De regen valt op de rechtvaardigen en de onrechtvaardigen.

William Branham.

Lees het volledige rekening in...
Het Zaad der Tweedracht.

Ik had gebeden in een rotsholte waar ik naar toe ga om te bidden. Het werd stoffig in de holte en op een middag ging ik naar buiten, legde mijn Bijbel op een rotsblok en de wind waaide hem open bij Hebreeën het 6e hoofdstuk. Daar staat, dat in de laatste dagen, hoe het zou zijn als wij afvallen van de Waarheid en onszelf weer hernieuwden tot bekering dat er geen slachtoffer meer was voor de zonde en hoe dat er doornen en distels zijn, die nabij de verwerping waren en wier einde is verbrand te worden. Maar de regen komt dikwijls op de aarde, om haar te bewateren, om haar toe te bereiden. Maar de doornen en distelen zouden verworpen worden, de tarwe zou echter vergaderd worden. En ik dacht: “Wel, het was gewoon toevallig dat de wind dat open blies.” Wel, ik legde de Bijbel gewoon weer neer. En ik dacht: “Wel, nu zal ik gewoon...” En daar kwam de wind en blies hem open. Dat gebeurde driemaal. En ik dacht: “Wel, nu, dat is vreemd.”

En toen ik opstond, dacht ik: “Here, waarom zou U die Bijbel voor mij openen om dat te lezen..., zodat ik kom op dat Woord: doornen en distels welke nabij de verwerping zijn, wier einde is verbrand te worden?” Ik dacht: “Waarom zou U dat daar voor mij willen openen?” En terwijl ik buiten keek over...

Nu, deze echte visioenen komen zonder in enige versnelling over te schakelen. Dat is gewoon God. Ziet u? Ik keek en zag een aarde die voor mij ronddraaide en ik zag dat zij helemaal geëgd was. Er was een man, in het wit gekleed, die zaad liep te zaaien. En nadat hij achter de kromming van de aarde was verdwenen, kwam er een man langs die er verschrikkelijk uitzag en hij was in het zwart gekleed en wierp er allemaal onkruidzaden overheen. Zij kwamen beide samen op. En toen zij dat deden, waren zij beide dorstig omdat er regen nodig was. En elk keek alsof het bad, met het kleine hoofdje voorover hangend: “Heer, zend de regen, zend de regen.” En grote wolken kwamen op en de regen viel op beide. En toen het gebeurde, sprong de kleine tarwe op en begon te zeggen: “Prijs de Heer! Prijs de Heer!” En het kleine onkruid sprong gewoon op aan dezelfde kant en zei: “Prijs de Heer! Prijs de Heer!”

Toen werd het visioen uitgelegd. De regen valt op de rechtvaardigen en de onrechtvaardigen. Dezelfde Geest kan vallen in een samenkomst en iedereen verheugt zich erin: schijnheiligen, Christenen en allen samen. Precies juist. Maar wat is het? Aan hun vruchten zijn zij gekend. Ziet u? Dat is de enige manier waarop het ooit gekend kan worden.

U ziet dat dan nu, daar wilde haver of wilde tarwe en koren soms een waarachtig inheems graan imiteert, zo dicht dat het de echte uitverkorenen zou misleiden. Ik denk dat wij leven in een geschikte tijd wanneer, deze dingen behoorden gepredikt en besproken te worden.

Merk in vers 41 op dat de twee elkaar zeer nabij zijn, zo nabij in de laatste dagen tot Hij het niet deed... Hij zou het niet aan een bepaalde kerk kunnen toevertrouwen om hen te scheiden, bijvoorbeeld de Methodisten of de Baptisten of de Pinkstermensen, om hen te scheiden. Hij zei: “Hij zendt Zijn engelen om hen te scheiden.” Een engel komt om de scheiding aan te brengen, de afzondering tussen het goede en het verkeerde. En niemand kan dat doen dan de Engel des Heren. Hij is Degene die zal zeggen welke juist is en welke verkeerd is. God zei dat Hij Zijn engelen in de laatste tijden zal zenden. Geen engelen hier door heen, maar engelen in de laatste tijden, en zij zouden samen vergaderen. Wij weten dat dit nu de komende oogsttijd is. Nu, een 'engel' is werkelijk vertaald een 'boodschapper'. En wij zien dat er zeven engelen zijn van de zeven gemeenten, en nu... gedurende de gemeentetijdperken.

