God versluierd in Mozes.

William Branham.

Lees het volledige rekening in...
De ontsluiering van God.

2 Corinthiërs 3:13-16,
13 en doen wij niet zoals Mozes, die een bedekking op zijn gezicht legde, opdat de Israëlieten hun ogen niet gericht zouden houden op het einddoel van wat tenietgedaan wordt.
14 Maar hun gedachten werden verhard, want tot op heden blijft diezelfde bedekking bij het lezen van het Oude Testament, zonder te worden weggenomen. Die bedekking wordt tenietgedaan in Christus.
15 Ja, tot op heden ligt er, wanneer Mozes gelezen wordt, een bedekking op hun hart.
16 Maar wanneer het zich tot de Heere bekeert, wordt de bedekking weggenomen.

----
Mozes had het Woord. Maar bedenk dat Mozes- nadat het Woord geopenbaard was- weer gewoon Mozes was. Ziet u? Maar zolang dat Woord in hem was om te worden uitgegeven, was hij God. Hij was namelijk Mozes niet meer. Hij had het Woord van de Here voor dat tijdperk. Niets kon hem aanraken, totdat dat geëindigd was. Hij had het Woord bij zich. Toen hij kwam, wendden de mensen het hoofd af. Ze konden dit niet begrijpen; hij was veranderd, hij was een ander iemand geworden. Hij kwam met dat Woord. Daarom leest u in het Woord, dat hij een sluier over zijn gelaat deed. En niet alleen dat hij het Woord hàd, hij wàs het woord voor hen.

Nu, kijk, als Mozes... O, broeder, u zult dit als beledigend kunnen opvatten. Maar Mozes moest, zoals Paulus hier zei in 2 Corinthiërs 3, zijn gelaat sluieren, omdat die heerlijkheid zo groot was, dat het de mensen verblindde. Dat soort heerlijkheid was echter alleen nog maar een natuurlijke heerlijkheid. Dat was een natuurlijke wet, die moest vergaan. Als hij dan al een sluier over z'n gelaat moest doen, hoeveel te meer zal het dan nú zijn. (Geestelijk verblinde mensen!) Die heerlijkheid zou verdwijnen, maar deze heerlijkheid zal nimmer vervagen. Mozes had de vleselijke wet: veroordeling. Er was geen genade, helemaal niets; het veroordeelde je alleen. Ze kenden geen vergeving. De wet vertelde je alleen wat je was... Maar dit geeft u een uitweg! En o, wanneer dat Woord wordt ontsluierd, welk soort geloof zal dat niet openbaren! Ook dat zal gesluierd moeten zijn. Het moet gesluierd zijn en is ook versluierd. De Geest is versluierd in een menselijke tempel, zie, Mozes had toen alleen het natuurlijke woord gesproken en had dus ook een natuurlijke sluier.

Paulus spreekt in deze zin over het Geest-woord. “Wij zijn dienaren niet van de letter van de wet, maar bekwame dienaren van de Geest.” Die Geest neemt de letter (de wet) en manifesteert haar. Dat was uitsluitend een wet; je moest er heengaan en kijken wat ze vermeldde: Gij zult niet echtbreken, gij zult niet stelen, gij zult geen vals getuigenis spreken, en al die andere dingen die je niet moest doen. Dat was waar je toen op moest toezien. Maar dit is Geest! De Geest, die op het beloofde Woord voor dit tijdperk komt en dan niet twee stenen tafelen voortbrengt, maar de tegenwoordigheid van de levende God! Niet de een of andere mythische gedachte of goocheltruc, maar de belofte van God zelf, die voor onze ogen wordt geopenbaard en gemanifesteerd. Achter welk soort sluier zal dàt verborgen zijn? En als die wordt weggenomen...

Ziet u, toentertijd was het al zo geweldig, dat heel het volk beefde toen zij Jehova zagen neerkomen in deze vuurkolom, toen de aarde begon te schudden, de berg rookte als een oven en al het andere dat er gebeurde. En als wie ook probeerde om tot die berg te naderen, die zou omkomen. Het was zo ontzaglijk, dat zelfs Mozes zei: “Ik ben enkel vreze en beving”. Toen deed Hij alleen de berg schudden, maar deze keer zal Hij niet slechts de aarde, maar ook de hemel doen beven. (Hebr.12:21-26) Wat zal dan deze heerlijkheid moeten zijn! Zoals die versluierd werd met een natuurlijke sluier, zo wordt deze versluierd met een geestelijke sluier. Probeer dus niet naar het natuurlijke te kijken. Breek door in de Geest en zie waar u zich bevindt; kijk in welk uur we leven.

