διδαχήν των Νικολαϊτών.
διδαχήν των Νικολαϊτών.
William Branham.Διαβάστε το πλήρες λογαριασμό στο...
H διδαχήν των Νικολαϊτών.Αποκάλυψις β’15:
‘‘Ούτως έχεις και συ κρατούντας την διδαχήν των Νικολαϊτών · το οποίον μισώ.,,Θα θυμάστε ότι φανέρωσα στην Εποχή των Εφεσιών, ότι η λέξη ‘‘Νικολαΐτης, προέρχεται από δύο ελληνικές λέξεις: ‘‘νικώ’’, το οποίο στα αγγλικά σημαίνει ‘‘to conquer’’ [παρατήρηση του μεταφραστή] και ‘‘λαός’’, το οποίο στα αγγλικά σημαίνει ‘‘laity’’[παρατήρηση του μεταφραστή]. ‘‘Νικολαΐτης’’, σημαίνει ‘‘νικώ τον πολύ λαό (τους λαϊκούς)’’ και στα αγγλικά “to conquer the laity’’. [παρατήρηση του μεταφραστή]. Λοιπόν, γιατί είναι αυτό ένα τόσο τρομερό πράγμα; Είναι τρομερό, διότι ο Θεός ποτέ δεν έθεσε την εκκλησία Του στα χέρια εκλεγμένων αρχηγών που προχωρούν με πολιτικό πνεύμα. Αυτός έχει θέσει την εκκλησία Του υπό την φροντίδα αντρών ορισμένων από το Θεό, γεμάτων από πνεύμα, οι οποίοι ζουν με το Λόγο και οδηγούν τους ανθρώπους τρέφοντας τους με αυτόν τον Θείο Λόγο. Δεν έχει χωρίσει τους ανθρώπους κατά τάξεις, ούτως ώστε οι μάζες να οδηγούνται από μία άγια ιεροσύνη. Είναι αλήθεια ότι η ηγεσία πρέπει να είναι Άγια, αλλά τότε έτσι πρέπει να είναι και το σύνολο της θρησκευτικής κοινότητας. Επιπλέον, δεν αφήνεται τόπος στο Λόγο, όπου ιερείς ή λειτουργοί ή τέτοιοι μεσολαβούν μεταξύ του Θεού και των ανθρώπων, ούτε υπάρχει τόπος στο Λόγο, όπου αυτοί είναι διαχωρισμένοι στη δική τους λατρεία του Κυρίου. Ο Θεός θέλει όλους να Τον αγαπούν και να τον υπηρετούν μαζί. Ο Νικολαϊσμός καταστρέφει τούτα τα διδάγματα και αντί αυτού χωρίζει τους ιερείς και τους λειτουργούς από τους ανθρώπους και κάνει τους πρώτους αρχηγούς, κυρίαρχους, αντί δούλους. Λοιπόν, αυτή η διδασκαλία πραγματικά άρχισε ως πράξη στην πρώτη εποχή. Φαίνεται ότι το πρόβλημα βρισκόταν σε δύο λέξεις ‘‘πρεσβύτεροι’’ και ‘‘ επίσκοποι’’. Αν και η γραφή δείχνει ότι υπάρχουν μερικοί πρεσβύτεροι σε κάθε εκκλησία, λίγοι άρχισαν (ο Ιγνάτιος ήταν ένας από αυτούς) να διδάσκουν ότι η ιδέα για επίσκοπο ήταν ιδέα ανωτερότητας ή εξουσίας και επιβλέψεως πάνω στους πρεσβύτερους. H αλήθεια του ζητήματος είναι ότι η λέξη ‘‘πρεσβύτερος’’ δηλώνει ποιο είναι το άτομο αυτό, ενώ η λέξη ‘‘επίσκοπος’’ δηλώνει το αξίωμα αυτού του άντρα. Ο πρεσβύτερος είναι ο άντρας. Ο επίσκοπος είναι το αξίωμα του άντρα. Ο ‘‘πρεσβύτερος’’ απλά αναφερόταν και πάντα θα αναφέρεται στη