De Leer van Bileam.

William Branham.

Lees het volledige rekening in...
Het Tijdperk Van De Gemeente Van Pergamus.

Openbaring 2:14,
"... dat gij aldaar hebt, die de lering van Bileam houden, die Balak leerde de kinderen Israëls een aanstoot voor te werpen, opdat zij afgodenoffer zouden eten en hoereren."

Het is nu eenmaal onmogelijk om een Nikolaïetische instelling te hebben zonder dat ook deze andere leer binnendringt. Ziet u, als u het Woord van God en de beweging des Geestes wegneemt als een middel der aanbidding (zij die Mij aanbidden, moeten Mij aanbidden in Geest en waarheid), dan zult u de mensen ter vervanging een andere vorm van aanbidding moeten geven, en vervanging betekent Bileamitisme.

Als we willen verstaan, wat de leer van Bileam is in de Nieuwtestamentische gemeente, kunnen we beter even teruggaan om te zien, wat het in de Oud-testamentische gemeente was en dat dan toe te passen op het derde tijdperk en over te brengen op de tijd van nu. U vindt de geschiedenis in Numeri 22 tot en met 25. Nu weten wij, dat Israël het uitverkoren volk van God was. Zij waren de Pinkstermensen van die dagen. Zij hadden hun toevlucht genomen onder het bloed, zij waren allemaal gedoopt in de Rode Zee en ze kwamen boven uit de wateren, zingende in de Geest en dansende onder de kracht van de Heilige Geest, terwijl Mirjam, de profetes, op haar tamboerijn speelde. Welnu, na een zekere tijd gereisd te hebben, kwamen deze kinderen Israëls bij Moab. U herinnert u, wie Moab was. Hij was de zoon van Lot door een van diens eigen dochters, en Lot was weer een neef van Abraham, dus Israël en Moab waren familie van elkaar. Ik wil dat u dat beseft. De Moabieten kenden de waarheid, of ze er naar leefden of niet. Israël kwam dus aan de grenzen van Moab en zond boodschappers naar de koning, met de woorden: "Wij zijn broeders. Laat ons door uw land trekken. Wanneer onze mensen of onze beesten iets eten of drinken, willen we er graag voor betalen." Maar koning Balak raakte erg opgewonden. Dat hoofd van de Nikolaïetische kliek was niet van zins de gemeente door zijn eigen gebied te laten trekken met haar tekenen en wonderen en diverse manifestaties van de Heilige Geest, en wier gezichten straalden vanwege de heerlijkheid van God. Het was te riskant, want hij zou eens een paar mensen van zijn eigen kudde kunnen verliezen. Dus weigerde Balak, om Israël door te laten. Ja, hij was zo bang voor hen, dat hij naar een huurling-profeet met name Bileam ging en hem verzocht, te bemiddelen tussen hem en God en de Almachtige te smeken, om Israël te vervloeken en ze machteloos te maken. Bileam, begerig als hij was om aan politieke zaken mee te doen en een groot man te worden, was maar al te bereidwillig om dat te doen. Hij zag echter in, dat hij tot God moest naderen, en door Hem gehoord moest worden om het volk te kunnen vervloeken, daar hij het niet uit zichzelf kon doen; dus ging hij tot God om Hem toestemming te vragen om te gaan. Nu, is dat nu niet precies wat de Nikolaïeten doen, die wij vandaag onder ons hebben? Zij vervloeken een ieder die niet dezelfde weg gaat als zij.

Toen Bileam aan God toestemming vroeg om te vertrekken, wees God hem af. Ai, dat deed pijn! Maar Balak drong aan, en beloofde hem nog grotere beloningen en nog meer eer. Dus ging Bileam terug tot God. Nu zou één antwoord van God genoeg moeten zijn geweest. Maar niet voor de eigenwijze Bileam. Toen God zijn verdorvenheid zag, zei Hij hem, op te staan en maar te vertrekken. Haastig zadelde hij de ezelin en daar ging hij. Hij had moeten beseffen, dat dit alleen Gods wil was in de zin van toelating, en hij zou ze niet kunnen vervloeken al ging hij twintig maal en probeerde hij het evenzo vele malen. Wat lijken de mensen van vandaag op Bileam! Ze geloven in drie goden, worden gedoopt in drie titels in plaats van in de NAAM en toch zal God Zijn Geest op hen zenden zoals op Bileam, en ze zullen hun weg vervolgen in de mening verkerende, dat ze volkomen gelijk hebben, en hierin zijn ze in werkelijkheid volmaakte Bileamieten. Kijk, dat is de leer van Bileam. Ga in elk geval verder. Doe het op uw manier. Ze zeggen: "Wel, God heeft ons gezegend. Het moet volkomen in orde zijn." Ik weet, dat Hij u heeft gezegend. Ik ontken dat niet. Maar het is dezelfde organisatorische weg, die Bileam ook ging. Het is een loochening van Gods Woord. Het is een valse leer.

