Aangenomen #1.

William Branham.

Lees het volledige rekening in...
Gemanifesteerde Zonen Gods, Deel 1.

De brief aan de Efeziërs is, zoals ik net zei, naar mijn mening één van de geweldigste boeken van het Nieuwe Testament. Het leidt ons voorwaarts. Waar het Calvinisme dood loopt aan de ene kant en het Arminianisme aan de andere kant, legt het boek van de Efeziërs het verband en brengt de gemeente op haar plaats. Ik heb het getypeerd met Jozua. Eerst werd Israël uit Egypte geleid. Als u er op let bestond hun reis uit drie fasen. Het eerste stadium was het wegtrekken uit Egypte; het volgende: de woestijn, en het laatste stadium was Kanaän.

Nu Kanaän stelt niet het tijdperk van het duizendjarig rijk voor. Kanaän stelt het tijdperk van de overwinnaar voor, de bedeling van de overwinning. In Kanaän werd namelijk gedood en werden steden in bezit genomen en in brand gestoken. In het duizendjarig rijk zal geen dood zijn. Iets anders wat het uitbeeldt, het stelt 'rechtvaardiging door het geloof' voor, nadat zij Mozes geloofden en Egypte verlieten, en heiliging door het volgen onder de Vuurkolom en de verzoening die ze in de woestijn hadden door het offerlam; en dan het binnengaan in een land dat was beloofd.

Welk land was er dan beloofd aan de Nieuw-Testamentische gelovige? Die belofte is de Heilige Geest. “Daarna zal het geschieden, in de laatste dagen,” (Joël 2:28) “dat Ik Mijn Geest zal uitstorten op al wat leeft, en uw zonen en dochters zullen profeteren. Ook op de dienstmaagden en op de dienstknechten zal Ik in die dagen van Mijn Geest uitgieten, en zij zullen profeteren. Ik zal wonderen geven in de hemel en op de aarde, bloed en vuur en rookzuilen.” Petrus nam op de dag van Pinksteren na zijn prediking deze tekst en zei: “Bekeert u, en een ieder van u late zich dopen in de Naam van Jezus Christus tot vergeving van zonden”, om kwijtschelding, vergeving te krijgen, om alle overtredingen uit het verleden weg te nemen.

Hebt u gemerkt dat Jozua zei, voordat ze de Jordaan overstaken naar het beloofde land: “Ga door de legerplaats, reinig uw klederen en heilig u, een ieder van u, laat geen man tot zijn vrouw naderen, want over drie dagen zult gij de heerlijkheid van God zien.” Ziet u? Het is een proces om zich gereed te maken om de beloften te beërven. Nu, de belofte aan Israël was het land Palestina, het beloofde land, dat God aan Abraham gaf, en dat voor immer hun bezit zou zijn. Ze zouden altijd in dit land blijven. Op weg naar dit beloofde land kwamen ze door drie stadia, die een volmaakt type zijn van wat we hier in het Nieuwe Testament lezen. Zoals ik al gezegd heb, zal dit gaan afwijken van sommige denkbeelden die u hebt. Sommigen van u dierbare mensen van de Nazireeër gemeente en de gemeente van God, enzovoort, laat het u niet kwetsen, maar let nauwkeurig op de beelden. Kijk en zie of elk onderwerp niet perfect past in het Woord.

Er waren drie stadia tijdens hun reis en er zijn ook drie stadia in onze reis. Want wij worden gerechtvaardigd door geloof, gelovend in de Here Jezus Christus, verzaken het land Egypte, en trekken eruit weg. Daarna worden we geheiligd door het offer van Zijn Bloed, gewassen van onze zonden. We worden dan pelgrims en bijwoners, die verklaren op zoek te zijn naar een land en een stad die komt, het land van onze belofte. En Israël verging het hetzelfde in de woestijn: ze waren bijwoners, hadden geen plaats om te rusten, nacht na nacht reizend, steeds de Vuurkolom volgend. Maar tenslotte kwamen ze in het beloofde land en daar vestigden zij zich.