χρονολογική ηλικία του άντρα στον Κύριο. Αυτός είναι πρεσβύτερος, όχι διότι εκλέγεται ή χειροτονείται κλπ, αλλά διότι είναι Γηραιότερος. Αυτός είναι ο πιο ώριμος, εκπαιδευμένος, δεν είναι αρχάριος, είναι αξιόπιστος εξ αιτίας της πείρας και της μακράς και διαρκούς αποδείξεως της χριστιανικής του εμπειρίας. Αλλά όχι, οι επίσκοποι δεν καταλογίστηκαν στις επιστολές του Παύλου, αλλά μάλλον αναφέρθηκαν στη διήγηση του Παύλου, κατά τη φορά όπου αυτός προσκάλεσε τους πρεσβύτερους από την Έφεσο στη Μίλητο στις πράξεις κ’. Αντιφατικά όμως, ενώ το δέκατο έβδομο εδάφιο αναφέρει ότι ‘‘οι πρεσβύτεροι’’ προσκλήθηκαν · το εικοστό όγδοο εδάφιο τους ονομάζει ‘‘επίσκοπους’’. Και αυτοί οι επίσκοποι (όντας, χωρίς αμφιβολία, πολιτικά σκεπτόμενοι και ανυπόμονοι για εξουσία και δύναμη), επέμειναν ότι ο Παύλος τους είχε σημασιοδοτήσει περισσότερο από έναν τοπικό πρεσβύτερο που είχε επίσημη ιδιότητα μόνο στη δική του εκκλησία. Γι’ αυτούς, ένας επίσκοπος ήταν τώρα κάποιος με εκτεταμένη εξουσία πάνω σε πολλούς τοπικούς ηγέτες. Μία τέτοια αντίληψη δεν ήταν σύμφωνη ούτε με τις γραφές ούτε και με την ιστορία, γι’ αυτό ακόμα και ένας άντρας του αναστήματος του Πολυκάρπου στηρίχτηκε πάνω σε μία τέτοια οργάνωση. Έτσι, εκείνο που άρχισε ως πράξη την πρώτη εποχή, έγινε πραγματική διδασκαλία και έτσι είναι ακόμα και σήμερα. Οι επίσκοποι ακόμα απαιτούν δύναμη για να εξουσιάζουν τους ανθρώπους και να τους χειρίζονται όπως αυτοί επιθυμούν, τοποθετώντας τους όπως αυτοί θέλουν στην υπουργία. Τούτο αρνείται την αρχηγία του Αγίου Πνεύματος, το οποίο είπε: ‘‘ Χωρήσατε εις Εμέ τον Παύλον και τον Βαρνάβαν διά το έργον εις το οποίον προσεκάλεσα αυτούς.’’ Τούτο είναι αντίλογος και αντίχριστος. Ματθαίος κ’ 25-28: ‘‘ Ο δε Ιησούς προσκαλεσάμενος αυτούς είπεν, οίδατε ότι οι άρχοντες των εθνών κατακυριεύουσιν αυτών και οι μεγάλοι κατεξουσιάζουσιν αυτών · ΟΥΧ ΟΥΤΩΣ ΕΣΤΑΙ ΕΝ ΥΜΙΝ · αλλ’ ός εάν θέλη εν υμίν μέγας γενέσθαι, έσται υμών διάκονος · και ός εάν θέλη εν υμίν είναι πρώτος, έσται υμών δούλος · ώσπερ ο Υιός του ανθρώπου ουκ ήλθε διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι και δούναι την ψυχήν Αυτού λύτρον αντί πολλών.’’ Ματθαίος κγ’ 8-9: ‘‘ Υμείς δε μη κληθήτε ραββί · είς γαρ υμών έστιν ο διδάσκαλος σας, ο Χριστός · πάντες δε υμείς αδελφοί έστε. Και πατέρα μή καλέσητε υμών επί της γης · είς γαρ έστιν ο Πατήρ υμών, ο εν τοις ο ουρανοίς’’.
