Adopcja cz. 1.

William Branham.

Przeczytaj cały rachunek w...
Adopcja cz. 1.

Otóż, list do Efezów, jak już powiedziałem, ja... moim zdaniem jest jedną z najważniejszych Ksiąg Nowego Testamentu. Ona nas kieruje naprzód. Kalwinizm doszedł do jednej skrajności a Arminianizm do drugiej, ale list do Efezów ujmuje to razem i umieszcza Kościół na właściwej pozycji. Otóż, przedstawiłem to na przykładzie Jozuego. Jeżeli zauważyliście, Izrael został wyprowadzony z Egiptu i istnieją trzy stadia ich pielgrzymki. Pierwszym stadium było opuszczenie Egiptu. Następnym stadium była pustynia. Dalszym stadium był Kanaan.

Otóż, Kanaan nie reprezentuje okresu Tysiącletniego Królestwa. On reprezentuje wiek zwycięzców, okres przezwyciężania, ponieważ w Kanaanie zabijali, palili i zajmowali miasta. W Tysiącletnim Królestwie nie będzie śmierci! Przedstawia on jednak inną sprawę, on porusza kwestię usprawiedliwienia przez wiarę potem, gdy oni uwierzyli Mojżeszowi i opuścili Egipt. Przedstawia poświęcenie, polegające na wejściu pod przewodnictwo Słupa Ognia i pokutę w ofiarnym baranku na pustyni. Następna rzecz to wejście do obiecanego kraju.

Czym zatem jest obiecany kraj dla wierzącego Nowego Testamentu? Jest to obietnica Ducha Świętego. „Albowiem stanie się w ostateczne dni” [Joel 2,28] „że wyleję Ducha Mego na wszelkie ciało. Synowie wasi i córki wasze będą prorokować. Nawet na sługi Moje i na służebnice Moje wyleję Mego Ducha i będą prorokować. I pokażę cuda na niebie w górze i na ziemi- słupy ognia, dymu i pary”. A Piotr w Dniu Pięćdziesiątym powiedział, kiedy się podjął swego tematu i głosił: „Pokutujcie każdy z was i dajcie się ochrzcić w Imieniu Jezusa Chrystusa na odpuszczenie...”. -aby zostały odpuszczone, przebaczone i usunięte wszystkie wasze dawne wykroczenia.

Czy zauważyliście, że zanim przekroczyli Jordan, Jozue rzekł: „Idźcie przez środek obozu, oczyśćcie wasze odzienie i niech się każdy z was poświęci i niechaj żaden mężczyzna nie przystępuje do żony swojej, bowiem w przeciągu trzech dni zobaczycie Chwałę Bożą”. Widzicie? Jest to proces przygotowania do odziedziczenia obietnicy. Otóż, obietnicą dla Izraela był... Bóg obiecał Abrahamowi kraj - Palestynę - a ona miała być ich posiadłością na wieki. Oni mieli na zawsze pozostać w tym kraju.

Zatem, oni przeszli trzy stadia idąc do obiecanego kraju. Obserwujcie teraz, jak to jest dokładnie przedstawione w Nowym Testamencie. Otóż, jak już powiedziałem, to nie zgadza się z myślami niektórych z was. Niektórzy z was, kosztowni bracia nazarejczycy, ze Zborów Bożych, itd., niech was to nie rani, lecz obserwujcie to w skupieniu i zwróćcie uwagę na te symbole. Obserwujcie to i patrzcie, czy każde miejsce Pisma nie dotyczy dokładnie tego.

Były trzy stadia ich pielgrzymki, a istnieją trzy stadia naszej pielgrzymki. Zostaliśmy bowiem usprawiedliwieni przez wiarę, wierzymy w Pana Jezusa Chrystusa, opuściliśmy kraj Egipt, wyszliśmy z niego. Potem zostaliśmy poświęceni przez ofiarę Jego Krwi, obmyci z naszych grzechów, i staliśmy się pielgrzymami i przybyszami, i rościmy sobie pretensje, że szukamy kraju, miasta, które przychodzi - naszej obietnicy. Tak czynił Izrael na pustyni - byli przybyszami bez miejsca do odpoczynku, podróżowali noc w noc, naśladowali Słupa Ognia, w końcu jednak doszli do obiecanego kraju, gdzie się osiedlili.

