Reën val op die regverdige en die onregverdige.

William Branham.

Lees die volledige rekening in...
Die Saad van Teenstrydigheid.

Ek het in 'n grot gebid waar ek sou gaan om te bid. Het stowwerig geword in die grot, en een middag het ek uitgestap, het my Bybel op 'n stomp gelê, en die wind het Dit gewaai na Hebreërs, die 6de hoofstuk. Wat gesê het, dat in die laaste dae, hoe dit sou wees en afvallig geword het van die Waarheid en onsself weer tot bekering te vernuwe, daar was geen meer offer vir sonde nie, en hoe dorings en distels, naby is aan die vervloeking, die einde daarvan is verbranding; maar die reën kom dikwels op die aarde, wat die reën indrink; maar die dorings en distels sal verwerp word, maar die koring sal versamel word. En ek het gedink, “Wel, dit is maar net die wind wat toevallig dit oop gewaai het.” Wel, ek het net die Bybel weer neergelê. En ek het gedink, “Wel, ek sal nou net...” En hier het die wind gekom en Dit oop gewaai. Dit het drie keer gebeur. En ek het gedink, “Wel, nou, dis vreemd.”

En toe ek opgestaan het, het ek het gedink, “Here, waarom sou U daardie Bybel vir my oopmaak om dit te lees, ek... toe ek kom daar, waar 'dorings en distels, wat naby die verwerping is, wat se einde die verbranding is'?” Ek het gedink, “Waarom, sou U dit daar vir my oopmaak?” En daar oorkant kyk...

Nou, hierdie ware visioene het gekom sonder om in enige rat te trek. Dit is net God. Sien? Ek het gekyk en ek het 'n aarde gesien wat voor my gedraai het, en ek het gesien dit was heeltemal omgeploeg. Daar was 'n man geklee in wit, het rondgegaan en koring gesaai. En nadat hy om die kant van die aarde gegaan het; kom hier 'n man, lyk verskriklik, hy was in swart aangetrek, en het doring saad oor dit gegooi. Hulle het albei saam opgekom. En toe dit gebeur, was hulle albei dors, omdat daar 'n reën nodig was. En elke een het gelyk asof hy gebid het, met sy klein koppie gebuig, “Here, stuur die reën, stuur die reën.” En die groot wolke het opgekom, en die reën het op beide van hulle geval. Toe dit het, het die klein koring opgespring en begin sê, “Prys die Here! Prys die Here!” En die klein onkruid het net aan dieselfde kant opgespring, en gesê, “Prys die Here! Prys die Here!”

En toe is die visioen geïnterpreteer. Die reën val op die regverdige en die onregverdige. Dieselfde Gees kan in 'n byeenkoms val, en almal juig daarin: huigelaars, Christene, en almal saam. Presies reg. Maar wat is dit? Aan hulle vrugte is hulle geken. Sien? Dit is die enigste manier waaraan dit ooit geken kan word.

Dan jy sien dat nou, van wilde hawer, of wilde koring en graan somtyds 'n egte huislike korrel naboots, so naby is dat dit die einste Uitverkorenes sou mislei. Ek dink ons lewe in 'n tydige eeu, wanneer hierdie dinge gepreek en oor gepraat moet word.

Let op in vers 41, die twee ook baie naby, so naby in die laaste dae tot Hy nie gedoen het nie.... Hy kon nie staatmaak op een of ander sekere kerk om hulle te skei nie, sê, die Metodis of die Baptis, of die Pinksters, om hulle te skei nie. Hy het gesê, “Hy stuur Sy engele om hulle te skei.” 'n Engel gaan kom om die skeiding te bring, die verskil tussen die regte en die verkeerde. En niemand kan dit doen behalwe die Engel van die Here nie. Hy is die Een wat gaan sê wat reg is en wat verkeerd is. God het gesê Hy sal Sy engele stuur in die laaste tye. Nie engele af hier deur nie, maar engele in die laaste tyd, en sal bymekaar bring. Ons weet dat hierdie is nou die komende oestyd. Nou, 'n engel is werklik 'n “boodskapper geïnterpreteer.” En ons sien dat daar sewe engele van die sewe kerke is, en nou... nee, deur die kerkeeue.

