Nasz wiek Laodycei.

William Branham.

Przeczytaj cały rachunek w...
Laodycejski Wiek Kościoła.

Objawienie 3:15-19,
15 Znam uczynki twoje, żeś ani zimny, ani gorący. Obyś był zimny albo gorący.
16 A tak, żeś letni, i nie gorący ani zimny, wypluję cię z ust moich.
17 Ponieważ mówisz: Bogaty jestem i wzbogaciłem się, i niczego nie potrzebuję, a nie wiesz, żeś pożałowania godzien nędzarz i biedak, ślepy i goły.
18 Radzę ci, abyś nabył u mnie złota w ogniu wypróbowanego, abyś się wzbogacił i abyś przyodział szaty białe, aby nie wystąpiła na jaw haniebna nagość twoja, oraz maści, by nią namaścić oczy twoje, abyś przejrzał.
19 Wszystkich, których miłuję, karcę i smagam; bądź tedy gorliwy i pokutuj.

Kiedy czytaliśmy to wspólnie, jestem pewien, że zauważyliście, iż Duch nie powiedział ani jednej przyjemnej rzeczy o tym wieku. On przedłożył dwa oskarżenia i wyrzekł odnośnie nich wyrok.

(1) Objawienie 3, 15-16:
15 Znam uczynki twoje, żeś ani zimny, ani gorący.
16 Obyś był zimny, albo gorący. A tak, żeś letni, a nie gorący ani zimny, wypluję cię z ust moich.

Przypatrzmy się temu uważnie. Tutaj jest mowa o tym, że Wiek Laodycejskiego Kościoła jest letni. Ta letniość zasługuje na karę od Boga. Karą jest to, że zostaną wypluci z Jego ust. Nie chcemy tutaj wpaść w błąd, jak to uczyniło mnóstwo ludzi. Oni mówią bardzo nierozsądnie, że Bóg może was wypluć ze Swoich ust, i że to udowadnia, że doktryna o wytrwałości świętych nie polega na prawdzie. Pragnę zaraz teraz skorygować wasze myśli. Ten wiersz nie jest podany dla jednostki. On jest podany dla kościoła. On mówi do kościoła. Ponadto, jeśli tylko zachowacie to Słowo w waszych myślach, przypomnicie sobie, że nigdzie nie jest powiedziane, że jesteśmy w USTACH Bożych. My jesteśmy wyryci na Jego dłoniach. Jesteśmy noszeni w Jego łonie. Daleko wstecz, w nieznanych wiekach, zanim zaistniał czas, byliśmy w Jego myślach. Jesteśmy w Jego owczarni i na Jego pastwiskach, ale nigdy w Jego ustach. Lecz czym są usta Pańskie? Słowo jest w Jego ustach.

Ew. Mat. 4, 4:
A On odpowiadając, rzekł: Napisano: Nie samym chlebem żyje człowiek, ale każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych.
Słowo powinno być również w naszych ustach. Otóż, wiemy, że kościół jest Jego ciałem. On jest tutaj zajmując Jego miejsce. Co będzie się znajdować w ustach kościoła? SŁOWO. 1. Piotra 4, 11: Jeśli ktoś mówi, niech mówi jako wyroki (Słowo) Boże.

2. Piotra 1, 21:
Albowiem proroctwo nie przychodziło nigdy z woli ludzkiej, lecz wypowiadali je ludzie Boży, natchnieni Duchem Świętym.
A więc w czym nie dopisują ludzie ostatecznych dni? ONI ZBOCZYLI OD SŁOWA. ONI JUŻ DŁUŻEJ NIE SĄ GORLIWYMI WOBEC NIEGO. ONI SĄ WOBEC NIEGO LETNIMI. Zaraz to udowodnię.