Wordt het u al duidelijk? Het is een geestelijke sluier die over de mensen ligt, als ze zeggen: “Ik ben Methodist, ik ben even goed als wie anders ook. Ik ben Baptist. Ik ben van Pinksteren.”... Beseft u niet dat dit een traditioneel voorhangsel is? Het verbergt God voor u. Dat zijn de dingen die u ervan weg houden om u te verheugen in alles.... “O”, zegt u, “ik jubel het uit, ik spring op en neer”... Maar Hij zei: “Elk Woord.” Eva geloofde alles op één Woord na, ziet u. Het moet het volledige Woord van God zijn, de belofte voor dit uur gemanifesteerd. Merk op, nu als we verder gaan. Ik heb genoeg hier om over te spreken. Maar ik heb ongeveer twintig bladzijden notities, ik zal ze echter niet allemaal behandelen. Zie, ik zal me haasten.

Voordat Mozes het Woord tot het volk kon spreken, werd hij gesluierd met een natuurlijke sluier. Nu, God moet Zichzelf -zoals Hij beloofde- versluieren in menselijk vlees. Begrijpt u het? God moet Zich versluieren in menselijk vlees, om tot de mensen te kunnen spreken. Er werd een geestelijke sluier over hen gelegd, zodat ze zeggen: “Wel, ik ben dit en ik ben dat” en “de dagen van de wonderen zijn voorbij”. Die sluier, die een traditiesluier is, zal uiteen moeten worden gescheurd.

----
Maar nu die natuurlijke sluier. Waarin was God, het Woord, versluierd? Hij was versluierd in menselijk vlees. Hij was versluierd in Mozes. De tegenwoordigheid van God was in hem. Hij was zo volmaakt toen dat Woord zo in hem was, dat hij zijn gelaat moest sluieren. Hij was een betuigd profeet, die het Woord ontving en het hen doorgaf: “Gij zult niet dit, gij zult dát, gij zult dit.”

Teneinde Zijn Woord aan die generatie te geven, versluierde Hij Zich in een menselijk wezen, anders zou het Woord zelfs de eruit geroepenen hebben verblind. Ziet u? Zelfs de mensen daar bij stonden, die al uitgetrokken waren, konden deze aanblik niet verdragen. U leest het in Exodus 20:19, dat het volk tot zei:“Laat Mozes tot ons spreken, maar God niet”. Ziet u nu waarom de vuurkolom niet al te vaak verschijnt? God zei: “Zo zal Ik het doen, Ik zal u een profeet uit uw midden verwekken; Ik zal er één voor u doen opstaan”. En Hij kwam, helemaal precies zoals was gesproken, Hij die niet alleen het Woord hàd, maar die het Woord wàs.

Hij zei: Als ze willen zien was het Woord is, Mozes, dan zal Ik nederdalen, zoals Ik u in de brandende braamstruik verscheen en die berg in brand steken. Dan zullen ze zien dat u de waarheid hebt verteld. Ik zal hier op dezelfde manier opnieuw verschijnen, in een vuur. Ik zal hier verschijnen en zo voor de mensen uw bediening betuigen en bewijzen Nu, zal Ik u gaan betuigen voor het volk. Dat is wat Hij Mozes hier vertelde, met zoveel woorden.

Merk op, Hij zei: “Nu zal ik u verheerlijken voor het volk. U vertelde hen toch dat Ik u ginds ontmoette in die brandende struik? Wel, ik zal terugkomen met hetzelfde vuur, en Ik zal het volk laten zien, dat u dat nooit hebt gelogen. Ik zal regelrecht neer gaan komen om hen dit te laten weten”. Hij zou het zelfs wetenschappelijk kunnen bewijzen als u dat zou willen, ziet u. “Ik zal neerdalen en ze het bekend maken.” Maar toen het begon te donderen, toen Jehova begon met deze donderslagen te laten klinken, toen riep het volk: “O, nee, nee, laat Jehova toch niet spreken, want we zullen nog sterven”.

