Zeven gemeenten in Azië.

William Branham.

Lees het volledige rekening in...
Het Tijdperk van de Gemeente van Epheze.

Om u in staat te stellen ten volle de boodschap van de tijdperken van de gemeenten te begrijpen, wil ik u graag de verschillende principes uiteenzetten waardoor ik op de namen van de boodschappers kon komen, op de lengte van de tijdperken en op andere factoren die hierop betrekking hebben.

Daar dit de meest serieuze studie is, die ik tot dusver ter hand heb genomen, zocht ik God gedurende vele dagen voor de inspiratie van de Heilige Geest. Toen pas las ik de Schriften over de tijdperken van de gemeente en dook ik in de vele boeken over de kerkgeschiedenis, die door de meest onpartijdige geschiedschrijvers geschreven waren. God liet mijn gebeden niet onbeantwoord, want toen ik het Woord en de geschiedenissen las, kon ik door de Heilige Geest zien hoe zich een patroon ontvouwde, dat door al de tijdperken heen tot op de huidige, laatste dag loopt.

De sleutel die de Heer mij gaf, waardoor ik in staat was de boodschapper voor elk tijdperk te bepalen, is een zeer Schriftuurlijke. Ja, men zou het de hoeksteen van de Bijbel kunnen noemen. Het is de openbaring, dat God nooit verandert en dat Zijn wegen even onveranderlijk zijn als Hij is. In Hebreeën 13:8 staat,

“Jezus Christus is gisteren en heden Dezelfde en in eeuwigheid.”

Prediker 3:14 15,
“Ik weet, dat al wat God doet, dat zal in eeuwigheid zijn, en er is niet toe te doen, noch is er af te doen; en God doet dat, opdat men vreze voor Zijn aangezicht. Hetgeen geweest is, dat is nu, en wat wezen zal, dat is reeds geweest; en God zoekt het weggedrevene.”

Dit is de sleutel: een onveranderlijke God, met onveranderlijke wegen. Wat Hij in den beginne deed, zal Hij altoos blijven doen totdat het einde komt. Er zal nooit verandering zijn. Pas dat toe op de tijdperken van de gemeenten. Het type man dat God koos voor het eerste tijdperk, en de wijze waarop God Zichzelf openbaarde in de bediening van die man, zou het voorbeeld zijn voor alle volgende tijdperken. Wat God deed in het eerste tijdperk van de gemeente, dat wil Hij ook doen in alle andere tijdperken.

Nu weten wij precies uit het Woord, dat door de Heilige Geest is opgetekend hoe de eerste of oorspronkelijke gemeente gevestigd werd en hoe God Zich in haar openbaarde. Het Woord kan niet veranderen want het Woord is God.

Johannes 1:1,
“In den beginne was het Woord, en het Woord was bij God, en het Woord was God.”

Verandert iemand er één woord van, zoals Eva, dan brengt dat zonde en dood, zoals het ook staat in Openbaring 22:18b-19,

“Indien iemand tot deze dingen toedoet, God zal hem toedoen de plagen, die in dit boek geschreven zijn.
En indien iemand afdoet van de woorden van het boek dezer profetie, God zal zijn deel afdoen uit het Boek des Levens, en uit de heilige stad, en uit hetgeen in dit boek geschreven is.”

Dus wat de gemeente op Pinksteren was, is de maatstaf. Dat is het patroon. Er is geen ander patroon. Wat de geleerden ook zeggen, God heeft dat patroon niet veranderd. Wat God op Pinksteren deed, moet Hij blijven doen tot de gemeente-tijdperken afgesloten worden.