Oto, do czego dochodzi wierzący. On najpierw uświadamia sobie, że jest grzesznikiem; potem zostaje oddzielony przez wody, przez obmycie wodą, przez Krew... albo raczej przez obmycie kąpielą wodną Słowa, wierząc w Pana Jezusa Chrystusa. Potem, będąc usprawiedliwiony przez wiarę, staje się uczestnikiem Niego i ma pokój z Bogiem przez Chrystusa, będąc ochrzczony w Imię Jezusa Chrystusa, aby opuścić ten kraj i udać się w podróż. Czy to pojmujecie? W podróż! Potem on staje się przybyszem i pielgrzymem. On znajduje się w pielgrzymce- do czego? Do obietnicy, którą dał Bóg.

Izrael jeszcze nie wziął w posiadanie obietnicy, lecz oni znajdowali się w swej podróży. Być może, że wzbudzam... Proszę, zrozumiejcie to. Oto, na czym upadliście, wy nazarejczycy, pielgrzymi świątobliwości, itd. Bowiem kiedy Izrael przyszedł do miejscowości Kadesz Barnea, zwiadowcy przeszpiegowali ten kraj i powiedzieli: „Ten kraj jest wielki”. Niektórzy powrócili i rzekli: „Nie możemy go zająć, ponieważ jego miasta są obwarowane, itd”. Lecz Jozue i Kaleb powstali i powiedzieli: „My jesteśmy więcej niż zdolni zająć ten kraj!” Bowiem Izrael- według jego zapisanych i udokumentowanych wypowiedzi- wierzył w dwa dzieła łaski, usprawiedliwienie i poświęcenie, i nie mogli się posunąć dalej. I słuchajcie, cała ta generacja poginęła na pustyni. Lecz dwaj weszli do obiecanego kraju i przynieśli stamtąd dowód, że to jest obfity kraj i- „i my jesteśmy więcej niż zdolni zająć go, dlatego że to jest Boża obietnica”. Następnie, zamiast tego, by tam wejść i przyjąć Ducha Świętego, mówienie w językach, przyjąć moc Bożą, chrzest Duchem Świętym, znaki, cuda i znamiona- oni myśleli, że to by spowodowało obalenie ich tradycyjnej doktryny. I co się z nimi stało? Poginęli na pustyni! To się zgadza.

Lecz ci wierzący, ta grupa Kaleba i Jozuego, która podążała naprzód do obietnicy- oni weszli do tego kraju, zajęli go i osiedlili się w nim, jako w swojej posiadłości. Nie zatrzymujmy się na usprawiedliwieniu i poświęceniu. Chodźmy dalej do chrztu Duchem Świętym. Nie zatrzymujmy się na tym, że wierzymy w Pana Jezusa i zostaliśmy ochrzczeni. Nie zatrzymujmy się na tym, że On nas oczyścił od grzesznego życia. Lecz obecnie przebijamy się na tę pozycję- do obietnicy chrztu Duchem Świętym. Bowiem Piotr powiedział w Dniu Pięćdziesiątym: „Obietnica ta bowiem odnosi się do was i do waszych dzieci oraz do wszystkich, którzy są z dala, ilu ich Pan, Bóg nasz, powoła”.

Zatem list do Efezów wprowadza nas, podobnie jak wówczas Jozue, na właściwą pozycję. Zauważcie, Jozue, kiedy przemierzył ten kraj i zajął go, potem go rozdzielił: „Efraim tutaj, Manasses tutaj, a ten tutaj; Gad tutaj, Beniamin tutaj”. On rozdzielił ten kraj. I zwróćcie uwagę! O, to po prostu rozpala nasze serca! Każda z tych żydowskich matek, kiedy rodziła swoje dzieci, wypowiadała w swoich boleściach porodowych dokładnie to miejsce, które oni mieli zająć w kraju obiecanym. O, to jest wielkie studium! Gdybyśmy tylko chcieli wejść do szczegółów, zajęłoby nam to całe godziny. Pewnego dnia, kiedy będziemy mieć naszą kaplicę dokończoną, chętnie bym zaraz przyszedł i zajął cały miesiąc lub dwa, abyśmy się zajmowali tylko tym. Patrzcie, kiedy one, każda z tych matek, kiedy ona zawołała „Efraim”, będąc w boleściach porodowych, umieściła go na takie miejsce, gdzie jego stopa była postawiona w obfitości oleju. Dokładnie tak samo działo się z każdym poszczególnym z nich, gdziekolwiek się znajdowali! A Jozue nie wiedział o tym, lecz przez inspirację, będąc prowadzony przez Ducha Świętego, kiedy znaleźli się w obiecanym kraju, dał każdemu mężczyźnie jego obietnicę - dokładnie tak, jak Duch Święty obiecał wówczas przy ich urodzeniu.