Baptyści mają swoje wyznania i dogmaty oparte na Słowie i wy im je nie możecie podważyć. Oni mówią, że apostolskie dni cudów przeminęły, a chrzest Duchem Świętym będący wynikiem uwierzenia, nie istnieje. Metodyści mówią (zakładając to na Słowie), że wodny chrzest nie istnieje, (pokropienie nie jest chrztem), i że poświęcenie jest chrztem Ducha Świętego. Kościół Chrystusowy kładzie główny nacisk na chrzest ku odnowieniu, ale w zbyt wielu wypadkach oni wchodzą do wody jako susi grzesznicy i wychodzą jako mokrzy. Pomimo tego twierdzą, że ich doktryna zakłada się na Słowie. Idźcie dalej, a natraficie na Zielonoświątkowców. Czy oni posiadają Słowo? Poddajcie ich próbie Słowa, a zobaczycie. Oni niemal każdego czasu zaprzedają Słowo za sensację. Jeżeli potraficie wyprodukować takie przejawy, jak olej i krew, języki i inne znaki, czy już są na podstawie Słowa, czy też nie, i czy są należycie wyłożone na podstawie Słowa, to większość da się na to nabrać. Lecz co się stało ze Słowem? Słowo zostało odłożone na bok, więc Bóg mówi: „Jestem przeciwko wam wszystkim. Ja was wypluję z Moich ust. To jest koniec. We wszystkich siedmiu wiekach nie widziałem nic innego niż ludzi, którzy cenią swoje własne słowo więcej niż Moje. Więc na końcu tego wieku Ja was wypluję z Moich ust. Wszystko ma swoje granice. Będę mówił bez ogródek. Tak, Ja jestem tutaj, wpośród kościoła. Amen Boży, ten wierny i prawdziwy, objawi Samego Siebie, a STANIE SIĘ TO PRZEZ MEGO PROROKA”. O tak, tak jest.

Objawienie 10, 7:
7 Lecz w dniach, kiedy siódmy anioł się odezwie i zacznie trąbić, dokona się tajemnica Boża, jak to zwiastował sługom swoim, prorokom.

Tutaj to mamy. On posyła potwierdzonego proroka. On posyła proroka po upływie prawie że dwóch tysięcy lat. On posyła kogoś, kto tak trzyma się z dala od organizacji, wykształcenia i świata religii, że tak, jak Jan Chrzciciel i Eliasz starych czasów, On będzie słuchał tylko tego, co pochodzi od Boga, i on będzie miał: „Tak mówi Pan” i będzie mówił w imieniu Boga. On będzie Bożymi ustami i ON, JAK TO JEST PRZEDSTAWIONE u Mal. 4, 6. OBRÓCI SERCA DZIECI Z POWROTEM DO OJCÓW. On przyprowadzi z powrotem wybranych ostatecznych dni i oni będą słuchać potwierdzonego proroka, podającego dokładną prawdę, tak jak czynił Paweł. On przywróci z powrotem tą prawdę, którą oni posiadali. A ci wybrani razem z nim będą w tym czasie tymi, którzy będą rzeczywiście manifestować Pana i są Jego Ciałem, i Jego Głosem, i będą czynić Jego czyny. Alleluja! Czy to widzicie?

Nawet chwilowe rozważanie historii kościoła udowodni, jak dokładną jest ta myśl. W Ciemnych Wiekach ludzie byli niemal całkowicie pozbawieni Słowa. Lecz Bóg posłał Lutra ze SŁOWEM. Luteranie reprezentowali głos Boży w tym czasie. Lecz oni się zorganizowali i znowu to czyste Słowo zostało zgubione, bowiem organizacja miała skłonności do dogmatów i wyznań wiary, a nie do prostego Słowa. Oni już więcej nie mówili w imieniu Boga. Potem Bóg posłał Wesley'a, a on był głosem zawierającym Słowo w jego czasie. Ludzie, którzy przyjęli objawienie dane mu od Boga, stali się żywymi listami czytanymi i znanymi przez wszystkich ludzi ich generacji. Kiedy metodyści nie dopisali, Bóg wzbudził dalszych, i tak postępowało to dalej, przez wszystkie lata, aż w tych ostatecznych dniach jest w kraju znowu inny lud, który dzięki swemu posłańcowi będzie ostatnim głosem do ostatniego wieku.

Tak, proszę państwa. Kościół już dłużej nie jest „ustami” Boga. On jest „swymi własnymi ustami”. Dlatego Bóg obraca się przeciwko niemu. On go potępi przez proroka i Oblubienicę, ponieważ głos Boży będzie w niej. Tak, tak jest, bowiem w ostatnim rozdziale Objawienia, w wierszu 17. jest powiedziane: Duch i oblubienica mówią: Przyjdź!„
Jeszcze raz świat będzie słuchał bezpośrednio od Boga, jak w czasie Pięćdziesiątnicy, oczywiście jednak Oblubienica Słowa będzie odrzucona, podobnie jak w pierwszym wieku.

