Ons jonge zonnestelsel.

David Shearer.

Heeft de "Big Bang" gebeuren?

De "Big Bang" is een model dat wetenschappers gebruiken om de vorming van het universum uit te leggen. Het idee is dat alle materie afkomstig is van een enkel punt (een singulariteit) van "niets" ongeveer 14 miljard jaar geleden, en dat het heelal zich uitbreidt weg van dit punt. Aanvankelijk de wetten van de natuurkunde moet worden "weggegooid" met het oog op het Universum up and running te krijgen.

Een enorme wolk van waterstofgas, condenseert, om meer complexe moloculen te vormen, vervolgens geleidelijk combineren om grotere klompen te vormen, stof, brokstukken, asteroïden, planeten, dan zonnestelsels, sterrenstelsels, clusters van sterrenstelsels, mega-clusters van sterrenstelsels, enz.

Het is een natuurkundige wet van de natuur dat dingen de neiging hebben om te bewegen om een meer willekeurige toestand. De meest willekeurige toestand in het Big Bang-model is de aanvankelijke gaswolk. Je zou denken dat het zou verspreiden vanaf dit punt, in plaats van samen te klonteren tot we sterrenstelsels krijgen.

Een ander probleem van dit model is gevonden door moderne telescopen in de ruimte (Hubble enz.). Ze hebben sterrenstelsels zo ver weg gevonden (13,2 miljard lichtjaren), dat ze "te dicht" bij de Big Bang zijn; er is niet genoeg tijd om de sterrenstelsels te vormen dat we zien.

Er is tegenstand naar het Big Bang-model van sommigen, eenvoudig omdat het vergelijkbaar is naar het Schepping-model, in dat het een duidelijk beginpunt heeft. Het model dat door deze wetenschappers wordt gebruikt, wordt het "Steady State" -model genoemd. Ze beweren dat het universum altijd heeft bestaan, en zal altijd bestaan. [Toeschrijven van een kenmerk van de Schepper aan de schepping]

Kometen hebben een jonge leeftijd.

Kometen die de zon cirkelen, zijn brokken steen en ijs. Elke keer als ze dicht bij de zon komen, materiaal dat de "staart" vormt, wordt gestraald van hen door zonnestraling. De kometen krimpen steeds wanneer dit gebeurt. Vanwege dit hebben ze een korte levensduur - een maximum van 100.000 jaar. Ze konden miljarden jaren geleden niet gevormd zijn, of ze zouden niet langer bestaan. Geen kometen vormen vandaag.

Mysteries van de ringen van Saturnus.

De ringen van Saturnus zijn een mysterie. Ze zijn hoofdzakelijk samengesteld uit ijs. Ze krimpen in omvang. Er wordt geschat dat ze over een miljoen jaar (of minder) niet zullen bestaan. Ze konden 4,5 miljard jaar geleden niet zijn gevormd, de gestelde leeftijd van het zonnestelsel. Ze zijn ook in een baan rond Saturnus. Nog een totaal verbijsterend mysterie is dat een van de ringen in een baan rond Saturnus draait in de tegengestelde richting voor degenen die dichter bij de planeet staan, maar nog steeds in hetzelfde vlak.

De ringen van Saturnus zijn "te schoon".

Als de ringen van Saturnus 4,5 miljard jaar oud waren, ze zouden veel ruimtestof hebben verzameld en micro-kometen. Ze zijn "te schoon" om zo oud te zijn.

Maanrotsmysterie.

De samenstelling van de maanrotsen, (zoals gevonden door de Apollo-missies) is heel anders dan dat van de Aarde. De maan heeft een veel minder ijzer in de compositie van de rotsen. Dit feit creëert een mysterie over de oorsprong van de maan. Het "brak" niet van de aarde af, als gevolg van een asteroïdebotsing: of samen met de aarde voortkomen uit een gemeenschappelijke bron. Dat laat ons achter met de "gevangen nemen theorie" waar een zwervende maan wordt gevangen door het magnetisch veld van de aarde zoals het voorbij komt. [een zeer onwaarschijnlijk scenario].

Geologische activiteit op de maan.

Sinds de 1500s is het opgenomen dat de maan "flitsen" heeft tentoongesteld afkomstig van enkele van de grotere kraters. Dit gebeurt wanneer gassen uit de kraters worden uitgestoten, waaruit blijkt dat er een vorm van geologische activiteit plaatsvindt. Dit werd waargenomen door de Apollo-missies, en bewezen te zijn veroorzaakt door gasuitbarstingen. Er is beweerd dat de maan een "dood" lichaam is, en alle geologische activiteiten heeft gestaakt 3 miljard jaar geleden. Het feit dat dit plaatsvindt, geeft aan dat de Maan slechts "jong" is in termen van leeftijd.

Maan terugwijkende van de aarde.

De afstand tussen de aarde en de maan kan worden gemeten door spiegels, links op de maan, door de Apollo-missies. Deze kunnen reflecteren een lasersignaal terug naar de aarde: De tijd die dit in beslag neemt, geeft een afstandsmeting aan.

Deze metingen laten zien dat de maan is af te stappen van de Aarde met een constante snelheid van 3,5 cm/jaar. De reden dat dit gebeurt, is te wijten aan het getij van de oceaan bancaire up, door de zwaartekracht van de maan, en ook door de draaiing van de Aarde, die zorgt voor een veranderende [hoekige] kracht op de maan waardoor het weg wordt verplaatst. De hoeveelheid water op aarde is niet wezenlijk veranderd, dus deze snelheid is een constante geweest.

Naar achteren werken (op 3,5 cm/jaar) de maan zou "aangeraakt" hebben [catastrofale] aarde slechts 1,5 miljard jaar geleden. Dit bewijst dat het maan / aardesysteem kan niet 4,5 miljard jaar oud zijn.

Een psalm van David, voor den opperzangmeester. De hemelen vertellen Gods eer, en het uitspansel verkondigt Zijner handen werk.

De dag aan den dag stort overvloediglijk spraak uit, en de nacht aan den nacht toont wetenschap.

Geen spraak, en geen woorden zijn er, waar hun stem niet wordt gehoord.

Psalmen 19:1-3