Zo reed Bileam als een wilde langs de weg, tot er een engel van God op zijn weg kwam. Maar deze profeet (bisschop, kardinaal, voorzitter, president en superintendent) was door de gedachte aan eer en heerlijkheid en geld zo blind geworden voor geestelijke dingen, dat hij de engel met het uitgetrokken zwaard niet zag staan. Daar stond hij om de verdwaasde profeet tegen te houden. Het ezeltje zag hem en week opzij, tot het tenslotte Bileams voet bezeerde tegen een stenen muur. De ezelin stond stil en wilde niet verder gaan. Zij kon ook niet. Dus sprong Bileam van haar af en begon haar te slaan. Toen begon de ezelin tegen Bileam te spreken. God liet de ezelin spreken in een tong. Die ezelin was geen bastaard; zij was oorspronkelijk zaad. Zij zei tegen Bileam, de blinde profeet: "Ben ik niet uw ezelin, en heb ik u niet trouw gedragen?" Bileam antwoordde: "Ja, ja, je bent mijn ezelin, en je hebt me trouw gedragen en als ik je niet op gang kan krijgen, sla ik je dood... Oei... Wat is dat? Sta ik daar te praten tegen een ezelin? Dat is vreemd, ik dacht dat ik de ezelin hoorde praten en ik gaf antwoord."

God heeft altijd in een tong gesproken. Hij sprak op het feest van Belsazar en later op Pinksteren en vandaag doet Hij het weer. Het is een waarschuwing van een naderend oordeel.

Toen werd de engel zichtbaar voor Bileam. Hij zei Bileam, dat als de ezelin het niet had verhoed, hij nu een dode zou zijn geweest, omdat hij God had verzocht. Maar toen Bileam beloofde, dat hij terug zou keren, werd hij doorgestuurd met de vermaning, dat hij alleen mocht spreken wat God hem ingaf. Dus ging Bileam verder en richtte zeven altaren op voor de reine offerdieren. Hij slachtte een ram als beeld van de komst van de Messias. Hij wist wat hij moest doen om tot God te naderen. Hij wist de juiste methode, het mechaniek was goed, maar niet de dynamiek. Zo is het ook nu. Kunt u het niet inzien, Nikolaïeten? Daar was Israël, beneden in het dal, terwijl het hetzelfde offer offerde en dezelfde dingen deed, maar bij slechts één van beide volgden de tekenen. Slechts één van hen had God in het midden. Een vorm brengt u nergens. Zij kan niet de plaats innemen van de manifestatie van de Geest. Dat gebeurde in Nicéa. Ze drukten de leer van Bileam er door in plaats van de leer van God. En ze struikelden; ja ze vielen. Ze werden doden.

Nadat het offer was gebracht, was Bileam gereed om te profeteren. Maar God bond zijn tong als het ware vast en hij kon ze niet vervloeken. Hij zegende hen.

Balak was woedend, maar aan de profetie kon hij niets veranderen. Zij was gesproken door de Heilige Geest. Dus zei Balak tegen Bileam, dat hij naar beneden moest gaan, het dal in, en hen van de achterzijde bezien, hun achterdelen, om te kijken of er misschien niet een manier was om hen te vervloeken. De tactiek die Balak gebruikte is dezelfde die ook vandaag gebruikt wordt. De grote denominaties zien neer op de kleine groepen, en als ze ook maar iets onder hen vinden om een schandaal te maken, brengen ze het aan het licht en schreeuwen het rond. Als de modernen in zonde leven, zegt niemand er iets van; maar laat één van de uitverkorenen in moeite geraken en iedere krant bazuint het uit over het hele land. Ja, Israël had zijn (vleselijke) achterdelen. Zij hadden hun kant, die niet prijzenswaardig was; maar ondanks hun onvolkomenheden hadden zij, door het voornemen van God dat werkt door uitverkiezing, uit genade en niet door werken, DE WOLK DES DAAGS EN DE VUURKOLOM DES NACHTS; ZIJ HADDEN DE GESPLETEN ROTS, DE KOPEREN SLANG EN DE TEKENEN EN WONDEREN. Zij waren het aangewezen volk -- niet door haar zelf -- maar van Godswege.

Lees het volledige rekening in...
Het Tijdperk Van De Gemeente Van Pergamus.

Hoor, Israël! de HEERE, onze God, is een enig HEERE!

Deuteronomium 6:4