Obecnie On woła do tego ostatniego wieku: „Wy macie Słowo. Posiadacie więcej Biblii niż kiedykolwiek, lecz nie czynicie ze Słowem nic innego, niż to, że je rozdzielacie i rozrywacie na kawałki, biorąc tylko to, co chcecie, a opuszczając to, czego nie chcecie. Nie troszczycie się o to, aby nim żyć, lecz debatujecie o nim. Wolałbym, żebyście byli zimnymi, albo gorącymi. Gdybyście byli zimnymi i odrzucili to, mógłbym to znieść. Gdybyście byli gorącymi aż do białości, pragnąc poznać, że to jest prawdą i żyć tym, pochwaliłbym was za to. Lecz kiedy bierzecie Moje Słowo tylko tak, i nie odnosicie się wobec niego z czcią, to Ja na odwrót muszę wam odmówić uszanowania. Ja was wypluję, ponieważ przyprawiacie mnie o mdłości”.

Otóż, każdy wie, że letnia woda sprawia wam niedomagania żołądka. Jeżeli potrzebujecie środek wywołujący wymioty, to letnia woda posłuży wam niemal najlepiej. Letni kościół przyprawia Boga o mdłości i On orzekł, że go wypluje. To nam przypomina, jak On czuł się przed potopem, nieprawdaż?

O, gdyby kościół był względem Boga zimny, albo gorący. Najlepiej, gdyby był gorliwy (gorący). Lecz on takim nie jest. Wyrok padł. On już dłużej nie jest Bożym głosem dla świata. On będzie twierdził, że jest, lecz Bóg mówi, że tak nie jest.

O, Bóg ma ciągle głos do ludzi tego świata, podobnie jak On posłał głos do Oblubienicy. Ów głos jest w Oblubienicy, jak już powiedzieliśmy, a później powiemy o tym jeszcze coś więcej.

(2) Objawienie 3, 17-18.
17 Ponieważ mówisz: Bogaty jestem i wzbogaciłem się, i niczego nie potrzebuję, a nie wiesz, żeś pożałowania godzien nędzarz i biedak, ślepy i goły.
18 Radzę ci, abyś nabył u mnie złota w ogniu wypróbowanego, abyś się wzbogacił, i abyś przyodział szaty białe, aby nie wystąpiła na jaw haniebna nagość twoja, oraz maści, by nią namaścić oczy twoje, abyś przejrzał.

Spójrzcie teraz na pierwsze wyrażenie w tym wierszu: „Mówisz bowiem”. Widzicie, oni mówili. Oni mówili jako usta Boże. To udowadnia dokładnie, co ja powiedziałem o tym, jakie znaczenia mają wiersze 16-17. Lecz chociaż oni tak mówią, pomimo tego nie jest to poprawne. Katolicki kościół twierdzi, że mówi w imieniu Boga, mówiąc, że on jest bezsprzecznie głosem Pańskim. Jak mogą być ludzie tak duchowo niegodziwi! To przechodzi ponad moją wyobraźnię. Oni jednak przynoszą owoce tego nasienia, które jest w nich; a my wiemy, skąd pochodzi to nasienie, nieprawdaż?

Kościół Laodycejski mówi: „Jestem bogaty i wzbogaciłem się i niczego nie potrzebuję”. Tak on ocenia samego siebie. On patrzy na siebie i oto, co on widzi. On mówi: „Jestem bogaty”, co oznacza, że on jest bogaty w rzeczy tego świata. On się chełpi do twarzy temu, co jest w liście Jak. 2, 5-7.
5 Posłuchajcie, bracia moi umiłowani! Czyż to nie Bóg wybrał ubogich w oczach świata, aby byli bogatymi w wierze i dziedzicami Królestwa, obiecanego tym, którzy go miłują?
6 Wy zaś wzgardziliście ubogim. Czyż nie bogacze ciemiężą was i nie ciągną was do sądów?
7 Czy to nie oni zniesławiają zacne dobre imię, które zostało nad wami wezwane?
Otóż, ja NIE mówię, że bogata osoba nie może być duchową, lecz wszyscy wiemy, że Słowo mówi, iż będzie ich bardzo niewielu. Są to ubodzy, którzy przeważają w ciele prawdziwego kościoła. Otóż, kiedy kościół zostaje napełniony bogactwem, wiemy tylko jedno: „Ichabod” zostało wypisane na jego portalach. Nie możecie temu zaprzeczyć, ponieważ to mówi Słowo.

Przeczytaj cały rachunek w...
Laodycejski Wiek Kościoła.

Oto stoję u drzwi i kołaczę; jeśli ktoś usłyszy głos mój i otworzy drzwi, wstąpię do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze mną.

Zwycięzcy pozwolę zasiąść ze mną na moim tronie, jak i Ja zwyciężyłem i zasiadłem wraz z Ojcem moim na jego tronie.

Kto ma uszy, niechaj słucha, co Duch mówi do zborów.

Objawienie 3:20-22