Let op wie Hy gesê het wie die saaier was, en wat ook die saad was. Een, die saaier was Hy, die Seun van God, Wie uitgegaan het en die Saad gesaai het. En 'n vyand het agterna Hom gekom, wat die duiwel was, en die saad van teenstrydigheid gesaai, agterna die saai van die regte Saad. Nou, vriende, dit het deur elke eeu gebeur sedert ons 'n wêreld gehad het. Presies. Al die pad van die begin af, het presies dieselfde ding begin.

----
Ons let op dat die eerste saaier van die saad van teenstrydigheid was gebrandmerk “die duiwel,” en ons weet dit was, in Génesis 1. Nou vind ons uit, en hier in die Boek van Matthéüs, die 13de hoofstuk, Jesus steeds enige teenstrydigheid teen Sy Woord as “die duiwel” brandmerk. En hierdie 1965, enigiets wat teenstrydigheid saai, teen die geskrewe Woord van God, of enige privaat interpretasie Daaraan gee, is die saad van teenstrydigheid. God sal dit nie eer nie. Hy kan nie. Dit sal nie meng nie. Dit sal beslis nie. Dit is soos mosterd saad; dit sal nie met enigiets anders meng nie, jy kan dit nie verbaster nie, dit moet die ware ding wees. Saad van teenstrydigheid!

Nou vind ons, toe God Sy Saad in die tuin van Eden gesaai het, vind ons uit dat dit 'n Abel voortgebring het. Maar toe Satan sy saad van teenstrydigheid gesaai het, het dit 'n Kain voortgebring. Een het 'n regverdige een voortgebring; een het 'n onregverdige voortgebring. Omdat Eva geluister het na die woord van teenstrydigheid, teenstrydig met die Woord van God, en dit het daar die bal van sonde aan die rol gesit, en rol al sedertdien. En ons sal dit nooit alles uitkry totdat die engele kom en die ding skei nie, en God Sy kinders na die Koninkryk neem, en die onkruid sal verbrand word. Let op daardie twee wingerde.

Let op, hulle sade het saam gegroei net presies soos God gesê het hier in die 13de hoofstuk, van ons teks vanaand, van Matthéüs, “Laat hulle saam groei.” Nou, Kain het na die land van Nod gegaan, het 'n vrou vir homself gevind, en getrou; en Abel was doodgemaak, en God het Set opgerig om sy plek te neem. En die geslagte het begin aanbeweeg, tussen reg en verkeerd. Nou, ons let op hulle vergader, elkeen van hulle, tyd na tyd, en God moes.... Dit het so boos geword totdat God dit moes vernietig.

Maar hulle het uiteindelik voortgekom tot beide van daardie sade, die saad van teenstrydigheid en die Saad van God, hulle ware koppe uitgesteek het, en dit het opgeëindig in Judas Iskariot en in Jesus Christus. Want, Hy was die Saad van God, Hy was die begin van die skepping van God, Hy was niks minder as God nie. En Judas Iskariot was gebore die seun van verderf, kom van die hel, teruggekeer na die hel. Jesus Christus was die Seun van God, die Woord van God gemanifesteer. Judas Iskariot, in sy teenstrydigheid, was die saad van die duiwel, kom in die wêreld, en vir misleiding; net soos hy in die begin was, Kain, sy voormalige vader.

Judas het net kerk gespeel. Hy was nie regtig opreg nie. Hy het nie werklik geloof gehad nie; hy sou nooit Jesus verraai het nie. Maar, sien, hy het daardie saad van teenstrydigheid gesaai. Hy het gedink dat hy vriende kon maak met die wêreld, mammon, en ook vriendskap hê met Jesus, maar dit was te laat vir hom om enigiets daaraan te doen. Toe die doods uur gekom het, toe hy hierdie bose ding gedoen het, het hy die lyn tussen voortgaan en terugkeer oorskry. Hy moes aangaan met die pad wat hy gegaan het, as 'n bedrieër. Hy het die saad van teenstrydigheid gesaai, hy het guns probeer vind met daardie groot organisasies van daardie dag, met die Fariseërs en Sadduseërs. En het gedink hy sou vir homself 'n bietjie geld maak, en sal gewild wees onder die mense. As dit nie veroorsaak dat so baie mense in daardie teenstrydigheid kom nie, om guns te probeer vind met die mens! Laat ons guns vind met God, nie met die mens nie. Maar dis wat Judas gedoen het toe hiedie teenstrydigheid in hom was.

