Krishti jashta nga Kisha.

William Branham.

Lexoni llogaria e plotë në...
Epoka Kisha Laodiceane.

Zbulesa. 3,20-22:
“Ja, para derës qëndroj dhe trokas: kush e dëgjon zërin tim dhe e hap derën, do të hyj te ai dhe me të do ha darkë dhe ai me mua. Ngadhënjyesin do ta vë të rrijë me mua në fronin tim, sikurse edhe vetë ngadhënjeva dhe ndenja bashkë me Atin tim në fronin e Tij. Kush ka veshë, le të dëgjojë çka Shpirti u thotë kishave!”

Pra, në kuptimin e këtij vargu ka një konfuzion të konsiderueshëm për shkak se kaq shumë punëtorë personal janë të përdorur në ungjillizim personal sepse Jezusi është dera e zemrës së çdo mëkatari i cili ka trokitur për hyrje. Atëherë unë do të thoja se në qoftë se mëkatari hap derën, Zoti do të hyjë. Por ky varg nuk është duke folur për mëkatarët individuale. Ky mesazh i tërë ka fjalën e fundit dhe çdo mesazh në çdo epokë. Me vargun e 22 thotë: “Ai që ka veshë, le të dëgjojë atë që Fryma u thotë kishave!” Pra, ky është mesazhi i epokës së kishës së fundit. Kjo është gjendja e kishës Laodiceane si afrohet fundit të ditëve të saj. Kjo është gjendja e kishës Laodiceane derisa afrohet fundi i saj. Kjo nuk është mesazh personal, Këtë na flet Shpirti ku është Jezusi. KRISHTI E KA LËNË KISHËN.

A nuk është ky një rezultat logjik apo të përfundojë në qoftë se Fjala është vënë mënjanë për shkak të besimit të kishës, Fryma e Shenjtë është rrëzuar për papën, peshkopë, presidentë, këshilltarët, etj., dhe Shpëtimtari është vendosur mënjanë për programin që punon në bashkimin me një kishë dhe një lloj përputhje me sistemin e kishës? Çfarë më tepër mund të bëhet kundër Tij? Kjo është braktisje! Kjo është në rënie. Ky hap derën e antikrishtit, sepse nëse dikush erdhi në emër të Atit tim (Jezusi) nuk është pranuar, por refuzuar, atëherë do të vijë një tjetër me emrin e tij (gënjeshtar, mashtrim), dhe ajo do të marrë atë vend. Gjoni 5, 43. Njeriu i mëkatit, i biri i humbjes do të mbizotërojë.

Mateu. 24 përmend një shenjë në qiell në lidhje me këtë ditën e fundit para se të vjen Jezusi. Pyes veten në qoftë se keni vënë re një shenjë të tillë duke plotësuar kohët e fundit për të përvijuar pikërisht këtë të vërtetë që ne ishim duke e diskutuar. Kjo është e vërteta që Jezusi është shtyrë në anë vazhdimisht nga kisha në epokën e tij të fundit. Kujtojmë se në epokën e parë ishte pothuajse e plotë me të vërtetën e kishës. Megjithatë, nuk ishte një gabim i vogël me emrin ato që punononin për nikolaitëve dhe që kanë penguar rrethin e vërtetë. Pastaj në epokën e ardhshëm më errësirë e madhe do të mbulëojë globin deri sa të drita është më pak me ngjyra të ndezura dhe të mbuluar nga errësira. Epoka e tretë është edhe më e errësuar, dhe në epokën e katërt, e cila ishte prej të gjitha epokave më e errët, drita pothuajse ishte zhdukur.

Tani mendoj për këtë. Kisha shkëlqen dhe reflekton dritën e Krishtit. Ai është diell. Kisha e muajit. Prandaj, kjo hënë bën dritë rruzull. Ulur me gati një hënë e plotë në epokën e parë të përcjellur deri në epokën e katërt. Por në epokën e pestë filloi të rritet. Në epokën e gjashtë ka ndërmarrë një hap të madh përpara në rritjen. Në epokën e shtatë është ende në rritje, kur ai papritmas u ndal dhe është reduktuar pothuajse në hiç në mënyrë që në vend të dritës ishte terri i apostazisë dhe në fund të epokës kishte pushuar që të shkëlqejë sepse errësira mbizotëronte. Krishti ishte tashmë jashtë kishës.