Merk op wie Hij zei dat de zaaiers waren en ook wat het zaad was. De Een, de Zaaier was Hij, de Zoon van God, die uitging het Zaad te zaaien. En een vijand kwam achter Hem aan, welke de duivel was, die het zaad der tweedracht zaaide, na het zaaien van het juiste Zaad. Nu, vrienden, dat is gebeurd door ieder tijdperk heen sedert wij een wereld gehad hebben. Precies. Heel de weg van het begin, begon precies hetzelfde ding.

----
Wij merken op dat de eerste zaaier van het zaad der tweedracht gebrandmerkt werd als 'de duivel' en wij weten dat het in Genesis 1 was. Daar ontdekken wij en hier in het boek Mattheüs, het 13e hoofdstuk, dat Jezus nog altijd elke tweedracht aan Zijn Woord als zijnde 'van de duivel' brandmerkt. En in dit 1965 is iets dat tweedracht zaait, in tegenspraak met het geschreven Woord van God of er enige eigen uitlegging aan geeft, het zaad der tweedracht. God zal het niet eren. Hij kan het niet. Het kan zich niet vermengen. Zeker niet. Het is als mosterdzaad. Het zal niet mengen met iets anders. U kunt het niet kruisen, het moet het waarachtige zijn. Zaad der tweedracht!

Wij vinden nu dat toen God Zijn zaad in de Hof van Eden zaaide, het een Abel voortbracht. Maar toen Satan zijn zaad der tweedracht zaaide, bracht het een Kaïn voort. Het ene bracht een rechtvaardige voort; het andere bracht een onrechtvaardige voort. Omdat Eva luisterde naar het woord der tweedracht, tegengesteld aan het Woord van God begon de bal der zonde precies daar te rollen en hij heeft sedertdien altijd gerold. En wij zullen het er nooit helemaal uit krijgen tot de engelen komen en de zaak afzonderen en God Zijn kinderen naar het Koninkrijk meeneemt en het kaf verbrand zal worden. Merk die twee wijnstokken op.

Merk op dat hun zaden samen opgroeien, precies zoals God hier ook zei in het 13e hoofdstuk van onze tekst vanavond, van Mattheüs: “Laat hen samen opgroeien.” Nu, Kaïn ging naar het land van Nod, vond zichzelf een vrouw en trouwde; en Abel werd vermoord en God wekte Seth op om zijn plaats in te nemen. En de generaties begonnen voort te bewegen, tussen goed en verkeerd. Nu, wij merken op dat zij samen kwamen, elkeen van hen, keer op keer, en God moest... Het raakte zo verdorven tot God het moest vernietigen.

Maar tenslotte kwamen zij zover, die beide zaden, het zaad der tweedracht en het zaad van God, dat hun echte leiders naar voren kwamen en dat liep uit op Judas Iskariot en Jezus Christus. Want Hij was het zaad van God, Hij was het begin van de schepping Gods, Hij was niets minder dan God. En Judas Iskariot werd geboren als de zoon des verderfs, die uit de hel kwam en naar de hel terugkeerde. Jezus Christus was de Zoon van God, het Woord van God bekend gemaakt. Judas Iskariot, in zijn tweedracht, was het zaad van de duivel, tot de wereld gekomen voor misleiding, net zoals hij was bij het begin, Kaïn, zijn vroegere vader.

