Genesis.

Het woord "Genesis" betekent "Beginnings". Alle dingen kunnen terug naar het boek Genesis worden getraceerd. Oorspronkelijk moest de wereld een gemeenschappelijke (monotheïstische) religie. Polytheïsme begon in Genesis 11, bij de bouw van Babylon.

De bron - Babylon.

William Branham.

Lees het volledige rekening in...
Het Gemeentetijdperk van Pergamus.

De oorspronkelijke naam voor Babylon luidt Babel. Zij betekent "verwarring". Deze "verwarring" (Babel) werd letterlijk gesticht door Kusch, de zoon van Cham, maar werd tot een koninkrijk van macht en grootheid gebracht onder diens zoon, Nimrod, de geweldige jager. Nimrod wilde volgens het verhaal in Genesis 11, en ook volgens de ongewijde geschiedenis, drie dingen volbrengen: Hij wilde een sterke natie opbouwen, en hij deed het. Hij wilde zijn eigen godsdienst propageren, en hij deed het. Hij wilde zich een naam maken, waar hij ook in slaagde. Wat hij tot stand bracht was zo kolossaal, dat het koninkrijk Babylon het gouden hoofd uit alle wereldrijken genoemd werd. Dat zijn godsdienst boven de andere uitstak, wordt bewezen door het feit dat de Schrift haar geheel vereenzelvigt met de Satan in Jesaja 14 en in Openbaring 17 en 18. En met behulp van de geschiedenis kunnen wij bewijzen, dat zij in de gehele wereld doordrong en de basis vormt voor elk stelsel van afgodendienst, en voor het thema van de mythologie, al verschillen de namen der goden in de verschillende landstreken naar gelang van de taal van het volk. Dat hij voor zichzelf en voor zijn volgelingen een naam maakte, spreekt vanzelf, want zolang deze eeuw duurt (totdat Jezus Zich aan Zijn broeders bekend maakt) zal hij aanbeden en vereerd worden, al is het onder een andere naam dan Nimrod, en in een tempel die enigszins verschilt van degeen waarin hij oorspronkelijk vereerd werd. Aangezien de Bijbel niet in details treedt als het gaat om de geschiedenis van andere volkeren, zal het nodig zijn, de oude ongewijde annalen te onderzoeken teneinde ons antwoord te vinden op de vraag, hoe Pergamus de troon van de Satanische godsdienst van Babylon kon worden. De voornaamste bronnen van informatie zullen de geschriften van de Egyptische en Griekse beschaving vormen. De reden hiervoor is, dat Egypte haar wetenschap en haar wiskunde ontleende aan de Chaldeeën en Griekenland op haar beurt aan Egypte. Aangezien nu de priesters belast waren met het onderricht in deze wetenschappen, en aangezien deze wetenschappen werden gebruikt als een onderdeel van de godsdienst, kennen we nu reeds de sleutel tot de oplossing van de vraag, hoe de Babylonische godsdienst zo machtig werd in deze landen. Het is ook waar, dat telkens wanneer een volk in staat was een ander volk te overwinnen, de godsdienst van de onderdrukker in de loop van de tijd de godsdienst werd van de onderdrukte. Het is bekend dat de Grieken precies dezelfde tekens van de dierenriem hadden als de Babyloniërs; en men heeft in de oude Egyptische geschriften gevonden, dat de Egyptenaren aan de Grieken hun kennis van het polytheïsme doorgaven. En zo verspreidden zich de mysteriën van Babylon van volk tot volk, totdat ze opdoken in Rome, in China, India en zelfs in Noord en Zuid Amerika vinden we fundamenteel precies dezelfde verering.