Για να το ξεκαθαρίσω αυτό ακόμη περισσότερο, αφήστε με να εξηγήσω το Νικολαϊσμό ως εξής. Θυμάστε ότι στην Αποκάλυψιν ιγ’3 λέγει: ‘‘ Και μίαν εκ των κεφαλών αυτού ως εσφαγμένην εις θάνατον · και η πληγή του θανάτου αυτού εθεραπεύθη, και εθαύμασεν όλη η γη οπίσω του θηρίου’’. Ξέρουμε, λοιπόν, σήμερα, ότι η πληγωμένη κεφαλή ήταν η ειδωλολατρική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, εκείνη η μεγάλη και παγκόσμια πολιτική δύναμη. Αυτή η κεφαλή αναστήθηκε πάλι ως η ‘‘ Ρωμαϊκή Καθολική Πνευματική Αυτοκρατορία’’. Τώρα κοιτάξτε αυτό προσεχτικά. Τι έκανε η πολιτική και ειδωλολατρική Ρώμη, το οποίο ήταν η βάση της επιτυχίας της; ‘’ Διαίρεσε και κατέκτησε’’. Τούτο ήταν το σπέρμα της Ρώμης – να διαιρεί και να κατακτά. Τα σιδερένια της δόντια έσκισαν και καταβρόχθισαν. Και οποιονδήποτε έσκισε και καταβρόχθισε δεν μπόρεσε να σηκωθεί ξανά, όπως όταν κατέστρεψε την Καρχηδόνα και την διέσπειρε σαν αλάτι. Το ίδιο σιδερένιο σπέρμα διατηρήθηκε σε αυτήν όταν αναστήθηκε ως η ψευδής εκκλησία, και η πολιτική της παρέμεινε η ίδια – να διαιρεί και να κατακτά. Τούτος είναι ο Νικολαϊσμός και ο Θεός το μισεί.
Σήμερα, λοιπόν, είναι πολύ γνωστό ιστορικό γεγονός, ότι, όταν αυτή η άδικη πλάνη σύρθηκε μέσα στην εκκλησία, οι άνθρωποι άρχισαν να συναγωνίζονται για το αξίωμα του επισκόπου · με αποτέλεσμα αυτές οι θέσεις να δίνονται στους πιο μορφωμένους, υλικό-προοδευτικούς και πολιτικά σκεπτόμενους άντρες. Η ανθρώπινη γνώση και το ανθρώπινο πρόγραμμα άρχισαν να προσπερνούν την αξία της θεϊκής σοφίας, ενώ το Άγιο Πνεύμα δεν ήταν πια σε θέση να ελέγχει. Αυτό ήταν πραγματικά ένα τραγικά κακό πράγμα, γιατί οι επίσκοποι άρχισαν να υποστηρίζουν ότι ο διαφανής χριστιανικός χαρακτήρας δεν ήταν πια αναγκαίος για να υπηρετούν είτε το Λόγο είτε τις ιεροτελεστίες μέσα στην εκκλησία, επειδή κατ’ αυτούς η τελετή και τα Θεία στοιχεία ήταν που είχαν αξία. Αυτό επέτρεψε σε πονηρούς άντρες να κομματιάσουν το ποίμνιο.
Με το ανθρωπίνου κατασκευής δόγμα για την ανύψωση των επισκόπων σε θέση που δεν τους δόθηκε στην Αγία Γραφή, το επόμενο βήμα ήταν η απόδοση διαβαθμισμένων τίτλων που εξελίχθηκαν σε θρησκευτική ιεραρχία · αφού σύντομα δημιουργήθηκαν οι αρχιεπίσκοποι πάνω από τους επισκόπους και οι καρδινάλιοι πάνω από τους αρχιεπισκόπους και κατά την εποχή του Βονιφατίου του τρίτου υπήρχε ένας Πάπας πάνω από όλους, ο Ποντίφικας.