Al vertellen geleerden u misschien, dat de apostolische tijd voorbij is, gelooft het niet. Zulk een bewering is onjuist en wel om twee redenen. In de eerste plaats is het onjuist te veronderstellen, dat er geen apostelen meer zijn, enkel en alleen omdat de eerste twaalf dood zijn. Een apostel betekent: “een gezondene” en er zijn heden ten dage vele gezondenen, maar ze worden zendelingen genoemd. Zolang er mannen geroepen worden en met het Woord des Levens uitgezonden is er nog altijd een apostolisch tijdperk. In de tweede plaats hebben zij het over een tijdperk waarin de kracht van de Heilige Geest openbaar werd, alsof dat tijdperk bij de voltooiing van de Bijbel mede voorbij gegaan is. Dat is echter onjuist. Er is geen enkel Schriftgedeelte dat daarop duidt, doch veeleer wordt het tegenovergestelde gezegd. Hier hebt u het bewijs dat beide aantijgingen vals zijn.

Handelingen 2:38-39,
“En Petrus zeide tot hen: Bekeert u, en een ieder van u worde gedoopt in de Naam van Jezus Christus, tot vergeving der zonden; en gij zult de gave des Heiligen Geestes ontvangen.
Want u komt de belofte toe, en uw kinderen, en allen, die daar verre zijn, zovelen als er de Here, onze God, toe roepen zal.”

De belofte van dezelfde kracht waarmee ook de apostelen op de Pinksterdag werden aangedaan, is voor “U (Joden), en uw kinderen (Joden), en allen die daar verre zijn (heidenen), zovelen als er de Here, onze God, toe roepen zal (zowel Joden als heidenen).” Zolang Hij doorgaat met roepen, zal de boodschap en de kracht van Pinksteren NIET OPHOUDEN.

Wat de gemeente had op Pinksteren, is haar onvervreemdbaar recht. Oorspronkelijk had zij het zuivere Woord van God. Zij bezat de kracht van de Heilige Geest, die werd gemanifesteerd in velerlei tekenen en wonderen en gaven van de Heilige Geest.

Hebreeën 2:1-4,
“Daarom moeten wij ons temeer houden aan hetgeen van ons gehoord is, opdat wij niet te eniger tijd doorvloeien.
Want indien het Woord, door de engelen gesproken, vast is geweest, en alle overtreding en ongehoorzaamheid (aan het Woord) rechtvaardige vergelding ontvangen heeft;
hoe zullen wij ontvlieden, indien wij op zo grote zaligheid geen acht nemen? Welke, begonnen zijnde verkondigd te worden door de Here, aan ons bevestigd is geworden door degenen, die Hem gehoord hebben;
God bovendien medegetuigende door tekenen, en wonderen, en menigerlei krachten en bedelingen van de Heilige Geest, naar Zijn wil.”

Die oorspronkelijke gemeente werd niet door mensen georganiseerd. Zij werd geleid door de Heilige Geest. Zij was niet erg groot. Zij werd gehaat en veracht. Zij werd verdrukt. Zij werd ten dode toe vervolgd. Maar zij was getrouw aan God. Zij hield vast aan het oorspronkelijke “Woordpatroon.”

Raak nu niet op een dwaalspoor. Toen ik zei, dat God en Zijn wegen nimmer veranderen, zei ik niet, dat de gemeente en haar boodschappers niet kunnen veranderen. De gemeente is God niet. Zij kan veranderen. Maar ik zei dat wij, omdat God niet verandert en Zijn wegen ook niet veranderen, terug kunnen gaan naar het begin om de eerste en volmaakte daad, die God deed te zien, want dat is de maatstaf waarnaar wij ons moeten richten. Zo wordt het gedaan. De ware gemeente zal altijd trachten gelijkvormig te zijn aan die oorspronkelijke gemeente van Pinksteren. De ware gemeente van nu zal proberen die vroege eerste gemeente te benaderen... De boodschappers voor de gemeenten, die dezelfde Geest van God in zich hebben, zullen trachten de apostel Paulus te benaderen. Zij zullen niet precies zijn als hij, maar de ware boodschappers zullen die zijn, die Paulus het meest nabij komen, die vrij was van alle mensen, geheel overgegeven aan God en die alleen het Woord van God predikte en de Heilige Geest openbaarde in (velerlei) krachten. Met iets anders kunnen wij niet toe. U moet werken volgens het origineel. Zoals een zoon lijkt op zijn vader, zal de ware gemeente altijd trachten te wandelen in het voetspoor van haar stichters op Pinksteren en haar boodschappers zullen de apostel Paulus navolgen, de eerste boodschapper voor het eerste gemeente-tijdperk. Het is zo eenvoudig en wonderbaar.