Ziet u, Hij moest versluierd worden. Dus versluierde God Zich in Mozes en gaf Hij Mozes het Woord. Toen daalde Mozes af en sprak hij het Woord van de Here, met een sluier over zijn gelaat. Is dat waar? Jehova, versluierd in de gestalte van een profeet. God zei dat Hij niet meer op die wijze zou spreken. Hij zou voortaan alleen tot hen spreken door een profeet. Dat is de enige wijze waarop Hij het sindsdien zou doen, of eigenlijk de enige manier waarop Hij ooit heeft gesproken. Zo deed Hij het altijd; Hij liegt niet.

Nu, let erop, dat alleen Mozes het Woord had. Het was geen groep personen die afdaalde van de berg. Het was niet een groep van allemaal Sadduceeën of Farizeeën; het was niet een bepaalde sekte of een bepaald groepje. Het was Mozes! God had één man. Hij kan niet twee of drie verschillende gezindheden hebben. Hij neemt één man: Mozes. Mozes had het Woord; Mozes alleen. Zelfs Jozua had het niet. Niemand anders had het. Amen! Jozua was een generaal. Jozua was bevelhebber van het leger, een gelovige, een Christen. Maar Mozes was een profeet! Het Woord kon niet tot Jozua komen; het moest tot Mozes komen. Hij was de profeet van dat uur, de hoofdprofeet. Het Woord kwam pas tot Jozua, toen Mozes was heengegaan. God handelt met één tegelijkertijd. God is één, ziet u. Alleen Mozes had het Woord, niet een groep.

Kijk, God waarschuwde een ieder om niet te proberen Mozes binnen die voorhang te volgen; de nabootsers, ziet u? Of het nu man, vrouw, priester of wie anders ook was, hoe godvruchtig of hoe eerbaar ze ook waren, Hij waarschuwde hen: “Laat Mozes alleen komen!” Als wie dan ook, zelfs een dier, de berg aanraakte, moest hij direct worden gedood. Breek nooit door die sluier heen. Dat voorhangsel behoort aan één persoon; die boodschap is één, ziet u? In de tempel ging eenmaal per jaar één man binnen achter die voorhang, gezalfd en klaargemaakt om binnen te gaan. Maar hij kwam daar niet om het Woord van daar naar buiten te brengen, hij kwam om bloed te offeren. Zelfs het daar naar binnengaan, om vóór Hem te treden, was slechts één man toegestaan. Ieder ander stierf, ziet u.

Nu sterven ze geestelijk; dit is een geestelijke sluier. Dàt was een natuurlijke sluier. Déze versluiering is geestelijk. Toch blijven ze gewoon doorgaan met er doorheen te wandelen. U kunt ze nog zo waarschuwen om er niet achter te gaan, maar dan zeggen ze: “O, dat weet ik wel, maar”... Goed, ga uw gang dan maar, dit wil maar één ding zeggen... Herinnert u zich wat de laatste plaag in Egypte was, vóór de uittocht? Het was de dood. Zo is de laatste plaag op aarde nu, voor deze uittocht: geestelijke dood. Dan zullen ze worden gecremeerd en terugkeren tot het stof en zullen de rechtvaardigen op hun as treden. (Maleachi 4:3). Het laatste is geestelijke dood, omdat het Woord wordt verworpen.

Merk op, God waarschuwde iedereen, om niet te proberen Mozes te volgen binnen die voorhang van vuur. Mozes zou een sluier moeten hebben om daaruit vandaan te komen. Hij ging als Mozes deze vuurkolom binnen, maar toen hij er uit terugkwam, was hij gesluierd. Hij was daar naar binnengegaan, uit zijn tradities vandaan, de tradities der ouden. Eerst keek hij naar de vuurkolom, maar nu gaat hij in de vuurkolom. Amen. Hij komt gesluierd weer tevoorschijn. Gods Woord, versluierd in een mens. Daar treedt hij naar buiten, o, ik zie het. Hij waarschuwde, dat niemand anders het zou proberen. Niemand kan dat nadoen. U kunt dat maar beter niet doen. Zelfs als een priester, een heilig man, of hij nu kardinaal was, bisschop of wat anders ook, als hij probeerde door die voorhang binnen te gaan, dan stierf hij. God waarschuwde hen. Er zal geen nabootsing van zijn.