W jaki sposób Bóg umieścił niektórych w kościele? Poprzez ich boleści porodowe! Och, czasami powodzi im się okropnie. Kiedy kościół wzdycha pod prześladowaniem tego zewnętrznego świata, wierząc Panu Jezusowi, że obietnica Ducha Świętego jest tak samo rzeczywista dla nas, jak była w Dniu Pięćdziesiątym, kiedy oni wzdychali i krzyczeli w swoich boleściach porodowych! Lecz kiedy oni się narodzą, kiedy narodzą się na właściwą pozycję do Królestwa Bożego, wtedy Duch Święty ustanawia w kościele niektórych apostołami, niektórych prorokami i niektórych nauczycielami, niektórych pastorami, i niektórych ewangelistami. Dalej daje do niego tych, którzy mówią obcymi językami, podają ich wykład, posługują się darem rozpoznania, darem mądrości, darami uzdrawiania i wszystkimi rodzajami cudów.

Powodem, dlaczego się tym zajmuję, jest stan, w którym się znajduje dzisiejszy kościół. Kościół zawsze próbuje zająć stanowisko kogoś innego. Nie czyńcie tego jednak! Nie możecie hodować zboża na terenie Efraima, jeżeli należycie do Manasesa. Musicie zająć wasze miejsce w Chrystusie, zająć je jako swoją pozycję. O, to idzie i sięga bardzo głęboko, jeżeli dochodzimy do tego, jak Bóg postawi jednego w kościele, aby mówił obcymi językami, a innego... Otóż, wielokrotnie nauczano nas, że: „Wszyscy musimy mówić językami”. To jest błędne. „My wszyscy musimy tak czynić”. Nie, nie musimy. Oni wszyscy nie czynili jednej rzeczy tylko, każdy był...

Każdy kawałek tego kraju został obrany i przyznany na podstawie inspiracji. Każdy poszczególny - mógłbym wziąć Pismo i pokazać wam to dokładnie, że on umieścił ich na to miejsce, gdzie oni powinni być, na należną im pozycję; lecz dwa i pól pokolenia miały pozostać po drugiej stronie rzeki, zgodnie z tym, jak to wypowiedziały ich matki podczas ich urodzenia - gdzie miało być każde z tych miejsc.

A obecnie, od czasu, kiedy znajdujecie się w nim, to nie oznacza, że jesteście wolni od walki. Ciągle musicie walczyć o każdy skrawek gruntu, na którym stoicie. Widzimy więc, że Kanaan nie reprezentuje wielkich Niebios, dlatego że w nim miały miejsce wojny, kłopoty, zabijanie i walki, i tym podobnie. Lecz on nam przedstawia, że to musi być doskonałe chodzenie.

A tutaj właśnie kościół dzisiaj nie dopisuje- w chodzeniu. Czy wiecie, że nawet wasze własne zachowywanie się może przeszkodzić komuś innemu, żeby został uzdrowiony? Wasze złe zachowywanie się albo nie wyznane grzechy was wierzących, mogą spowodować, że ten kościół gorzko zawiedzie. A w dniu Sądu będziecie odpowiedzialni za każdą drobnostkę. O, wy mówicie: „Chwileczkę tylko, bracie Branham”. Tak, to jest prawdą, Pomyślcie o tym!

Kiedy Jozue wkroczył do tego kraju, Bóg dał mu obietnicę, że... Pomyślcie tylko; toczyć walkę- całą kampanię, nie straciwszy ani jednego człowieka, nawet bez jednego zadraśnięcia, nie musieli mieć pielęgniarki ani pierwszej pomocy, ani bandaża. Bóg powiedział: „Ten kraj jest wasz, idźcie i walczcie”. Pomyślcie, walczyli całą kampanię, a nie mieli wcale Czerwonego Krzyża i nikt nie został zraniony!

Oni zabijali Amalekitów i Hetytów, a nie było żadnego zranionego między nimi, dopóki do obozu nie wśliznął się grzech. A kiedy Achan zabrał babilońską szatę i złotą sztabę, i ukrył to pod swoim namiotem, to następnego dnia stracili szesnastu mężczyzn. Jozue powiedział: „Zatrzymajcie się! Zatrzymajcie się! Czekajcie chwileczkę, tutaj jest coś niedobrego. Coś nie jest w porządku. Obwołajmy post przez siedem dni, Bóg dał nam obietnicę: ,Nie będzie żadnego skaleczenia'. Nasi nieprzyjaciele padną u naszych stóp. Coś tu jest nie tak. Coś gdzieś stało się niewłaściwie, ponieważ mamy tutaj szesnastu leżących martwych mężczyzn. Są to bracia- Izraelici- i oni są martwi”.