De oude geschiedenissen stemmen overeen met de Bijbel, dat deze Babylonische godsdienst heel zeker niet de oorspronkelijke godsdienst van de oude volkeren der aarde is geweest. Hij dreef als eerste van het oorspronkelijk geloof af, maar het was zelf niet de oorspronkelijke godsdienst. Geschiedkundigen, zoals Wilkinson en Mallett, hebben uit oude documenten afdoende bewezen, dat er een tijd is geweest dat alle volkeren der aarde in ÉÉN GOD geloofden, Die oppermachtig, eeuwig en onzichtbaar was en Die alle dingen tot aanzijn riep door het Woord, dat uit Zijn mond voortkwam. Hij was liefhebbend, goed en rechtvaardig van nature. Maar omdat de Satan alles zal bederven wat hij kan, zien we, dat hij de gedachten en de harten der mensen bederft, zodat deze de waarheid verwerpen. Zoals hij er altijd op uit was, vereerd te worden, alsof hij God was en niet de dienstknecht en de schepping van God, trok hij de verering van God af, zodat hij deze op zichzelf zou kunnen richten en aldus verhoogd zou worden. Hij slaagde er in zijn verlangen te verwezenlijken om zijn godsdienst over de gehele wereld te verspreiden. Dit wordt gestaafd door God in de brief aan de Romeinen: "Omdat zij, God kennende, Hem als God niet hebben verheerlijkt of gedankt; maar zijn verijdeld geworden in hun overleggingen en hun onverstandig hart is verduisterd geworden; waardoor zij een bedorven godsdienst aanvaardden, zodat zij schepsels vereerden en niet de Schepper." Denk eraan, Satan was een schepsel Gods (de Zoon des Dageraads). We zien aldus, dat, waar eens de waarheid onder de mensen verbreid was, en allen aan die ene waarheid vasthielden, er later een dag aanbrak, waarop een aanzienlijke groep zich van God afwendde en een duivelse vorm van verering over de wereld ging verspreiden. De geschiedenis bevestigt, dat degenen uit de stam Sem, die achter de onveranderlijke waarheid stonden, zich fel tegen degenen uit de stam Cham verzetten, die zich van de waarheid hadden afgewend tot de leugen van de duivel. Er is geen tijd om hierover te gaan discussiëren; ik vermeld het alleen opdat u kunt inzien dat er slechts twee -- en niet meer -- godsdiensten zijn geweest en dat de slechte over de gehele wereld verbreid raakte.

Het monotheïsme werd in Babylon in het polytheïsme veranderd. De leugens en de mysteriën des duivels kwamen in opstand tegen de waarheid van God en de mysteriën Gods in die stad. Satan werd waarlijk de god dezer wereld en eiste verering van degenen, die hij bedrogen had door hen te laten geloven, dat hij werkelijk de Heer was.

De polytheïstische godsdienst van de vijand is begonnen met de drieëenheidsleer. Het was ver terug in de oudheid dat de idee van "één God in drie personen" ontstond. Wat is het merkwaardig, dat onze moderne theologen dit niet ontdekt hebben, maar klaarblijkelijk -- al evenzeer bedrogen door de Satan als hun voorvaderen -- geloven ze nog steeds in de idee van drie personen in de Godheid. Laten ze ons slechts één tekst wijzen in de Schrift, die enig gezag verleent aan die leer. Is het niet merkwaardig dat, terwijl de nakomelingen van Cham hun Satanische eredienst, die gebaseerd was op de idee van de drie goden, voortzetten er niets is dat er op duidt dat de nakomelingen van Sem zoiets geloofden of er enige ceremoniële eredienst op nahielden die ook maar slechts een type daarvan inhield? Is het niet merkwaardig, dat de Hebreeën geloofden: "Hoor, Israël! de HERE, onze God, is een ENIG HERE!" indien er drie personen in de Godheid waren? Abraham, de nakomeling van Sem, zag in Genesis 18 slechts ÉÉN God met twee engelen.

Hoe werd deze drieëenheid uitgebeeld? Ze werd uitgebeeld in een gelijkzijdige driehoek, net zoals ze tegenwoordig in Rome uitgebeeld wordt. Merkwaardig, dat de Hebreeën zulk een voorstelling niet kenden. Wie heeft er nu gelijk? De Hebreeën of de Babyloniërs? In Azië kwam de polytheïstische idee van drie goden tot uitdrukking in een beeld met drie hoofden op één lichaam. Hij wordt uitgebeeld als drie intelligenties. In India kwam het in hun hart op, Hem voor te stellen als één God in drie gedaanten. En dat is nu werkelijk terdege de moderne theologie van tegenwoordig! In Japan bevindt zich een groot Boeddha beeld met drie hoofden, zoals we dat zoëven beschreven. Maar het meest onthullende van alle is het beeld dat het drieëenheidsbegrip van God voorstelt in een drieënige gedaante van: 1. Het hoofd van een oud man, voorstellend God de Vader; 2. Een cirkel die in de mysteriën "Zaad" betekende, hetgeen op zijn beurt de Zoon voorstelt; 3. De vleugels en de staart van een vogel (de duif). Hier was de leer van de Vader, Zoon en Heilige Geest, drie personen in de Godheid, een echte drieëenheid. U kunt hetzelfde zien in Rome. Mag ik nu opnieuw vragen: Is het niet merkwaardig, dat de duivel en zijn vereerders in feite meer van de waarheid geopenbaard kregen dan de vader des geloofs (Abraham) en zijn nakomelingen? Dat is nu wat de moderne theologen ons proberen wijs te maken als ze het over een drieëenheid hebben. Herinner u slechts dit ene van nu af aan: wat ik hier vermeld zijn feiten en het is ook een feit dat de Satan een leugenaar is en de vader der leugens, en wanneer hij ook komt met wat voor licht ook, het is en blijft nog steeds een leugen. Hij is een moordenaar. En zijn leer over de drieëenheid heeft hele menigten doen omkomen en zal voortgaan de mensen te verderven, totdat Jezus komt.

