Za kurtyną czasu.

William Branham.

Pewnego ranka leżałem w łóżku. Obudziłem się ze snu i podłożyłem sobie ręce pod głowę i odpoczywałem z głową na poduszce. Wtedy zacząłem zastanawiać się, jak to będzie tam po drugiej stronie. Uświadomiłem sobie, że przeżyłem już ponad połowę swojego życia, jeśli dożyję tyle, co moi ludzie. I że chciałbym uczynić więcej dla Pana, zanim opuszczę to życie. Usłyszałem Głos, który powiedział: „Właśnie zaczynasz. Tocz tę bitwę. Przeciskaj się dalej”. Porzuciłem to rozmyślanie… Przestałem rozmyślać i zacząłem zastanawiać się, czy mi się tylko zdawało, czy też słyszałem jakiś głos. Znów ten Głos powiedział: „Tocz tę bitwę. Idź dalej. Idź dalej”.

Wciąż nie wierząc, pomyślałem, że słyszę swoje własne słowa. Ścisnąłem usta zębami i dodatkowo przycisnąłem je ręką, i nasłuchiwałem. Ten głos przemówił ponownie. „Przeciskaj się dalej. Jeśli tylko wiesz, co jest na końcu drogi”. Wydawało mi się, że słyszę muzykę i słowa starej, znanej mi pieśni. Tęsknię za domem i błękitem, chciałbym ujrzeć Jezusa, Chciałbym usłyszeć dzwonów bicie w tej przystani, Rozjaśniłoby to mą drogę i odgoniło strach; Panie, pozwól mi zerknąć za kurtynę czasu. Potem ten Głos spytał: „Czy chciałbyś zajrzeć za tę kurtynę?”. Odpowiedziałem: „Bardzo by mi to pomogło”.

Co się stało, nie potrafię powiedzieć. Czy byłem w ciele, czy zostałem przeniesiony, nie wiem. Ale było to coś innego niż wizja. Byłem w stanie widzieć miejsce, z którego zostałem zabrany. Widziałem siebie, leżącego w łóżku. Powiedziałem: „Dziwne”. Wielka liczba ludzi biegła w moją stronę, wołając: „Och, nasz kosztowny bracie”. Pierwsza przybiegła młoda kobieta, tak na oko, przed dwudziestką. Oni obejmowali mnie i mówili: „Nasz kosztowny bracie”.

Młodzi mężczyźni, wspaniale wyglądający młodzieńcy, o oczach lśniących jak gwiazdy w ciemną noc, ich zęby były białe jak perły, obejmowali mnie, mówiąc: „Nasz kosztowny bracie”. Wtedy zauważyłem, że także i ja stałem się znów młody. Spojrzałem na siebie i odwróciłem się i z powrotem popatrzyłem na moje stare ciało leżące na łóżku z rękami pod głową. Powiedziałem: „Nie rozumiem tego”. Kiedy starałem się pojąć, w jakim miejscu się znalazłem, zacząłem uświadamiać sobie, że tam nie ma ani wczoraj ani jutra. Nie było nikogo, kto wyglądałby na zmęczonego. Kiedy tłum najpiękniejszych młodych kobiet, jakie kiedykolwiek widziałem, zarzucił swoje ramiona na mnie, odkryłem, że zalała mnie wyłącznie wielka miłość i nie było w tych ludzkich zachowaniach żadnych fizycznych doznań. Zauważyłem, że te wszystkie młode kobiety nosiły włosy aż do talii. A spódnice sięgały im aż do stóp.

Potem, Hope, moja pierwsza żona, objęła mnie i powiedziała: „Mój kosztowny bracie”. Potem inna młoda kobieta objęła mnie, a Hope odwróciła się i objęła tę młodą kobietę. Powiedziałem: „Nie rozumiem tego. To jest coś zupełnie innego niż nasza ludzka miłość. Nie chcę wracać do tego starego ciała w łóżku”. Potem Głos przemówił do mnie: „To jest to, o czym głosiłeś - czym jest Duch Święty. To jest doskonała miłość. Nic nie może dostać się tu bez niej”.