Zijn Woord wordt geopenbaard aan één persoon. Zo is het altijd geweest. In die zin, dat God in ieder tijdperk een profeet zond met Zijn Woord. Elke keer door heel de Schrift heen is dat zo geweest. Het Woord komt tot één. In elk tijdperk is dat hetzelfde. Zelfs in de gemeentetijdperken is dat zo, van de eerste tot de laatste. Anderen hebben ook hun plaats, zeker, maar blijf weg van die vuurkolom. Wat een les leren we hier! Kijk, ieder wil een Mozes zijn.

Herinner u in dat opzicht wat Dathan en de anderen daar tegen Mozes zeiden: “Nu Mozes, wacht nu eens even; u doet veel te veel zelf. Er zijn hier nog andere mannen die God heeft geroepen”. Dat was waar... Ieder volgde prima, zolang ze voort trokken. Maar toen probeerde één van hen op de voorgrond te treden. Hij probeerde de positie van God in te nemen, die Hij Mozes had gegeven. Doch Mozes was voorbestemd en verordineerd voor dat werk, en toen ze probeerden dit over te nemen, kwam er vuur neer, opende de aarde zich en werden ze er op het zelfde ogenblik door verzwolgen. Ziet u, wees voorzichtig, wees gewoon een godvruchtig Christen die het Woord gelooft. Blijf weg van die vuurkolom! Wat een les!

Toen God de eerste keer in de brandende bos aan Mozes verscheen, was Hij versluierd in de vuurkolom. Luister aandachtig! Die eerste keer dat God tot Mozes kwam, kwam Hij versluierd, verborgen in een vuurkolom achterin een struik. Precies zoals Hij achter die huiden verborgen is geweest, achterin de tabernakel bij het verzoendeksel, bij het altaar. Hij was versluierd. Hij is altijd versluierd. Maar hier voor het volk gebruikte God deze zelfde vuurkolom om Mozes te rechtvaardigen. Zie? Mozes zei...

Let nu goed op. Laat dit nu goed tot u doordringen. Kunt u dit zien? Hij die oren heeft, die hore. Toen God aan Mozes verscheen voor zijn bediening, verscheen Hij hem in een vuurkolom. Mozes ging tot het volk en vertelde het hen. Ze konden het echter niet geloven. Toch deed hij wonderen en tekenen, maar deze keer verscheen Hij voor allen zichtbaar, wetenschappelijk controleerbaar. En omdat Hij nu opnieuw verscheen in de vorm van een vuurkolom, was het een bevestiging van Mozes' bediening; het was dezelfde God die eerder tot hem had gesproken. Hij zette de berg in brand! En Hij kwam tot Mozes in een bosje, en sprak tot hem. Goed.

Gods eerste verschijning aan Mozes in de brandende struik, geschiedde versluierd. Toen, voor het volk, versluierde God Zich opnieuw, wat dus tevens de bevestiging van Mozes betekende. Door Zich opnieuw met dat zelfde vuur te versluieren, doordat dezelfde vuurkolom neerkwam, wisten ze dat ze nu alleen Gods Woord konden gaan horen. Begrijpt u het? Het was gewoon het Woord wat ze hoorden. Het was Zijn stem, want Mozes was voor hen het levende Woord geworden. Mozes! God had trouwens de woorden die Mozes sprak al zó zeer betuigd... Hij had tot Mozes gezegd dat hij op weg moest gaan en dat Hij met hem zou zijn. Niets zou voor hem kunnen standhouden. Hij zei: “Ik ben die Ik ben”.

Toen Mozes bij Farao kwam, zal hij gezegd hebben: “U zult mij misschien niet geloven, maar God verscheen mij in een vuurkolom en zei me 'zus en zo'.” “Och”, zei voorganger Farao, “er gebeuren bij ons zoveel van dat soort dingen. Dat is een goedkoop goocheltrucje. Ik heb hier tovenaars die ook wel een stok in een slang kunnen veranderen. Kom hier, tovenaars!” Ze kwamen en deden dezelfde dingen.

Lees het volledige rekening in...
De ontsluiering van God.

En buiten allen twijfel, de verborgenheid der godzaligheid is groot; God is geopenbaard in het vlees, is gerechtvaardigd in den Geest, is gezien van de engelen, is gepredikt onder de heidenen, is geloofd in de wereld, is opgenomen in heerlijkheid.

1 Timotheüs 3:16