Ka një shenjë në qiell. Eklipsi i fundit hënor ishte eklips total. Të errësuar në errësirë të plotë në shtatë epoka. Në epokën e shtatë erdhi errësira e plotë kur Papa (Pali VI) shkoi në Palestinë “në udhëtimin e shejtë në Jeruzalem”. Ai ishte papa i parë që kishte shkuar në Jerusalem. Papa është emri Pali VI. Pali ishte i dërguari i parë dhe ky njeri ka një emër. Vini re numrin gjashtë ose numrin e një njeriu. Kjo është më shumë se një rastësi. Dhe kur ai shkoi në Jeruzalem, në hënë apo kisha shkoi në errësirë totale. Kjo është ajo. Ky është fundi. Ky brez nuk do të kalojë, derisa gjithçka të ndodh. Po, Zot Jezus, Eja shpejt!

Tani ne mund të shohim se pse kanë qenë dy kallame, një e vërtetë dhe një të rreme. Tani ne mund të shohim se pse Abrahami pati dy bij: një nga trupi (i cili e përndjekte Isakun) dhe njëri pas premtimit. Tani ne mund të shohim se si ata erdhën nga të njëjtët prindër dy djem si binjakë, njëri ai e njihte dhe i donte gjërat e Perëndisë, dhe tjetri e dinte shumë të njëjtën të vërtetë, por ai nuk ishte i po atij Fryme, dhe për këtë arsye përndoqi fëmijën që ishte i zgjedhur. Perëndia nuk e përjashtoi me refuzim të punës. Ai refuzoi për shkak të të zgjedhurve. Të pa zgjedhurit nuk mund përndjekin të zgjedhurit. E pa zgjedhura mund të ketë lënduar të zgjedhurën. Hedhur poshtë ata që persekutojnë do të shkatërrojë të zgjedhurit. Oh, ju jeni fetar të refuzuar. Ata janë të zgjuar. Ata janë nga racë e Kainit, farës së gjarpërit. Ndërtuar Babiloninë e tyre, me qytetet e tyre, të ndërtuar nga perandoritë e tyre, dhe të gjitha duke u thirrur në emër të Perëndisë. Ata e urrejnë farën e vërtetë dhe ata do të bëjnë çdo gjë që munden (edhe në emër të Zotit) për të shkatërruar të zgjedhurit e Perëndisë. Por ato janë të nevojshme. “Bykun e grurit?” Jo kashtë gruri nuk ka. Por në fund, çfarë ndodh me bykun? Është djegur me zjarr të pashueshëm. A gruri? Ku është gruri? Mbledhur në hambarin e tij. Kjo është ajo ku ai është.

O, ju të zgjedhurit e Perëndisë, keni kujdes. Kujdes për të studiuar. Të jenë të kujdesshëm. Me druajtje dhe dridhje të përpunuar për shpëtimin tuaj. Besoni në Perëndinë dhe të jenë të fortë në fuqinë e Tij. Kundërshtari juaj, djalli, edhe tani sillet rreth e qark si një luan vrumbullues, duke kërkuar cilin mund të përpijë. Jini të përmbajtur për lutje dhe të durueshëm. Kjo është koha e fundit. Dhe hardhia e vërtetë dhe të rreme janë të ardhur deri në maturim, por para se gruri të maturohet, këto egjra e pjekur duhet të jetë i detyruar për djegien. Ju shikoni, ata janë të gjithë anëtar të anëtarësimit në Këshillin Botëror të Kishave. Kjo njësi e ligur. Së shpejti ajo do të vënë grurin në hambar. Por tani dy shpirta veprojnë në dy kallame. U largua me plot gjallëri. Fillojnë të fitojnë dhe të konsiderohen lavdërueshëm për Zotin e tyre dhe të përshtatshme për të mbretëruar dhe sunduar me Të.

Lexoni llogaria e plotë në...
Epoka Kisha Laodiceane.

Dhe kjo është besëlidhja që unë do të bëj me shtëpinë e Izraelit pas atyre ditëve, thotë Zoti: unë do t’i shtie ligjet e mia në mendjet e tyre dhe do t’i shkruaj në zemrat e tyre, dhe do të jem Perëndia e tyre dhe ata do të jenë populli im.

Hebrenjte 8:10