Nauka Balaama.

William Branham.

Przeczytaj cały rachunek w...
Pergamoński Wiek Kościoła.

Objawienie 2:14,
Lecz mam ci nieco za złe, mianowicie, że są tam tacy, którzy trzymają się nauki Balaama, który nauczał Balaka, jak uwodzić synów izraelskich, by spożywali rzeczy bałwanom ofiarowane i uprawiali nierząd.

Otóż, nie możecie po prostu umieścić Nikolaitów do kościoła, aby tam nie wstąpiła również odmienna nauka. Widzicie, jeżeli usuniecie Słowo Boże i działanie Ducha jako środki oddawania czci (ci, którzy Mnie chwalą, muszą Mnie chwalić w Duchu i w prawdzie), to będziecie musieli dać ludziom jako namiastkę inną formę oddawania czci, a namiastka znaczy tyle co Balaamizm.

Jeżeli chcemy zrozumieć, czym jest nauka Balaama w Nowotestamentowym kościele, musimy raczej powrócić i zobaczyć, czym ona była w Starotestamentowym kościele, i zastosować to do tego trzeciego wieku, a następnie przenieść to na obecny czas.

Owa historia znajduje się w 4. Mojż. rozdz. 22-25. Otóż, wiemy, że Izrael był wybranym ludem Bożym. Oni byli zielonoświątkowcami na tamten czas. Oni znajdowali ucieczkę pod krwią, wszyscy zostali ochrzczeni w Morzu Czerwonym i wyszli z tych wód śpiewając w Duchu i tańcząc w mocy Ducha Świętego, podczas gdy Miriam, prorokini, grała na swym tamburynie. Po pewnym czasie wędrówki dzieci Izraelskie dotarły do granic moabskich. Przypominacie sobie, kim był Moab. On był synem Lota z jedną z jego własnych córek, a z kolei Lot był bratankiem Abrahama, więc Izrael i Moab byli spokrewnieni. Pragnę, abyście to zobaczyli. Moabczycy znali prawdę, bez względu na to, czy żyli według niej, czy nie. Tak więc Izrael przyszedł do granic Moabskich i posłał posłańców do króla, mówiąc: „Jesteśmy braćmi, pozwól nam przejść przez wasz kraj. Jeżeli nasi ludzie i nasze bydło coś tutaj zjedzą albo wypiją, chętnie za to zapłacimy”. Lecz król Balak oburzy się bardzo. Ten przywódca zgrai Nikolaitów nie był za tym, aby pozwolić kościołowi przejść z jego znakami i cudami i licznymi przejawami Ducha Świętego, i z ich twarzami lśniącymi chwałą Bożą. By to zbyt ryzykowne, ponieważ on mógł stracić niektórych ze swego ludu. Więc Balak odmówił Izraelowi przejścia. W rzeczywistości jego obawy przed nimi były tak wielkie, że poszedł do dającego się wynająć proroka imieniem Balaam i prosił go, aby pośredniczył między nim a Bogiem, i wniósł petycję do Wszechmogącego, aby przeklinał Izrael, i uczynił go bezsilnym. A Balaam, będąc gorliwym do tego, aby mieć udział w politycznych sprawach i stać się wielkim mężem, uczynił to z największą przyjemnością. Wiedział jednak, że musiał zbliżyć się do Boga, aby zyskać u Niego audiencję, aby móc przeklinać ten lud. Skoro nie mógł czynić tego sam z siebie; więc poszedł prosić Boga, czy by mógł zyskać Jego zezwolenie, aby pójść. Otóż, czy to nie jest dokładnie takie same, jak w wypadku Nikolaitów, których mamy dzisiaj między sobą? Oni przeklinają każdego, który nie chce iść ich drogami.

Kiedy Balaam prosił Boga o zezwolenie, aby tam pójść, Bóg mu odmówił. O moi drodzy, to go ukłuło! Lecz Balak upierał się przy swoim, obiecując mu jeszcze większą nagrodę i cześć. Więc Balaam udał się na nowo do Boga. Otóż, jedna odpowiedź od Boga powinna była wystarczyć, lecz nie dla upartego Balaama. Kiedy Bóg widział jego przewrotność, powiedział mu, aby powstał i szedł On szybko osiodła osła i pojechał. Powinien był sobie zdawać sprawę z tego, że to była po prostu Boża dopuszczona wola, a on by nie był w stanie przeklinać ich, chociażby szedł dwadzieścia razy i próbował to dwadzieścia razy. Jak podobni do Balaama są ludzie dzisiaj! Oni wierzą w trzech Bogów, zostają ochrzczeni w trzy tytuły zamiast w IMIĘ, a jednak Bóg ześle na nich Ducha, jak to uczynił w wypadku Balaama i oni pójdą dalej, wierząc, że są całkiem w porządku, a oto stają się w rzeczywistości doskonałymi Balaamitami. Widzicie, nauka Balaama. Idź naprzód pomimo wszystko. Czyń to w swój sposób. Oni mówią: „Cóż, Bóg nas pobłogosławił. Musi to być w porządku”. Ja wiem, że on was pobłogosławił. Ja temu nie przeczę. Lecz to jest ten sam kierunek organizacji, którym udał się Balaam. To jest nieposłuszeństwo względem Słowa Bożego. Jest to fanatyczne nauczanie.