Następnie zostałem wzięty do góry i posadzony na wysokim miejscu. Wszędzie wokół mnie była wielka liczba mężczyzn i kobiet w kwiecie wieku. Oni wołali radośnie: „Och, nasz kosztowny bracie, jesteśmy tacy szczęśliwi, że możemy tutaj ciebie widzieć”. Pomyślałem: „Ja nie śnię, bo widzę tych ludzi i widzę swoje ciało leżące w łóżku”. Ten Głos przemówił do mnie: „Wiesz, że jest napisane w Biblii, że prorocy gromadzą się ze swoim ludem?”. Powiedziałem: „Tak, pamiętam to z Pisma. Ale nie ma tylu Branhamów”.

Głos odpowiedział: „To nie są Branhamowie; to są twoi - to są twoi nawróceni, ci, których zaprowadziłeś do Pana. Niektóre z tych kobiet, o których myślisz, że są takie młode i piękne, miały ponad 90 lat, kiedy zaprowadziłeś je do Pana. Nic dziwnego, że oni wołają: 'Mój kosztowny bracie'”. Potem ten tłum zawołał razem: „Gdybyś nie szedł naprzód z tą Ewangelią, nie byłoby nas tutaj”. Spytałem: „Och, gdzie jest Jezus? Chciałbym Go zobaczyć”. Ci ludzie odpowiedzieli: „On jest trochę wyżej. Któregoś dnia przyjdzie do ciebie. Zostałeś posłany jako lider, a kiedy Bóg przyjdzie, będzie sądził ciebie stosownie do tego, jak nauczałeś”. Spytałem: „Czy Paweł i Piotr muszą również stanąć na sądzie?”. Odpowiedź była: „Tak”.

Powiedziałem: „Głosiłem to, co oni głosili. Nie odchyliłem się na żadną stronę. Gdy głosili chrzest w Imię Jezusa, to ja też. Gdy nauczali o chrzcie Duchem Świętym, to ja też. Czegokolwiek uczyli, ja uczyłem również”. „Wiemy o tym” - zawołali ci ludzie - „i wiemy, że wrócimy z tobą na ziemię za jakiś czas. Jezus przyjdzie i będzie sądził ciebie za słowa, które głosiłeś do nas. Wtedy ty przedstawisz nas Jemu i razem wrócimy z powrotem na ziemię, aby żyć na zawsze”. Spytałem: „Czy muszę teraz wracać na ziemię?”. Odpowiedzieli: „Tak, ale przeciskaj się dalej”.

Kiedy zacząłem oddalać się z tego pięknego, pełnego radości miejsca, jak daleko mogłem sięgnąć wzrokiem, ludzie podchodzili w moją stronę, aby mnie objąć, wołając: „Mój kosztowny bracie”. Nagle znowu byłem w swoim łóżku. Powiedziałem: „O Boże, pomóż mi. Nie pozwól mi nigdy iść na kompromis ze Słowem. Pozwól mi stać wprost na Słowie. Nie obchodzi mnie, co ktoś inny robi, Panie. Pozwól mi przeciskać się do tego pięknego, pełnego radości miejsca”. Jestem teraz jeszcze bardziej przekonany, że aby dostać się do tego miejsca, trzeba będzie mieć tę doskonałą miłość. Nie było tam ani zazdrości, ani znużenia, ani chorób, ani starości, ani śmierci, jedynie doskonałe piękno i radość. (Alleluja!) Cokolwiek robicie, odłóżcie na bok wszystko inne, abyście mogli otrzymać doskonałą miłość. Abyście mogli miłować każdego, nawet każdego wroga. Bez względu na to, czy ten samolot się kołysze, błyskawice błyskają, czy broń wroga jest wycelowana w was, te rzeczy nie mają znaczenia; potrzeba doskonałej miłości.

Jeśli nie jesteś zbawiony, przyjmij Jezusa Chrystusa jako swojego Zbawiciela właśnie teraz. Jeśli nie zostałeś ochrzczony w wodzie, ochrzcij się teraz. Jeśli nie otrzymałeś chrztu Duchem Świętym, przyjmij Go teraz. Przeciskajcie się do tej doskonałej miłości, która zabierze was do tego pięknego i pełnego radości miejsca za kurtyną czasu.

W. Branham.

Przeczytaj cały rachunek w ... Za kurtyną czasu.

(PDF)   Odrzucony król.

A jako postanowiono ludziom raz umrzeć, a potem będzie sąd:

Tak i Chrystus, raz będąc ofiarowany na zgładzenie wielu grzechów, drugi raz się bez grzechu okaże tym, którzy go oczekują ku zbawieniu.

Hebrajczyków 9:27,28