Chrystus na zewnątrz Kościoła.

William Branham.

Przeczytaj cały rachunek w...
Laodycejski wiek Kościoła.

Objawienie 3:20-22,
20 Oto stoję u drzwi i kołaczę. jeśli ktoś usłyszy głos mój i otworzy drzwi, wstąpię do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze mną.
21 Zwycięzcy pozwolę zasiąść ze mną na moim tronie, jak i Ja zwyciężyłem, i zasiadłem wraz z Ojcem moim na jego tronie.
22 Kto ma uszy, niechaj słucha, co Duch mówi do zborów.

Otóż, istnieje sporo zamieszania na temat tego wiersza, bowiem tak wiele poufałych pracowników Ewangelii używa go w swojej ewangelizacji, jakoby Jezus stał u drzwi każdego grzesznika i pukał, aby został wpuszczony. Potem bywa rzeczone, że jeśli grzesznik otworzy drzwi, to Pan wejdzie do wewnątrz. Lecz ten wiersz nie mówi do indywidualnych grzeszników. Całe to poselstwo ma podsumowanie, podobnie jak każde poselstwo w każdym wieku. W wierszu 22. jest powiedziane: „Kto ma uszy, niechaj słucha, co Duch mówi do ZBORÓW”. Zatem to jest poselstwo do kościoła ostatniego wieku. Taki jest stan kościoła Laodycejskiego, kiedy zbliża się jego koniec. Nie jest to osobiste poselstwo do jednej osoby, lecz Duch, który nam mówi, gdzie jest Jezus. CHRYSTUS OPUŚCIŁ KOŚCIÓŁ. Czy to nie jest logiczny rezultat, albo zakończenie, jeżeli Słowo zostanie odłożone na bok w zamian za wyznania wiary, a Duch Święty zostanie usunięty z powodu papieży, biskupów, prezydentów, doradców, itd., a Zbawiciel jest usunięty na bok z powodu programów pracy, przyłączania się do kościołów, albo pewnego rodzaju dostosowania się do systemu kościelnego? Cóż więcej można jeszcze uczynić przeciwko Niemu? To jest odstępstwo! To znaczy odpaść od wiary. To są otwarte drzwi dla antychrysta, bowiem jeżeli Ktoś przyszedł w Imieniu Swego ojca (Jezus), a nie został przyjęty, lecz odrzucony, to przyjdzie ktoś inny w swoim własnym imieniu, (kłamca, oszust) tego oni przyjmą, ew. Jana 5, 43. Ten człowiek grzechu, on syn zatracenia przejmie to wszystko.

Ew. Mat. 24 czyni wzmiankę o znakach na niebie, dotyczących tych ostatecznych dni, krótko przedtem, zanim przyjdzie Jezus. Ciekaw jestem, czy zauważyliście taki znak, który wypełnił się niedawno, aby zilustrować tą właśnie prawdę, o której dyskutowaliśmy. Tą prawdą jest, że Jezus był stale odpychany na bok, aż w tym ostatnim wieku został wypchnięty z kościoła.

Przypomnijcie sobie, że w pierwszym wieku ten krąg reprezentujący kościół był pełny prawdy. Pojawił się tam jednak niewielki błąd, nazwany uczynkami Nikolaitów, które były przyczyną tego, że ten krąg nie był pełny. Potem, w następnym wieku wkradło się tam więcej ciemności i ten krąg światła promieniował coraz mniej, a ciemność pokryła większą część jego powierzchni. W trzecim wieku został zaćmiony jeszcze więcej, a w czwartym wieku, który był Wiekiem Ciemności, Światło odeszło niemal zupełnie. Zastanówcie się nad tym teraz. Kościół świeci odbitym światłem Chrystusa. ON jest SŁOŃCEM.

Kościół jest KSIĘŻYCEM. Zatem ten krąg światła jest księżycem. On się zmniejszał prawie że ze stanu pełni w pierwszym wieku, do postaci sierpa w czwartym wieku. Lecz w piątym wieku zaczął rosnąć. W szóstym wieku uczynił wielki krok naprzód, jeżeli chodzi o wzrost. Przez pewną część siódmego wieku on ciągle rósł, lecz nagle stanął w miejscu, i prawie że całkiem zaniknął, tak, że na miejsce światła była tam ciemność odstępstwa, a na końcu tego wieku on przestał świecić, ponieważ pokryły go ciemności. Chrystus był obecnie na zewnątrz kościoła.

Tutaj jest znak na niebie. Ostatnie zaćmienie księżyca było całkowitym zaćmieniem. On zanikał stopniowo w siedmiu fazach. W siódmej fazie przyszło całkowite zaćmienie księżyca, mianowicie kiedy papież z Rzymu (Paweł VI) udał się do Palestyny, aby odbyć świętą pielgrzymkę do Jeruzalemu. On był pierwszym papieżem, który kiedykolwiek poszedł do Jeruzalemu. Papież ten nazywał się Paweł Szósty. Paweł był pierwszym posłańcem, a ten człowiek szedł w jego imieniu. Zauważcie, jest to sześć, albo liczba człowieka. To jest więcej niż zbieg okoliczności tylko. A kiedy on poszedł do Jeruzalemu, księżyc, czyli kościół, wpadł do totalnych ciemności. Tak jest. To jest koniec. Ta generacja nie przeminie, dopóki się wszystko nie wypełni. Tak, Panie Jezu, przyjdź rychło!

Obecnie możemy oglądać, dlaczego były tam dwa krzewy. Jeden prawdziwy a drugi fałszywy. Obecnie możemy zrozumieć, dlaczego Abraham miał dwóch synów, jednego według ciała, (który prześladował Izaaka), a jednego według obietnicy. Widzimy teraz, jak z tych samych rodziców wyszli dwaj chłopcy, jako bliźnięta, jeden znający i miłujący sprawy Boże, a drugi wiedział wiele z tej samej prawdy, lecz nie był z tego samego Ducha, i na skutek tego prześladował dziecię, które było wybrane.

Bóg nie potępia tylko dlatego, aby potępić. On potępia przez wzgląd na wybranych. WYBRANY NIE MOŻE prześladować wybranego. WYBRANY NIE MOŻE wyrządzić krzywdy wybranemu. To ci zatwardziali grzesznicy prześladują i niszczą wybranych. O, oni są religijni. Oni są sprytni. Oni są z linii Kaina, z nasienia węża. Oni budują swoje wieże Babel, budują swoje miasta, zakładają swoje imperia, i przez cały czas powołują się na Boga. Oni nienawidzą prawdziwe nasienie i będą czynić wszystko, co potrafią (nawet w Imieniu Pańskim), aby zniszczyć Bożych wybranych. Lecz oni są również potrzebni. „Co ma plewa do pszenicy.” Bez plewy nie ma pszenicy. Lecz co dzieje się na końcu z plewą? Ona zostanie spalona ogniem nieugaszonym. A pszenica? Gdzie ona się znajduje? Ona jest zebrana w Jego spichlerzu. Ona jest tam, gdzie jest On.

Przeczytaj cały rachunek w...
Laodycejski wiek Kościoła.

Przetoż toć jest przymierze, które postanowię z domem Izraelskim po tych dniach, mówi Pan: Dam prawa moje w myśl ich i na sercach ich napiszę je, i będę Bogiem ich, a oni będą ludem moim.

Hebrajczyków 8:10