Dezelfde weg gaat de gelovige. Eerst komt hij tot de erkenning dat hij een zondaar is. Dan wordt hij afgescheiden door het water, hij wordt gewassen door het waterbad met het Woord, gelovend in de Here Jezus Christus. Als hij dan gerechtvaardigd is door geloof, wordt hij deelgenoot en heeft vrede met God door Christus. Hij laat zich dopen in de Naam van Jezus Christus, wat hem de vrijheid geeft om de reis te maken. Begrijpt u het? Hij is op reis gegaan! Hij wordt een pelgrim en bijwoner. Waar is de reis naar toe? Naar een belofte die God hem gaf.

Israël had de belofte nog niet ontvangen, maar ze waren wel op reis. En zonder... Begrijp dit alstublieft. Daar bent u, van de Nazireeër en andere Pelgrimheiligheidskerken, daar bent u gevallen! Want Israël, toen zij bij de plaats kwamen die Kades-Barnea heette, en de spionnen terugkwamen met de boodschap: “Het land is geweldig”... Sommigen echter waren teruggekomen, die zeiden: “We kunnen het niet innemen, omdat de steden helemaal ommuurd zijn”, enzovoort. Maar Jozua en Kaleb hielden vol en zeiden: “Wij zijn méér dan in staat om het in te nemen!”

Zo konden zij vanwege hun reeds ondertekende, officieel op schrift gestelde, verklaringen slechts geloven in twee werken der genade: rechtvaardiging en heiliging en konden zij geen stap verder gaan. En luister, die hele generatie kwam om in de woestijn, behalve twee van hen, die wel het beloofde land binnengingen en het bewijs mee terugbrachten dat het een goed land was; “en we zijn méér dan in staat om het te veroveren, omdat het Gods belofte is.” In plaats van dat de mensen verder gaan en de Heilige Geest ontvangen, de kracht van God, de doop van de Heilige Geest, zodat ze in tongen spreken en tekenen en wonderen hen gaan volgen, waren ze bang dat dit hun leertradities zou verbreken. En wat gebeurde er met hen? Ze kwamen onderweg om in de woestijn! Zo is het.

Maar de gelovigen die zijn toegerust met geloof als deze Kaleb en Jozua, trokken door naar de belofte; zij trokken het land binnen, namen het in en vestigden zich in het land dat hun als een bezitting was gegeven. Wij moeten nooit stoppen bij rechtvaardiging en heiliging. Laten we doorgaan tot de doop van de Heilige Geest! Laten we niet stoppen bij het geloven in de Here Jezus en gedoopt worden. Laten we niet stoppen als Hij ons gereinigd heeft van een zondig leven, maar laten we nu volhouden om in positie te komen, tot de belofte: de doop met de Heilige Geest. Want Petrus sprak het uit op de dag van Pinksteren: “Want voor u is de belofte en voor uw kinderen en voor allen die verre zijn, zovelen als de Here, onze God, ertoe roepen zal.”

Dus de Efeze brief stelt ons hier in dezelfde positie als Jozua. Wat deed Jozua, nadat hij het land was doorgetrokken en het had ingenomen? Hij ging het land verdelen: “Efraïm hier, Manasse daar en Gad daar en Benjamin hier...” Hij verdeelde het land. Let op; dit brandt gewoon in mijn hart: elk van die Hebreeuwse moeders, die deze kinderen ter wereld bracht, sprak in haar barensnood precies van de plaats waar ze zich in het beloofde land zouden vestigen. O, het is een geweldige studie! Als we de mogelijkheid hadden om in te gaan op de details, dan zou het ons uren en uren kosten. Maar wanneer we onze kerk gereed hebben, zou ik er graag een maand of twee voor willen gebruiken, om daarop in te gaan. Kijk, toen die ene moeder bijvoorbeeld in haar barensnood uitriep: “Efraïm”, toen stelde dat zijn plaats vast: 'waar zijn voet in olie was gedompeld'. Helemaal precies bepaalde het voor elk van hen waar ze zouden zijn! En Jozua die dit niet wist, maar die geleid werd door de inspiratie van de Heilige Geest -nadat hij in het beloofde land was gekomen- gaf ieder zijn belofte, precies hetgeen de Heilige Geest vroeger bij hun geboorte had beloofd.