Met deze eenvoudige en toch zo wonderbare sleutel, was ik, met de hulp van de Heilige Geest in staat het boek Openbaring en de geschiedenissen te lezen en daarin ieder tijdperk, iedere boodschapper, de duur van ieder tijdperk en de rol, die elk daarvan speelde in het voornemen Gods van Pinksteren tot de voleinding van de tijdperken te bepalen.

Nu u weet hoe wij de hoedanigheid van de ware gemeente beoordelen, (hoe zij op Pinksteren was en hoe zij in het apostolische tijdperk was, zoals ons het Boek van de Handelingen der apostelen verhaalt) kunnen we dezelfde regel toepassen om te laten zien hoe de gemeente faalde. De fundamentele fout of fouten die in de eerste gemeente binnenslopen, en die in de boeken Handelingen en Openbaring en ook in de brieven worden geopenbaard, zullen in ieder volgend tijdperk duidelijker zichtbaar worden totdat wij in het laatste tijdperk (Laodicéa), in een volledige verduistering van de waarheid terecht komen.

Nu komt er uit deze eerste sleutel, die we van de Here hebben ontvangen, een tweede, iets minder wonderbare waarheid. Ik zei, dat de ware gemeente altijd zou trachten te zijn als in Handelingen staat beschreven. Dat is geheel juist. Maar we hebben ontdekt, dat het Woord ook een invasie van dwaling leert, totdat er in de laatste dagen, wanneer de Here op het punt staat weder te komen, een volkomen verduistering van de waarheid is. Nu komt de volgende vraag bij ons op: Laat God de Zijnen in de steek en laat Hij hen vervallen in een toestand van volledige verleiding? Beslist niet! De Schrift zegt heel duidelijk in Matthéüs 24:24 dat de 'uitverkorenen' NIET VERLEID KUNNEN WORDEN.

“Want er zullen valse christussen en valse profeten opstaan, en zij zullen grote tekenen en wonderheden doen, alzo dat zij (INDIEN HET MOGELIJK WARE) ook de uitverkoren zouden verleiden.”

Hoe zit het dan? Het antwoord ligt duidelijk voor ons: Er is een ware gemeente en een valse gemeente. Er is een ware wijnstok en een valse wijnstok, maar natuurlijk zal die valse gemeente dat lichaam van de valse wijnstok altijd proberen zich de positie van de ware gemeente toe te eigenen en beweren dat zij, en niet de uitverkorenen echt en authentiek is. De valse zal trachten de ware te doden. Zo ging het in het Boek Handelingen, zo blijkt het te zijn in de zeven tijdperken en zo wordt het beschreven in de verschillende brieven. Zo is het geweest. Zo is het nu. Zo zal het zijn. Het kan niet veranderen.

----
Deze zeven gemeenten, gelegen in Klein-Azië, hadden reeds toen bepaalde kenmerken in zich, die de rijpe vrucht van later eeuwen werden. Dat wat in die vroege periode slechts zaailingen waren, kwam later in een rijpe oogst aan het licht, net zoals Jezus zei: “Want indien zij dit doen aan het groene hout, wat zal aan het dorre geschieden?” Lukas 23:31.

Lees het volledige rekening in...
Het Tijdperk van de Gemeente van Epheze.

En het zal te dien dage geschieden, dat er niet zal zijn het kostelijk licht, en de dikke duisternis.

Maar het zal een enige dag zijn, die den HEERE bekend zal zijn; het zal noch dag, noch nacht zijn; en het zal geschieden, ten tijde des avonds, dat het licht zal wezen.

Zacharia 14:6-7