Τα τελικά αποτελέσματα από το δόγμα των Νικολαϊτών και τη συγχώνευση χριστιανισμού και βαβυλωνιασμού έπρεπε να είναι αυτά που ο Ιεζεκιήλ είδε στο κεφάλαιο η’ 10: ‘‘ Και εισήλθον, και είδον · και ιδού παν ομοίωμα ερπετών, και βδελικτών ζώων, και πάντα τα είδωλα του οίκου Ισραήλ, εζωγραφημένα επί τον τοίχον κύκλω κύκλω’’. Αποκάλυψις ιη’ 2-3: ‘‘Και έκραξεν εν ισχυρά φωνή λέγων · έπεσεν, έπεσε Βαβυλών η μεγάλη, και εγένετο κατοικητήριον δαιμονίων, και φυλακή παντός πνεύματος ακαθάρτου, και φυλακή παντός ορνέου ακαθάρτου και μεμισημένου · διότι εκ του οίνου του θυμού της πορνείας αυτής πέπωκαν πάντα τα έθνη’’.
Λοιπόν, αυτή η διδασκαλία των Νικολαϊτών, αυτός ο κανόνας που εδραιώθηκε στην εκκλησία δεν τα πήγε πολύ καλά με πολλούς ανθρώπους, οι οποίοι μπορούσαν να διαβάζουν τις σποραδικές επιστολές και δοκίμια του Λόγου που γράφτηκαν από κάποιο θεοσεβές άτομο. Έτσι, τι έκανε η εκκλησία; Αναθεμάτισε τους δίκαιους διδασκάλους και έκαψε τα έγγραφα. Και είπαν: ‘‘Κάποιος χρειάζεται ειδική εκπαίδευση για να διαβάσει και να καταλάβει τον Άγιο Λόγο. Ακόμη και ο Πέτρος είπε ότι πολλά από αυτά που έγραψε ο Παύλος ήταν δύσκολο να κατανοηθούν’’. Έχοντας πάρει τον Άγιο Λόγο από τους ανθρώπους, σύντομα υποστήριξαν ότι οι άνθρωποι έπρεπε να ακούν μόνο αυτά που ο ιερέας είχε να τους πει και ότι έπρεπε να κάνουν αυτά που τους έλεγε. Άρπαξαν τους νούδες και τις ζωές των ανθρώπων και τους έκαναν δούλους μιας τυραννικής ιεροσύνης.
Αν θέλετε απόδειξη για το ότι η Καθολική Εκκλησία απαιτεί τις ζωές και τους νούδες των ανθρώπων, ακούστε μόνο το διάταγμα του Θεοδοσίου του Δεκάτου. Το πρώτο διάταγμα του Θεοδοσίου.
Αυτό το διάταγμα εκδόθηκε αμέσως μετά που βαπτίσθηκε από την Πρώτη Εκκλησία της Ρώμης. ‘‘ Εμείς οι τρεις αυτοκράτορες θέλουμε τους υπηκόους μας να γίνουν σταθεροί οπαδοί της θρησκείας που δίδαξε ο Άγιος Πέτρος στους Ρωμαίους, που διατηρήθηκε πιστά από την παράδοση και που τώρα πρεσβεύεται από τον ποντίφικα, Δαμασό της Ρώμης και Πέτρο, επίσκοπο Αλεξάνδρειας, έναν άνδρα με αποστολική αγιότητα κατά το θεσμό των Αποστόλων και τη διδασκαλία του Ευαγγελίου · ας πιστεύουμε σε μια Θεότητα του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος με ίση μεγαλειότητα στην Αγία Τριάδα. Παραγγέλλομε ότι οι οπαδοί αυτής της πίστεως πρέπει να ονομαστούν καθολικοί χριστιανοί · στιγματίζομε όλους τους αναίσθητους ακόλουθους των άλλων θρησκειών με το επονείδιστο όνομα αιρετικών, και απαγορεύομε τις μυστικές συγκεντρώσεις τους να αναλάβουν τον όνομα «εκκλησίες». Πέραν από την καταδίκη της θεϊκής δικαιοσύνης, πρέπει να αναμένουν τη βαριά ποινή που η εξουσία μας, οδηγημένη απ’ ουράνια σοφία, θα θεωρήσει κατάλληλη να επιβάλει….’’.