Zo heeft God ook in de gemeente sommigen aangesteld door hun geboorteweeën heen! O, ze worden soms erg hevig. Wanneer de gemeente zucht onder de vervolging van de buitenwereld, gelovend in de Here Jezus, gelovend dat de belofte van de Heilige Geest net zo werkelijk voor ons is als het was voor hen op de Pinksterdag, dan kreunen en roepen ze in hun barensnood! Maar wanneer de kinderen geboren zijn, geboren tot een plaats in het Koninkrijk van God, dan blijkt dat de Heilige Geest in de gemeente sommigen heeft aangesteld tot apostelen, sommigen tot profeten, sommigen tot leraars, en anderen tot herders of evangelisten. Ook zien we dat Hij daar het spreken in tongen heeft gegeven, uitlegging van tongen, kennis, wijsheid, gaven van genezing en allerlei soorten van wonderen.

Nu gebeurt het in de gemeente -en dat is het punt waar ik op wil komen- dat er altijd mensen zijn in de gemeente, die iemand anders' plaats proberen in te nemen. Doe dat niet! U kunt nooit koren verbouwen op Efraïms akker, als u bij Manasse hoort. U moet uw eigen plaats in Christus innemen, uw eigen positie. O, het wordt diep en rijk wanneer we daarop ingaan, hoe God de ene in de gemeente zet om in tongen te spreken en een ander... Het wordt ons dikwijls geleerd dat we allen in tongen moeten spreken. Dat is niet juist. We hoeven dat niet allen te doen. Zij deden niet allen dat éne; iedereen was...

Elk stuk land waarover werd beschikt, werd onder Goddelijke inspiratie verdeeld. Ik zou voor elke stam de Schrift kunnen nemen en u precies tonen dat hij elk precies op de plaats zette waar ze werden verondersteld te zijn. Precies die plaats die hun moeders uitriepen in hun geboorteweeën. Hoe tweeëneenhalve stam aan de andere kant van de rivier zou blijven en waar elk werd verondersteld zich te vestigen. Nu, wanneer u eenmaal binnen bent, betekent dat niet dat u vrij bent van strijd. U moet nog steeds vechten voor elke centimeter grond die u betreedt. U ziet, Kanaän stelde niet die geweldige hemel voor, want er was oorlog, moeite, doodslag, strijd, enzovoort... Maar het beeldde wel uit dat er een volmaakte wandel werd vereist.

En daarin faalt de gemeente vandaag, in die wandel. Weet u dat uw gedrag zelfs zo'n invloed op iemand kan hebben dat hij niet wordt genezen? Uw verkeerd gedrag, de onbeleden zonden van u die gelovig bent kunnen veroorzaken dat deze gemeente jammerlijk faalt. En op de oordeelsdag zult u daarvoor volledig verantwoordelijk worden gesteld. “O,” zegt u, “wacht eens even, broeder Branham...” Nee, dat is de waarheid. Laat dat eens tot u doordringen!

God gaf Jozua, nadat hij was overgestoken naar het beloofde land, de belofte dat... Denk u eens in dat er een volledige veldtocht werd ondernomen, zonder één man te verliezen, zonder zelfs een schrammetje op te lopen, zonder ook maar één verpleegster te hoeven hebben of een E.H.B.O.-dienst, of verbandtrommels. God zei: “Het land is het uwe, ga en vecht.” Denk u eens in, een veldslag leveren, zonder Rode Kruis, en dat er niemand gewond zal raken!

Ze versloegen de Amalekieten en de Hethieten, maar niemand van hen werd gewond totdat... er zonde in het kamp kwam. Toen Achan dat Babylonische kleed had weggenomen en die staaf goud en ze onder zijn tent had verborgen, verloren zij de volgende dag zestien man. Jozua zei: “Stop! Stop! Wacht een ogenblik! Er is iets verkeerd! Er is hier iets fout. We zullen zeven dagen van vasten uitroepen. God heeft een belofte gedaan: er zou niemand gewond raken. Onze vijanden zouden aan onze voeten vallen. Er is hier iets fout. Iets ging ergens verkeerd, omdat we hier zestien doden hebben liggen. Het zijn Israëlische broeders en ze zijn dood!”