Dlaczego oni zginęli - niewinni ludzie? Dlatego, że jeden człowiek popełnił wykroczenie. Czy widzicie ten powód, dlaczego o tym trzeba nauczać? Kościół będący w zgodności ze Słowem Bożym, będący w zgodności z Bogiem i między sobą, chodzi doskonale uprzejmy i trzeźwy w bojaźni Bożej przed wszystkimi ludźmi. Dlatego, że jeden człowiek ukradł szatę i uczynił coś, czego nie powinien był czynić, zginęło szesnastu mężczyzn! Myślę, że ich było szesnastu, a może więcej. Sądzę, że to było szesnastu mężczyzn, którzy zginęli.

Jozue zawołał, mówiąc: „Coś nie jest w porządku! Bóg dał obietnicę, ale coś nie jest w porządku”. Kiedy przynosimy przed nas chorych, a oni nie zostają uzdrowieni, to trzeba zwołać zgromadzenie i obwołać poważny post. Coś gdzieś nie jest w porządku. Bóg dał obietnicę i Bóg musi jej dotrzymać, i On to uczyni.

-----
„Paweł, z woli Bożej apostoł Jezusa Chrystusa, do świętych w Efezie, (do tych poświęconych), i do wierzących w Jezusa Chrystusa”. (Efezjan 1:1)

Obserwujcie, w jaki sposób on zwraca się z tym do nich. To nie jest skierowane do niewierzących. Jest to dla kościoła. Jest to wezwanie do wywołanych, do poświęconych i powołanych, którzy są w Chrystusie Jezusie.

Zatem jeśli chcecie wiedzieć, jak dostaniemy się do Jezusa Chrystusa, otwórzmy 1. Koryntian 12, gdzie jest powiedziane: „Bowiem przez jednego Ducha zostaliśmy wszyscy wechrzczeni w jedno Ciało”. W jaki sposób? Wechrzczeni przez co? Przez Ducha Świętego. Nie przez wodny chrzest, wy członkowie Zboru Chrystusowego, lecz przez jednego- dużą literą- D-u-c-h-a, przez jednego Ducha. Nie przez uścisk dłoni, nie przez jakiś list, nie przez pokropienie. Lecz przez jednego Ducha zostaliśmy wszyscy wechrzczeni do jednego Ciała, do naszej posiadłości, do kraju, który nam dał Bóg, abyśmy w Nim żyli- w Duchu Świętym. Tak samo jak On dał Kanaan Żydom, On daje nam Ducha Świętego. Przez jednego Ducha jesteśmy wszyscy wechrzczeni w jedno Ciało. Czy to pojmujecie.

Otóż, on mówi do duchowych Kananejczyków, do Izraela, do duchowego Izraela, który posiadł ten kraj. O, czy się nie cieszycie, że odeszliście od czosnku Egipcjan? Czy się nie cieszycie, że nie jesteście na pustyni? Przypomnijcie sobie, oni musieli spożywać mannę, anielski pokarm z Niebios, zanim oni weszli do tego kraju. A kiedy wkroczyli do tego kraju, manna przestała padać. Oni osiągnęli pełną dojrzałość, spożywali więc zboże tego kraju. Zatem obecnie nie jesteście już więcej niemowlętami pożądającymi szczerego mleka Ewangelii i nie trzeba was pieścić, poklepywać po plecach i przekonywać, abyście chodzili do kościoła; jesteście bowiem obecnie prawdziwie dojrzałymi chrześcijanami i jesteście gotowi spożywać twardy pokarm. On rzekł, że jesteście gotowi wejść do czegoś, jesteście gotowi zrozumieć coś, co jest głębokie i bogate. O, przejdźmy zaraz do tego. Ach, było to ukryte od założenia świata. On rzekł: „Dlatego, że weszliście do tego, zwracam się z tym do was”. Nie do tych, którzy właśnie opuścili Egipt, nie do tych, którzy są jeszcze w podróży, lecz do tych, którzy znajdują się w kraju obiecanym, którzy przyjęli tą obietnicę.

Przeczytaj cały rachunek w...
Adopcja cz. 1 Usynowienie.

Zmacniajże się i mężnie sobie poczynaj; albowiem ty podasz w dziedzictwo ludowi temu ziemię, o którąm przysiągł ojcom ich, że im ją dam.

Tylko się zmacniaj, i bardzo mężnie sobie poczynaj, abyś strzegł, i czynił wszystko według zakonu, któryć rozkazał Mojżesz, sługa mój; nie uchylaj się od niego ani na prawo ani na lewo, żebyś się roztropnie sprawował we wszystkiem, do czego się udasz.

Jozuego 1:6-7