Volgens de geschiedenis was er niet veel tijd voor nodig om een verandering te brengen in deze voorstelling van een Vader en een Zoon en de Heilige Geest. Satan voerde de mensen stap voor stap van de waarheid af. De voorstelling van de Godheid, die hieruit ontstond was deze: 1. De eeuwige Vader; 2. De Geest van God, vleesgeworden in een MENSELIJKE moeder (brengt dat u aan het denken?); 3. Een goddelijke Zoon, de vrucht van die vleeswording (het vrouwenzaad).

Maar de duivel is niet tevreden. Hij heeft nog geen verering voor zichzelf bereikt dan op een indirecte wijze. Dus laat hij de mensen nog verder afdwalen van de waarheid. Door zijn mysteriën openbaart hij de mensen dat, aangezien de grote onzichtbare Vader God Zich niet bemoeit met de aangelegenheden der mensen, maar Zich ten opzichte van hen stil houdt, Hij mitsdien wel in stilte aanbeden kan worden: in werkelijkheid betekent het, Hem zoveel mogelijk of helemaal te negeren. Deze leer verspreidde zich ook over de wereld en vandaag aan de dag kunt u zien, dat in India de tempels voor de grote Schepper, de zwijgende God, opvallend weinig in aantal zijn.

Daar het niet nodig was, dat men de Schepper-Vader aanbad, was het slechts een vanzelfsprekende zaak dat de verering oversloeg naar de "Moeder en het Kind" die als voorwerpen van verering gingen gelden. In Egypte kende men dezelfde combinatie van moeder en zoon onder de naam Isis en Osiris. In India was het Isi en Iswara (merk op dat zelfs de namen met elkaar overeenkomen!) In Azië was het Cybele en Deoius. In Rome en Griekenland volgde men het voorbeeld. Wel, stel u de verbazing voor van sommige Rooms-katholieke missionarissen toen zij in China kwamen en er een madonna met kind aantroffen met lichtstralen die uit het hoofd van de baby schenen. Het beeld zou zeer goed geruild kunnen worden voor één in het Vaticaan, afgezien dan van het verschil in bepaalde gelaatstrekken.

Nu betaamt het ons de oorspronkelijke "moeder en kind" te ontdekken. De oorspronkelijke godin-moeder van Babylon was Semiramis, die in de oosterse landen Rhea genoemd werd. In haar armen hield ze een zoon, die, ofschoon een baby, beschreven werd als groot, sterk, schoon, en vooral bekoorlijk voor de vrouwen. In Ezechiël 8:14 werd hij Tammuz genoemd. Bij de klassieke schrijvers heette hij Bacchus. Voor de Babyloniërs was hij Ninus. Het feit, dat hij wordt voorgesteld als een baby in de moederarmen en toch beschreven wordt als een groot en machtig man, vindt zijn verklaring in het feit dat hij bekend staat als de "Echtgenoot--Zoon". Eén van zijn titels was "Echtgenoot van de Moeder", en in India, waar beiden bekend staan als Iswara en Isi, wordt hij (de echtgenoot) voorgesteld als de baby aan de borst van zijn eigen vrouw.

Lees het volledige rekening in...
Het Gemeentetijdperk van Pergamus.

En Cusch gewon Nimrod; deze begon geweldig te zijn op de aarde.

Hij was een geweldig jager voor het aangezicht des HEEREN; daarom wordt gezegd: Gelijk Nimrod, een geweldig jager voor het aangezicht des HEEREN.

En het beginsel zijns rijks was Babel, en Erech, en Accad, en Calne in het land Sinear.

Genesis 10:8-10