Waarom stierven deze onschuldige mannen? Omdat één man uit de pas ging! Ziet u de reden waarom het nodig is dit te onderwijzen? In die gemeente die zich richt naar het Woord van God, in orde komt met God en in orde komt met elkaar, volmaakt wandelt, oprecht en verstandig ten opzichte van alle mensen en God vrezend, was één man die een kledingstuk stal, die iets deed wat hij niet behoorde te doen. Die ene ongehoorzaamheid kostte zestien man het leven! Ik geloof dat het er zestien waren, misschien meer. Ik dacht dat het er zestien mannen waren die stierven. Jozua riep en zei: “Er is iets verkeerd! God deed de belofte! Er is iets misgegaan!” Wanneer wij de zieken naar voren laten komen en ze worden niet genezen, dan is het nodig dat er een plechtig vasten wordt uitgeroepen, dat er een samenkomst bijeen wordt geroepen. Ergens is dan iets niet in orde. God, die de belofte deed, moet Zich ook aan die belofte houden en Hij zal het ook doen.

-----
Paulus, door de wil van God een apostel van Christus Jezus, aan de heiligen... (de geheiligden) en gelovigen in Christus Jezus, die te Efeze zijn; (Efeziërs 1:1)

Let er ook op hoe hij dit adresseert. Dit is niet aan de ongelovigen. Dit is gericht aan de gemeente. Het wordt gesproken tot de eruit geroepenen, de geheiligden en geroepenen die in Christus Jezus zijn.

Wanneer u wilt weten hoe wij in Christus Jezus komen, dan kunt u I Corinthiërs 12: 13 opzoeken, waar staat: “Want door één Geest zijn wij allen tot één lichaam gedoopt.” Hoe? Gedoopt door wat? Door de Heilige Geest. Niet door de waterdoop, zoals u mensen van de 'Kerk van Christus' het leert, maar door één G-e-e-s-t. Eén Géést. Niet door één handdruk, door één brief, of door één besprenkeling, maar door één Geest zijn wij allen gedoopt in één lichaam, onze bezitting, het land dat God ons gaf om in te leven: de Heilige Geest. Precies zoals Hij Kanaän aan de Joden gaf, heeft Hij ons de Heilige Geest gegeven. Door één Geest zijn wij allen gedoopt in één lichaam. Begrijpt u het?

Nu spreekt hij tot de geestelijke Kanaänieten, Israël, het geestelijke Israël, dat het land in bezit heeft genomen. O, bent u niet blij, dat u bij die Egyptische knoflook vandaan gekomen bent? Bent u niet blij dat u uit de woestijn bent? Herinnert u zich dat zij manna moesten eten, engelenvoedsel uit de hemel, totdat zij overstaken naar dat land? En dat het, toen zij waren overgestoken, het land binnen, ophield te vallen? Zij waren toen volledig volgroeid en aten het goede koren van het land. Nu u geen baby's meer bent, nu u niet meer alleen maar de onvervalste melk van het Evangelie wenst, nu u niet meer vertroeteld hoeft te worden en op de schouder geklopt, nu u niet meer overreed behoeft te worden om naar de gemeente te komen en u werkelijk een volledig opgewassen Christen bent, nu bent u gereed om vast voedsel te nemen. U bent gereed om ergens binnen te komen, zei hij. U bent gereed om iets te gaan begrijpen dat diep en rijk is. We zullen daar straks nog op ingaan. En o, het is verborgen geweest sinds de grondlegging der wereld. Hij zei als het ware: “Nu u hiertoe gekomen bent, kan ik dit tot u richten.” Niet tot degenen die zojuist Egypte hebben verlaten, ook niet tot diegenen die nog steeds op reis zijn naar het beloofde land, maar tot degenen die ìn het beloofde land zijn, die de belofte hebben ontvangen.

Lees het volledige rekening in...
Gemanifesteerde Zonen Gods, Deel 1.

Wees sterk en heb goeden moed! want gij zult dit volk dat land erfelijk doen bezitten, dat Ik hun vaderen heb gezworen hun te geven.

Alleenlijk wees sterk en heb zeer goeden moed, dat gij waarneemt te doen naar de ganse wet, welke Mozes, Mijn knecht, u geboden heeft, en wijk daarvan niet, ter rechter hand noch ter linkerhand, opdat gij verstandelijk handelt alom, waar gij zult gaan;

Jozua 1:6-7