Judas speelde alleen kerk. Hij was niet werkelijk oprecht, hij had niet werkelijk geloof, anders zou hij Jezus nooit verraden hebben. Maar ziet u, hij zaaide dat zaad van de tweedracht. Hij dacht dat hij vrienden kon blijven met de wereld, Mammon, en ook met Jezus vriendschap kon hebben, maar het was te laat voor hem om er iets aan te doen. Toen het doodsuur kwam, toen hij deze boze daad deed, stak hij de scheidingslijn over tussen voorwaarts gaan en terugkeren. Hij moest doorgaan zoals hij ging, als een misleider. Hij zaaide het zaad van tweedracht: hij probeerde gunst te winnen van die grote organisaties van die dag, bij de Farizeeën en Sadduceeën. En hij dacht dat hij er voor zichzelf wat geld kon uitslaan en populair zou zijn onder het volk. Als dat niet veroorzaakt dat zo vele mensen in die tweedracht komen door te proberen de gunst te winnen van de mens! Laten wij bij God in de gunst komen, niet bij de mens. Maar dat is wat Judas deed toen deze tweedrachten zich in hem ophoopten.

En wij weten dat Jezus het Woord was. Johannes 1 zegt: “In de beginne was het Woord en het Woord was bij God en het Woord was God. En het Woord werd vleesgemaakt en woonde hier onder ons.” Het Woord dan is een zaad en het zaad werd vervolgens vlees en woonde onder ons.

Als Judas het zaad van de vijand en de tweedracht was, werd het ook vlees en woonde onder ons in de persoon van Judas Iskariot. Nooit had hij echt, reëel geloof. Hij had wat hij dacht dat een geloof was. Er is zo iets als geloof hebben en schijngeloof. En een echt geloof van God zal in God geloven en God is het Woord, het zal er nooit iets aan toevoegen. De Bijbel zegt ons dat als wij een woord toevoegen of er een Woord van wegnemen, ons deel van het Boek des Levens zal afgenomen worden. Openbaring 22:18, het laatste afsluitende hoofdstuk.

In het eerste begin, het eerste Boek van de Bijbel, zei God hun niet een Woord daarvan te breken. Ieder Woord moest gehouden worden. Zij moesten leven door dat Woord. Jezus kwam, in het midden van het Boek, en zei in Zijn tijdperk: “De mens zal niet leven van brood alleen, maar door ieder Woord dat de mond van God uitgaat.” En in het afsluitende tijdperk van Openbaring wordt ons voorzegd dat “Wie ook een Woord van het Boek zal wegnemen of er een woord aan zal toevoegen, zijn deel zal van het Boek des Levens genomen worden.”

Daarom kan er niets schaduwachtig zijn, alleen een echt onoverspelig Woord van God! Dat zijn zonen van God, dochters van God, die niet geboren zijn door de wil des mensen of door het schudden van een hand of enige vorm van doop, maar geboren in de Geest van God, door de Heilige Geest en het Woord dat Zichzelf door hen heen manifesteert. Dat is echt zaad van God!

De vijand treedt toe tot de kerk en wordt zeer orthodox in een geloofsbelijdenis of iets. Maar dat is niet... Dat is tweedracht, alles wat die aard van de echte Waarheid van Gods Woord verstoort. En hoe weten wij het? Wij zeggen: “Wel, heeft u het recht het uit te leggen?” Beslist niet! Niemand heeft een recht om Gods Woord uit de leggen. Hij is Zijn eigen uitlegger. Hij belooft het, vervolgens doet Hij het, dat is de uitlegging ervan. Wanneer Hij Het beloofde, dan vervult Hij het en dat is de uitlegging ervan. Alles wat in tegenspraak is met Gods Woord, is een discrepantie, een tweedracht! Absoluut.

Nu, zoals ik gezegd heb, had Judas geen echt geloof. Hij had een schijngeloof. Hij had een geloof dat hij dacht dat dit de Zoon van God was, maar hij wist niet dat dit de Zoon van God was. Hij zou het anders niet gedaan hebben. En een man die er een compromis over zal sluiten dat dit Woord van God de Waarheid is, heeft een schijngeloof. Een echte dienstknecht van God zal dat Woord niet loslaten.

Lees het volledige rekening in...
Het Zaad der Tweedracht.

Want de aarde, die den regen, menigmaal op haar komende, indrinkt, en bekwaam kruid voortbrengt voor degenen, door welke zij ook gebouwd wordt, die ontvangt zegen van God;

Maar die doornen en distelen draagt, die is verwerpelijk, en nabij de vervloeking, welker einde is tot verbranding.

Hebreeën 6:7-8