Het Teken.

William Branham.

Lees het volledige rekening in...
Het Teken.

Exodus 12:12,13.
"Want ik zal in deze nacht het land Egypte doortrekken en alle eerstgeborenen, zowel van mens als dier, in het land Egypte slaan en aan alle goden van Egypte zal Ik gerichten oefenen, Ik, de HERE. En het bloed zal u dienen als een teken aan de huizen, waar gij zijt, en wanneer Ik het bloed zie, dan ga Ik u voorbij. Aldus zal er geen verdervende plaag onder u zijn, wanneer Ik het land Egypte sla."

Welnu, ten eerste: wat is een teken? Dit woord wordt algemeen gebruikt onder ons Engels-sprekende mensen, speciaal in ons land, Amerika. Het woordenboek zegt dat een teken een kenmerk is, een bewijs. Een kaartje is het teken, dat de prijs, een verplichte prijs, betaald werd. Zoals een prijs op een station of een prijs voor een busreis. U gaat binnen en koopt uw kaartje. Dan geeft men u een teken (een bewijs); en dat teken kan nergens anders voor gebruikt worden dan voor dat spoorwegtraject. Het is een teken voor de spoorwegen dat u uw reis betaald heeft. Het is een teken, dat u het nergens anders voor kunt gebruiken. Het geldt op geen enkele andere lijn. Het geldt alleen op die lijn; daarvoor is het een teken.

Welnu, hier spreken wij erover hoe God tot Israël sprak: “En het bloed van het lam zal u tot een teken zijn.” Het lam door de Israëlieten geslacht was het door Jehova vereiste teken. Het bloed moest er zijn. God bestemde een teken en gaf het aan Israël. Geen enkel ander teken zal iets uitwerken; het kan niet erkend worden.

Voor de wereld is het slechts dwaasheid, maar voor God is het de enige weg. Het enige dat Hij vereist, is dat teken. Het moet er zijn, en u kunt het teken niet hebben, tenzij de prijs betaald is. Dan bent u de bezitter van het teken, dat u het recht geeft van vrije doortocht: “Wanneer Ik het bloed zie, zal Ik u voorbijgaan.” Wat een tijd en wat een voorrecht te weten dat u binnen in u dit 'paspoort' draagt: “Wanneer Ik het bloed zie, zal Ik u voorbijgaan.” Het is het enige dat Hij erkennen zal. Er bestaat niets dat die plaats kan innemen, geen vervangingsmiddel, geen denominatie, niets anders kan het innemen; alleen dàt. God zei: “Alleen dat zal Ik zien.” Ongeacht hoe rechtvaardig zij waren, hoe goed zij waren, hoeveel opleiding ze hadden, hoe ze gekleed waren, het teken was het enige. “Wanneer Ik het teken zie, zal Ik u voorbijgaan.” Het bloed was een teken, dat aan de eis van Jehova voldaan was; dat het gebeurd was. Het bloed vertegenwoordigde het teken. Het bloed was het teken, ziet u?

Het leven waarvan God had gezegd: “De dag dat gij daarvan eet, zult gij voorzeker sterven.” En daar werd op deze wijze een plaatsvervangend leven genomen in plaats van het leven van de gelovige. God aanvaardde in genade een vervanging voor het leven van de verdorven persoon. Toen Zijn kind zichzelf bevuild had met de zonde van ongeloof ten opzichte van het Woord, had God, rijk aan barmhartigheid en genade, in een plaatsvervanging voorzien en dat was dat iets anders moest sterven in zijn plaats. Niets anders zou effect hebben!

Daarom hebben de appels, perziken enzovoorts van Kaïn geen effect gehad. Het moest een leven zijn waar bloed in was, waarbij het leven dan het offer had verlaten. Het bloed was dan een teken dat Gods bevel uitgevoerd was. Nu, wat vereiste God? Het leven. Het bloed toonde dat er iets om het leven gebracht moest worden. Dat bloed was dus een teken dat het leven gegeven was, dat er iets was gestorven. De eis van God was, dat er een leven moest worden geofferd en dat het bloed werd vergoten. Het bloed was het teken dat het leven eruit gegaan was. Het bloed van het dier, waarvan God sprak dat zijn leven genomen moest worden, dat vertegenwoordigde het teken.