Οι δεκαπέντε ποινικοί νόμοι που αυτός ο αυτοκράτορας εξέδωσε σε ανάλογο αριθμό χρόνων, στέρησε τους ευαγγελικούς απ’ όλα τα δικαιώματα για την εξάσκηση της θρησκείας τους, τους απέκλεισαν από όλες τις αστικές εξουσίες, τους απείλησαν με πρόστιμα, δημεύσεις, εξορίες και σε κάποιες περιπτώσεις ακόμα και με θάνατο.
Ξέρετε τι συμβαίνει; Κατευθυνόμαστε σε αυτό το δρόμο ακόμα και σήμερα.
Η Ρωμαϊκή Καθολική Εκκλησία ονομάζει τον εαυτό της, Μητέρα των Εκκλησιών. Ονομάζει τον εαυτό της την πρώτη και αυθεντική εκκλησία. Τούτο είναι απόλυτα σωστό. Ήταν η αρχική και η πρώτη Εκκλησία της Ρώμης που έπεσε με δυσμένεια και πήγε στην αμαρτία. Ήταν η πρώτη που οργανώθηκε. Μέσα σε αυτήν βρέθηκαν τα έργα και η διδασκαλία του Νικολαϊσμού. Ούτε ένας δε θα αρνηθεί ότι είναι μητέρα. Είναι μητέρα και έχει παραγάγει θυγατέρες. Έτσι, μία θυγατέρα προέρχεται από μία γυναίκα. Μία γυναίκα ντυμένη με πορφυρά άμφια κάθεται πάνω στους επτά λόφους της Ρώμης. Είναι μία πόρνη και έχει γεννήσει θυγατέρες. Τούτες οι θυγατέρες είναι οι Προτεσταντικές εκκλησίες που προήλθαν από αυτή και μετά γύρισαν κατευθείαν στην οργάνωση και το Νικολαϊσμό. Η μητέρα των θυγατέρων- εκκλησιών ονομάζεται πόρνη. Αυτή ήταν μια γυναίκα που ήταν αναξιόπιστη στους γαμήλιους όρκους της. Ήταν παντρεμένη με το Θεό και τότε απομακρύνθηκε για να μοιχεύσει με το διάβολο, και στις πορνείες της είχε γεννήσει θυγατέρες που ήταν ακριβώς σαν αυτή. Αυτός ο συνδυασμός μητέρας και θυγατέρας είναι αντίθετη στο Λόγο, αντίθετη στο Πνεύμα και επομένως αντίθετη στο Χριστό. Ναι, είναι αντίχριστος.
Λοιπόν, πριν μακρηγορήσω, θέλω να αναφέρω ότι αυτοί οι πρώτοι επίσκοποι νόμιζαν ότι είναι πάνω από το Λόγο. Είπαν στους ανθρώπους ότι μπορούν να συγχωρούν τις αμαρτίες τους, αφού τις ομολογήσουν. Τούτο δεν ήταν ποτέ η Αλήθεια. Άρχισαν να βαπτίζουν νήπια το δεύτερο αιώνα. Στην πραγματικότητα εφάρμοσαν ένα αναγεννητικό βάπτισμα. [Μία λανθασμένη διδασκαλία για τη βάφτιση – παρατήρηση του μεταφραστή]. Γι’ αυτό δεν είναι άξιο απορίας που οι άνθρωποι σήμερα είναι μπερδεμένοι. Αν ήταν μπερδεμένοι τότε, ενώ ήταν τόσο κοντά στην Πεντηκοστή, τώρα είναι σε μία πάρα πολύ απελπισμένη κατάσταση, όντας δύο χιλιάδες χρόνια μακριά από την αρχική αλήθεια.
Ω, εκκλησία του Θεού, υπάρχει μόνο μία ελπίδα. Γυρίστε στο Λόγο και μείνετε με αυτό.
Διαβάστε το πλήρες λογαριασμό στο...
H διδαχήν των Νικολαϊτών.