Balaam udał się więc w drogę, lecz anioł Boży zastąpił mu drogę. Jednakowoż ten prorok (biskup, kardynał, prezes, prezydent, albo przeor) był tak ślepy na duchowe sprawy, mając na myśli, honor, sławę i pieniądze, że nie mógł zobaczyć anioła stojącego z wyciągniętym mieczem. On tam stał, aby powstrzymać tego zwariowanego proroka. Jego osioł go zobaczył i odskoczył do tyłu i znów do przodu, aż w końcu przygniótł stopę Balaama do kamiennego muru. Osioł zatrzymał się i nie chciał iść dalej. On nie mógł. Więc Balaam zeskoczył z niego i zaczął go bić. Wtedy osioł przemówił do Balaama. Bóg pozwolił, że osioł mówił językiem. Ten osioł nie był krzyżówką; on był oryginalnym nasieniem. On powiedział do tego zaślepionego proroka: „Czy nie jestem twoim osłem i czy cię wiernie nie nosiłem?” Balaam odpowiedział: „Tak, tak, ty jesteś moim osłem i nosiłeś mnie wiernie aż dotąd, ale jeżeli nie zmuszę cię do pójścia dalej, to cię zabiję... u-ha! Co to znaczy - rozmawiam z osłem? To jest śmieszne, myślę, że słyszałem mówić osła, a ja mu odpowiadałem”.

Bóg mówił zawsze w (obcych) językach. On mówił na uroczystości Baltazara, a później podczas Pięćdziesiątnicy. On to czyni dzisiaj na nowo. Jest to ostrzeżenie, że wkrótce przyjdzie sąd. Potem ten anioł stał się widocznym dla Balaama. On rzekł Balaamowi, że gdyby nie osioł, to byłby obecnie martwy, mianowicie dlatego, że kusił Boga. Lecz kiedy Balaam przyrzekł, że zawróci, został posłany dalej z napomnieniem, aby mówił tylko to, co mu poda Bóg.

Więc Balaam tam poszedł, sporządził siedem ołtarzy dla czystych zwierząt ofiarnych. Zabił barana, składając świadectwo o przyjściu Mesjasza. On wiedział, co czynić, aby się zbliżyć do Boga. Jego mechanika była całkiem w porządku; lecz nie dynamika; tak samo jak dzisiaj. Czy tego nie widzicie, Nikolaici! Tam w dolinie znajdował się Izrael, składając tę samą ofiarę, czyniąc te same rzeczy, lecz tylko jeden z nich miał towarzyszące znamiona. Tylko jeden miał wśród siebie Boga. Przy pomocy formy nie osiągniecie niczego. Ona nie może zająć miejsca manifestacji Ducha. Oto, co stało się w Nicei. Oni przejęli naukę Balaama, nie naukę Bożą, i oni się potknęli, tak, upadli. Stali się umarłymi ludźmi. Potem, kiedy została przyniesiona ofiara, Balaam by gotów prorokować. Bóg jednak związał jego język i on ich nie mógł przeklinać. On ich błogosławił.

Balak rozsierdził się bardzo, lecz Balaam nie mógł nic uczynić w sprawie tego proroctwa. Ono zostało wypowiedziane przez Ducha Świętego. Więc Balak rzekł do Balaama, aby poszedł do doliny i popatrzył na ich odwrotną stronę, aby zobaczyć, czy by jakim sposobem nie było możliwe ich przeklinać. Taktyka, której używa Balak, jest tą sam taktyką, której oni używają dzisiaj. Te wielkie denominacje podpatrują te małe grupki, a cokolwiek znajdują między nimi, aby z tego uczynić skandal, to uwypuklają i krzyczą o tym. Jeżeli ci nowocześni ludzie żyją w grzechu, nikt o tym nie mówi, ale niech tylko ktoś z wybranych wpadnie w trudności, zaraz każda gazeta trąbi o tym po całym kraju. Tak, Izrael miał również swoją odwrotną (cielesną) stronę. Oni mieli swoją stronę, która nie była godna pochwały, lecz pomimo swej niedoskonałości dzięki zamiarowi Bożemu, który działa przez wybór z łaski a nie przez uczynki, ONI POSIADALI OBŁOK WE DNIE, A SŁUP OGNISTY W NOCY, ONI MIELI UDERZONĄ SKAŁĘ, MIEDZIANEGO WĘŻA ORAZ ZNAMIONA I CUDA. Oni byli potwierdzeni - nie w sobie samych, lecz w Bogu.

Przeczytaj cały rachunek w... Pergamoński Wiek Kościoła.

Słuchajże Izraelu: Pan, Bóg nasz, Pan jeden jest.

Powtórzonego Prawa 6:4