De gelovige aanbidder werd door het teken vereenzelvigd met zijn offer. Welnu, ik wil niet te lang blijven staan bij deze kleine aanhalingen, hoewel men de gehele dienst aan één ervan zou kunnen wijden, maar ik wil hier wel een ogenblikje stoppen, om tot uitdrukking te brengen, dat de gelovige met zijn offer vereenzelvigd moet worden. Als het alleen om het offer ging, dat hij daar ergens bracht en gegeven had... maar hij moest daarmee vereenzelvigd worden. In werkelijkheid moest hij zelfs eerst zijn handen erop leggen, om zichzelf met zijn offer te vereenzelvigen. Dan werd het bloed zo geplaatst, tot waar hij onder het bloed kon staan. Het bloed moest boven hem zijn en dat was een teken dat hij zichzelf ermee vereenzelvigd had, dat hij schuldig was. Het bewees dat een onschuldige plaatsvervanger zijn plaats ingenomen had.

Wat een prachtig beeld. O! Hij was een verloste, ziet u. Er was recht gedaan. Er was aan de eis van Gods heilige gerechtigheid voldaan. God had gezegd: “Nu eis Ik uw leven.” Maar toen zijn leven had gezondigd, nam een onschuldige plaatsvervanger zijn plaats in. Het was een dier met bloed; geen appels, of perziken! Dat behoorde het zaad van de slang nu toch zo duidelijk voor iedereen te maken dat het bloed was. En dit bloed kon niet uit een vrucht komen, maar het kwam uit een onschuldige plaatsvervanger. Het leven was er ook uitgegaan in zijn plaats. Het bloed was een symbool dat het dier was gestorven: het bloed was uit hem gevloeid.

De aanbidder, die het bloed boven zich aanbracht, toonde daarmee dat hij met de verlossing geïdentificeerd was, omdat hij zichzelf met het offer vereenzelvigd had. Hij had zich verbonden met zijn offer, en het bloed was daar het teken van. Hoe wonderbaar! Wat een beeld is dat! Het is een volmaakt type van Christus. Helemaal precies. Het is zoals de gelovige, die vandaag onder het vergoten bloed van Christus staat, en zich identificeert met dat Offer. Ziet u, het is zo volmaakt als het maar zijn kan. En hoe Christus, die geen dier was... U ziet dat het dier stierf; het onschuldigste dier dat er is, is een lam, veronderstel ik. Toen God Jezus Christus wilde identificeren, identificeerde Hij zich als een lam. En toen Hij Zichzelf wilde identificeren, stelde Hij Zichzelf voor als een vogel, als een duif. De duif is van de vogels de onschuldigste en reinste, zoals het lam het onschuldigste en reinste is van alle dieren.

Daarom ziet u, dat er in de Bijbel staat, toen Jezus door Johannes gedoopt werd: “En hij zag de Geest Gods nederdalen gelijk een duif, en op Hem komen.” Was Zijn natuur die van een wolf geweest, of welk ander dier ook... De natuur van de duif zou niet hebben kunnen overeenstemmen met de natuur van de wolf. De natuur van de duif kon met geen enkel ander dier overeenstemmen, alleen met die van het lam. En deze twee naturen kwamen tezamen. Toen konden zij met elkaar overeenstemmen.

Kunt u nu de voorbestemming zien? Hij was een lam toen Hij daar kwam, zie. Hij werd gebracht als een lam. Hij was een lam. Hij werd geboren als een lam. Hij groeide op als een lam. Ziet u? Daarom is dat de enige soort, de enige ware geest, die het Woord kan ontvangen, die Christus kan aannemen. De overigen zullen proberen het te krijgen, en proberen de Geest van God te brengen tot een wolf, ziet u: boosaardig, slecht en gemeen. Hij zal daar niet blijven. Hij zal het niet kunnen; de Heilige Geest zal dadelijk wegvliegen.

Wat, als die duif nederdaalde en in plaats van een lam, daar een ander dier zou vinden? Hij zou vlug teruggevlogen zijn. Maar toen Hij die natuur vond, waar Hij mee overeen kon stemmen, werden Zij gewoon één. En dan leidt de duif het lam; en let op: Hij leidde het Lam ter slachting... Het lam was de duif gehoorzaam. Onverschillig waar het heengeleid werd, was het gewillig om te gaan.

