak Babilończycy, a w starożytnych egipskich zapiskach stwierdzono, że Egipcjanie przekazali Grekom swoją wiedzę o wielobóstwie. Tak więc tajemnice z Babilonu rozszerzały się od narodu do narodu, aż pojawiły się w Rzymie, w Chinach, w Indiach; a nawet w Północnej i Południowej Ameryce znajdujemy zasady tego samego kultu.

Starożytna historia zgadza się z Biblią, że babilońska religia z całą pewnością nie by religią pierwotnej ludności na ziemi. Ona była pierwszą, która się odchyliła od pierwotnej wiary, ale ona sama nie była tą pierwotną. Historycy, tacy jak Wilkinson i Fullett udowodnili ostatecznie, na podstawie starożytnych dokumentów, że był taki czas, kiedy wszyscy ludzie na ziemi wierzyli w JEDNEGO BOGA, posiadającego najwyższy autorytet, wiecznego, niewidzialnego, Który Słowem Swoich ust powołał wszystkie rzeczy do istnienia, a w swoim charakterze był On miłujący, dobry i sprawiedliwy. Ponieważ jednak szatan będzie zawsze psuł, cokolwiek tylko może, stwierdzamy, że on zakaża myśli i serca ludzi tak, iż odrzucają prawdę. Ponieważ on zawsze usiłował o to, by przyjmować cześć, jak gdyby on był Bogiem, a nie sługą i stworzeniem Bożym, odwrócił ludzi od oddawania czci Bogu w tym celu, aby je ściągnął na siebie i w ten sposób był chwalony. Oczywiście, on osiągnął swoje pragnienie, aby rozszerzać swoją religię na całym świecie. Bóg składa o tym świadectwo w liście do Rzymian:

„Kiedy poznali Boga, nie chwalili go jako Boga i nie złożyli mu dziękczynienia, lecz znikczemnieli w myślach swoich, a ich nierozumne serce pogrążyło się w ciemności. Mienili się być mądrymi, a stali się głupi. I zamienili chwałę nieśmiertelnego Boga na obrazy, przedstawiające śmiertelnego człowieka, a nawet ptaki, czworonożne zwierzęta i płazy. Dlatego też wydał ich Bóg na łup pożądliwości ich serc ku nieczystości, aby bezcześcili ciała swoje między sobą. Ponieważ zamienili Boga prawdziwego na fałszywego i oddawali cześć i służyli stworzeniu, zamiast Stwórcy.”

Pamiętajcie, szatan by stworzeniem Bożym (synem Jutrzenki). Stwierdzamy zatem, że tam gdzie raz była rozsiewana prawda między ludem i wszyscy trzymali się tej prawdy, tam później nastał dzień, kiedy liczna grupa odwróciła się od Boga i rozpowszechniała po całym świecie diabelską formę oddawania czci. Historia potwierdza, że potomkowie Sema, którzy trzymali się tej nie zmieniającej się Prawdy, byli w mocnej opozycji w stosunku do potomków Chama, którzy się odwrócili od prawdy do kłamstwa diabła. Nie ma czasu podejmować dyskusji na ten temat; poruszamy to po prostu tylko dlatego, abyście mogli zobaczyć, że były dwie religie, i tylko dwie, a ta zła rozszerzyła się na cały świat.

Monoteizm został zamieniony w Babilonie na politeizm. Kłamstwo i tajemnice diabła powstały przeciwko prawdzie Bożej i przeciwko tajemnicom Bożym w tym mieście. Szatan stał się naprawdę bogiem tego świata i domagał się chwały od tych, których oszukał i sprawił że oni uwierzyli, iż on jest naprawdę Panem.

Politeistyczna religia nieprzyjaciela rozpoczęła się nauką o trójcy. Było to daleko wstecz, w starożytnej przeszłości, kiedy powstała idea „Jednego Boga w trzech osobach.” Jakie to dziwne, że nasi współcześni teolodzy nie zorientowali się w tym, lecz zostali jawnie oszukani przez szatana, tak jak ich poprzednicy. Oni ciągle wierzą w trzy osoby Bóstwa. Niech nam pokażą choćby tylko jedno miejsce w Piśmie, gdzie znajduje się źródło dla takiej nauki. Czy to nie jest dziwne, że w czasie, kiedy potomstwo Chama udało się swoją drogą w kulcie szatana, który zawierał podstawową koncepcję trzech bogów, że nie znajdujemy ani śladu z potomstwa Sema, które by wierzyło rzecz albo miało jakieś ceremonialne oddawanie czci, które by zawierało chociaż symbol tego? Czy to nie jest dziwne, że wierzyli: „Słuchaj Izraelu, Pan, twój Bóg, jest JEDNYM Bogiem,” gdyby były trzy osoby Bóstwa? Abraham, potomek Sema, w 1.Mojż. 18. widział tylko JEDNEGO Boga z dwoma aniołami.