En ons weet dat Jesus die Woord was, Johannes 1, het gesê, “In die begin was die Woord, en die Woord was by God, en die Woord was God. En die Woord het vlees geword en hier onder ons gewoon.” Dan, die Woord is 'n Saad, dan het die Saad vlees geword en onder ons gewoon.

As Judas die saad van die vyand was en die teenstrydigheid, het dit ook vlees geword en onder ons gewoon in die persoon van Judas Iskariot. Het Hy nooit egte, egte geloof gehad nie. Hy het wat hy gedink het was 'n geloof. Daar's so 'n ding soos om geloof te hê; en 'n skynheilige geloof. En 'n opregte geloof van God sal glo in God, en God is die Woord, dit sal nooit aan Dit byvoeg nie. Die Bybel sê vir ons as ons een woord byvoeg, of een Woord wegneem, sal ons deel uit die Boek van die Lewe geneem word, Openbaring 22:18, die laaste hoofstuk.

In die eerste begin, die eerste Boek van die Bybel, het God vir hulle gesê om nie een Woord Daarvan te breek nie, “elke Woord moet gehou word,” hulle moet volgens daardie Woord lewe. Jesus, in die middel van die Boek, gekom en gesê dat in Sy eeu, en gesê, “Mens sal nie van brood alleen lewe nie, maar van elke Woord wat uit die mond van God uitgaan.” En in die afsluitingstydperk van Openbaring, vir ons voorspel het, dat “Wie ook al een Woord uit die Boek sal wegneem, of een woord Daarby toevoeg, sy deel sal uit die Boek van die Lewe geneem word.”

Daarom kan daar niks skaduagtig wees nie, net 'n opregte, onvervalste Woord van God! Dit is seuns van God, dogters van God, wat nie gebore is deur die wil van die mens nie, of om deur 'n hand te skud, of een of ander vorm van doop nie; maar in die Gees van God gebore is, deur die Heilige Gees, en die Woord wat Ditself deur hulle manifesteer. Dit is opregte Saad van God!

Die vyand sluit aan by 'n kerk en word baie ortodoks in 'n geloofsbelydenis of iets. Maar dis nie.... Dis teenstrydigheid, enigiets wat inmeng met daardie lyn van die egte Waarheid van God se Woord. En hoe weet ons? Ons sê, “Wel, hulle, jy het 'n reg om Dit te interpreteer?” Nee, meneer! Geen mens het die reg om God se Woord te interpreteer nie. Hy is Sy Eie interpreteerder. Hy belowe dit, dan doen Hy dit, dis die interpretasie daarvan. Wanneer Hy Dit belowe het, dan vervul Hy Dit, dis die interpretasie Daarvan. Enigiets verskillend teen God se Woord is 'n teenstrydigheid! Absoluut!

Nou, soos ek gesê het, Judas het geen ware geloof gehad nie. Hy het 'n skynheilige geloof gehad. Hy het 'n geloof gehad wat hy gedink het dat dit die Seun van God was, maar hy het nie geweet dit was die Seun van God nie. Hy sou dit nie gedoen het nie. En 'n man wat wil kompromitteer aan hierdie Woord van God as die Waarheid, hy het 'n skynheilige geloof. 'n Ware dienskneg van God sal aan daardie Woord vashou.

Lees die volledige rekening in...
Die Saad van Teenstrydigheid.

Want die grond wat die reën indrink wat dikwels daarop val, en nuttige plante voortbring ter wille van hulle vir wie dit ook bewerk word, het deel aan die seën van God.

Maar as dit dorings en distels oplewer, deug dit nie en is naby die vervloeking- die einde daarvan is verbranding.

Hebreërs 6:7-8