Ik vraag mij af vandaag, wanneer God ons leidt tot een leven van volkomen overgave en dienst aan Hem, of onze geest dan niet af en toe in opstand komt, zodat we ons afvragen of wij werkelijk lammeren zijn, ziet u. Een lam is gehoorzaam. Een lam is zelfopofferend en het maakt geen aanspraak op wat van hem zelf is. U kunt het neerleggen en zijn wol afscheren (dat is het enige wat het heeft), het zal er nooit iets tegen inbrengen, het offert gewoon alles wat het heeft. Dat is een lam: het geeft alles, zichzelf en alles wat het heeft. En zo is ook een echte Christen. Als ze het zijn, dan offeren ze zichzelf op. Ze geven niets om deze wereld, maar geven alles wat ze hebben aan God.

En nu, dit was een perfect lam; Christus. In Egypte werd het bloed van een natuurlijk lam vergoten. En als dat bloed aan de dorpel was aangebracht, was dat bloed een teken. En wat betekent nu het bloed van dit lam? Het is het teken dat wij gestorven zijn aan onszelf en vereenzelvigd zijn met ons offer. Dan worden het lam en het bloed en de persoon vereenzelvigd het offer en de gelovige. U wordt in uw leven met uw offer vereenzelvigd. Dat maakt uit wat u bent.

Het bloed was toen een teken of een identificatie. Het bloed betuigde, dat de aanbidder het lam had geslacht en het lam had geaccepteerd en het teken op zichzelf had aangebracht, waarvoor hij zich niet schaamde! Het kon hem niet schelen wie het zag. Hij wilde dat iedereen het zag. En het werd daarom zodanig aangebracht dat iedereen die voorbijkwam het teken kon zien. Ziet u, vele mensen willen Christen zijn, maar willen het in het geheim zijn, vooral voor diegenen waar zij mee omgaan, zodat niemand zal weten dat zij Christen zijn. Sommigen denken: “Goed, kijk, ik wil wel Christen zijn, maar ik wil niet dat die en die het weet”, ziet u. Welnu, dàt is geen Christendom. Christendom moet zijn teken in het openbaar ten toon spreiden, in het openbare leven, op kantoor, op straat, wanneer moeilijkheden komen of wat dan ook, in de gemeente, overal.

Het bloed is het teken en het teken moet aangebracht zijn, of het verbond heeft zelfs geen effect. Het bloed was eerst het teken of een vereenzelviging. Het beduidde dat die persoon verlost was. Nu let op, ze waren verlost, voordat er ook maar iets gebeurd was. Door het geloof hadden zij het bloed aangebracht. Voordat het werkelijk gebeurde, was het bloed al in geloof aangebracht, gelovende dat het zou gaan gebeuren. Voordat de toorn van God over het land kwam, moest het bloed eerst aangebracht zijn. Het zou te laat zijn als de toorn al was gekomen. Nu, hier hebben we een les, die we werkelijk... die we u misschien op dit ogenblik even in gedachten kunnen brengen. Kijk: vóórdat het gebeurde! Want er komt een tijd dat u niet meer in staat zult zijn om enig bloed aan te brengen.

Het lam werd in de avondtijd gedood, nadat het veertien dagen apart was gehouden. Toen werd het lam gedood en werd het bloed in de avondtijd aangebracht. Begrijpt u het? Het teken kwam pas in bestaan in de avondtijd.

En dit is de avondtijd van het tijdperk waarin wij leven. Het is de avondtijd voor de gemeente. Het is de avondtijd voor mij. Dit is de avondtijd voor mijn boodschap. Ik ben aan het sterven, aan het weggaan, ik ben aan het wegtrekken in de avondtijd van het Evangelie. Wij zijn gekomen via rechtvaardiging enzovoort, maar dit is de tijd dat het teken aangebracht moet worden. Ik zei u afgelopen zondag al, dat ik iets had waarover ik tot u wilde spreken dit is het. De tijd is daar, dat u er gewoon niet meer mee kunt spelen. Het moet gedaan worden. Als het ooit aangebracht moet worden, is het nu, omdat wij zien, dat de toorn op het punt staat over het land te komen en dan zal alles wat niet onder het teken is, vergaan. Het bloed moet u bekend maken.

Lees het volledige rekening in... Het Teken.

En Hij is een verzoening voor onze zonden; en niet alleen voor de onze, maar ook voor de zonden der gehele wereld.

1 Johannes 2:2