Otóż, w jaki sposób była wyrażona ta trójca? Ona była wyrażona postaci równobocznego trójkąta, podobnie jak to jest przedstawione w dzisiejszym Rzymie. Dziwne, że nie posiadali takiego wyobrażenia o tym. Otóż, kto ma rację? Żydzi czy Babilończycy? W Azji występowała politeistyczna idea trzech bogów w postaci posągu z trzema głowami na jednym ciele. On jest wyrażony w postaci trzech inteligencji. W Indiach odczuwali w swoich sercach, że mają go wyrażać jako jednego boga pod trzema postaciami. Otóż, to jest naprawdę dobra teologia nowoczesnych dni. W Japonii jest wielki Budda z trzema głowami, podobnie jak ten, którego opisaliśmy poprzednio. Lecz najbardziej wymownym wyrażeniem spośród wszystkich jest to, które przedstawia pojęcie trójcy w trojakiej formie: Głowa starca, przedstawiająca symbolicznie Boga Ojca. Koło, które w misteriach oznacza „Nasienie”, które kolejno oznacza Syna Skrzydła i ogon ptaka (gołębia).

Tutaj mamy naukę o Ojcu, Synu i Duchu Świętym, trzy osoby w Bóstwie - istna trójca. Tą samą rzecz możecie oglądać w Rzymie. Pozwólcie mi obecnie postawić jeszcze raz pytanie, czy to nie jest dziwne, że diabeł i jego czciciele przejawiali w rzeczywistości więcej prawdy niż ojciec wiary (Abraham) i jego potomstwo? Czy to nie jest dziwne, że czciciele szatana wiedzieli więcej o Bogu, niż dzieci Boże? Otóż, właśnie o tym pragną nas przekonać współcześni teolodzy, kiedy mówią o trójcy. Zapamiętajcie sobie na zawsze po prostu tę jedną rzecz: te zapiski są faktem, a również to jest faktem - szatan jest kłamcą i ojcem kłamstwa, a kiedykolwiek on przychodzi z jakimś światłem, jest to ciągle kłamstwo. On jest mordercą, a jego doktryna o trójcy uśmierciła masy ludzi i będzie to dalej czynić, póki nie przyjdzie Jezus.

Zgodnie z historią nie było trzeba długiego czasu, aby dokonać zmiany w pojęciu o Ojcu, Synu i Duchu Świętym. Szatan odsuwa ich krok za krokiem od tej prawdy. Rozwijające się pojęcie o Bóstwie było obecnie następujące: 1. Wieczny Ojciec, 2. Duch Boży wcielony do LUDZKIEJ matki (czy was to pobudza do rozmyślania?) 3. Boski Syn, owoc tego wcielenia, (Nasienie kobiety).

Lecz szatan nie jest zadowolony. On jeszcze nie osiągnął tego, by mu oddawano cześć, chyba tylko w pośredni sposób. Zatem on odciąga ludzi ciągle dalej od tej prawdy. Za pośrednictwem swoich misteriów objawia ludziom, że skoro ten wielki niewidzialny Bóg ojciec nie troszczy się o ludzkie sprawy, lecz pozostaje w stosunku do nich milczący, że byłoby wskazane oddawać Mu cześć w milczeniu. W rzeczywistości oznacza to ignorować Go, na ile tylko możliwe, o ile nie zupełnie. Ta doktryna rozszerzyła się również po całym świecie, a jeszcze dzisiaj możecie w Indiach zobaczyć, że świątynie poświęcone wielkiemu stwórcy, milczącemu bogu, są zdumiewająco nieliczne.

Skoro było niepotrzebne oddawać cześć stwórcy - ojcu, było sprawą naturalną że oddawanie czci obróciło się do „Matki z Dziecięciem”, jako obiektów uwielbiania. W Egipcie istniała ta sama kombinacja matki i syna, nazwana Isis i Osiris. W Indiach była to Isi i Iswara. (Zauważcie nawet to podobieństwo imion). W Azji by to Cybella i Deoius. W Rzymie, także i w Grecji poszło to za ich przyk ładem. I w Chinach! Otóż, wyobraźcie sobie zdziwienie kilku rzymsko-katolickich misjonarzy, kiedy wkroczyli do Chin i znaleźli tam Madonnę z Dziecięciem z promieniami światła wychodzącymi z głowy dziecięcia. Ten wizerunek można było spokojnie zamienić za ten z Watykanu, z wyjątkiem różnicy w niektórych rysach twarzy.

Obecnie wypada nam przedstawić pierwotną matkę z dziecięciem. Pierwotną boginią - matką w Babilonie była Semiramis, którą we wschodnich krajach nazywano Rhea. W swoich ramionach trzymała ona syna, który chociaż jest dziecięciem, został opisany jako wysoki, mocny, przystojny i szczególnie uroczy dla kobiet. U Ezechiela 8, 14. został nazwany Tammuz. Między klasycznymi pisarzami nazywano go Bachusem. Dla Babilończyków był on Ninusem. Biorąc pod uwagę ten fakt, że on jest przedstawiony jako dziecię w ramionach matki, a pomimo tego opisany jako wielki i mocarny, jest znany jako „Małżonek- Syn”. Jeden z jego tytułów brzmiał: „Małżonek matki”, a w Indiach, gdzie ci dwaj są znani jako Iswara i Isi, on (małżonek) jest przedstawiony jako dziecię na piersi swej własnej żony.

Przeczytaj cały rachunek w...
Pergamoński Wiek Kościoła.

A Chus spłodził Nemroda, który począł być możnym na ziemi.

Ten był możnym myśliwcem przed obliczem Pańskiem; przetoż się mówi: Jako Nemrod możny myśliwiec przed Panem.

A początek królestwa jego był Babel, i Erech, i Achad, i Chalne w ziemi Senaar.

Rodzaju 10:8-10