Dlaczego musieli to być pasterze?

William Branham.

Przeczytaj cały rachunek w...
Dlaczego musieli to być pasterze?

Łukasza 2:8-16,
A byli pasterze w onej krainie w polu nocujący i straż nocną trzymający nad stadem swojem. A oto Anioł Pański stanął podle nich, a chwała Pańska zewsząd oświeciła je, i bali się bojaźnią wielką. I rzekł do nich Anioł: Nie bójcie się; bo oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie wszystkiemu ludowi: Iż się wam dziś narodził zbawiciel, który jest Chrystus Pan, w mieście Dawidowem. A to wam będzie za znak: znajdziecie niemowlątko uwinione w pieluszki, leżące w żłobie. A zaraz z onym Aniołem przybyło mnóstwo wojsk niebieskich, chwalących Boga i mówiących: Chwała na wysokościach Bogu, a na ziemi pokój, w ludziach dobre upodobanie. I stało się, gdy odeszli Aniołowie od nich do nieba, że oniż pasterze rzekli jedni do drugich: Pójdźmyż aż do Betlehemu, a oglądajmy tę rzecz, która się stała, którą nam Pan oznajmił. A tak spiesząc się, przyszli i znaleźli Maryję i Józefa, i ono niemowlątko leżące w żłobie.

Dlaczego to wielkie wydarzenie zostało objawione pasterzom? Jest to dla nas rzecz, która nas zadziwia. Mam tutaj zapisane pewne miejsca Pisma i kilka notatek, które będę się starał omówić, aby zgodnie z moją najlepszą wiadomością wyjaśnić, dlaczego tak było. Być może potem Pan w swojej łasce sprawi dziś wieczorem, że te „dlaczego” zostaną od nas zabrane. Przypuszczam, że prawie wszyscy z nas w pewnym okresie czasu zastanawiali się, dlaczego najważniejsze wydarzenie wszystkich czasów zostało objawione pasterzom. Dlaczego zostało to objawione pasterzom, a nie ówczesnym teologom, którzy przecież byli odpowiednio przygotowani, aby tego wysłuchać? Dlaczego przyszło to do ubogich, podczas gdy bogaci zostali pominięci? Dlaczego zostali pominięci uczeni i mądrzy, a stało się to udziałem skromnych i nieuczonych? Jest w tym kilka pytań, kilka „dlaczego”.

Chcę poruszyć jeszcze co innego. Zauważcie, że to dziecię narodziło się w Betlejemie. Jak mówiliśmy o tym przed dwoma laty, Betlejem w języku hebrajskim znaczy „dom Bożego chleba”. Udowodniliśmy na podstawie Pism, że On nie mógł przyjść na żadne inne miejsce. Betlejem zostało założone przez Rachabę i jej małżonka. Rachab była nierządnicą, którą pojął za żonę pewien generał armii izraelskiej po zdobyciu Jerycha. Mimo swojego stanu ona uwierzyła poselstwu Bożemu i została uratowana. Następnie, kiedy Jozue przydzielał wszystkim ziemie, gdzie ma kto mieszkać, stamtąd...

Jest to wielka lekcja na temat tych matek hebrajskich, które rodziły te dzieci. Mam nadzieję, że będę kiedyś mógł to wygłosić w Tucson. Kiedy ona jęczała w bólach w czasie rodzenia dziecka, nadawała imię temu dziecku i to decydowało o jego umiejscowieniu w ziemi obiecanej, w jego plemieniu. Jest to wielka sprawa, że całe Słowo Boże pasuje do siebie prawidłowo. Jeśli coś nie pasuje do siebie, nie jest to niedopasowanie Słowa, lecz niedopasowanie waszych myśli do Słowa. Ono całe dobrze pasuje do siebie.

On więc był chlebem żywota, jak uczyliśmy tydzień temu, czy raczej dwa tygodnie temu w Phoenix. A będąc chlebem żywota, On nie mógł przyjść na żadne inne miejsce, jak tylko do „domu Bożego chleba”. Taka jest odpowiedź na to „dlaczego”. Otóż tutaj, Jezus urodził się w Betlejemie, a w Betlejemie była synagoga i żyli tam wielcy przywódcy religijni. Ten wielki król-pasterz Dawid urodził się w Betlejem, jego ojciec Jesse urodził się w Betlejem, jego dziadek Obed urodził się w Betlejem. Aż w daleką przeszłość on wywodził się z Betlejemu. A tutaj Jezus, Syn Dawida rodzi się w Betlejemie, tuż w cieniu tych wielkich katedr. Ci wielcy, wyszkoleni ludzie czekali na Mesjasza przez cały ten czas, gdyż przyjście Mesjasza zapowiadane było przez proroków cztery tysiące lat. Skoro więc Mesjasz miał się urodzić tuż w cieniu tych katedr, to dlaczegóż aniołowie musieli pójść wysoko w góry do gromady nieuczonych, niewykształconych pasterzy, aby im jako pierwszym przynieść to doniosłe poselstwo? Do najemnych pasterzy! Nie do mądrych i uczonych, lecz do pasterzy. Czyż nie jest to dziwne? Istnieje więc „dlaczego”, a zatem musi gdzieś być odpowiedź na to pytanie. Nikt z ludzi nie zna tej odpowiedzi, tylko Bóg. On jedyny zna odpowiedź.

Otóż przypomnijcie sobie, że Mesjasz znajdował się już w tym mieście, tam się urodził, w stajni, tuż obok tych wielkich katedr, w których arcykapłan, wielcy kapłani, teologowie, mędrcy i wykształceni ludzie czekali wszyscy na Mesjasza. I oto On był, wprost pomiędzy nimi! Ale dlaczego w takim razie oni poszli na pagórki Judei do nieuczonych, niewykształconych, nieogładzonych, do najuboższych ze wszystkich? Wydawało się, że są to ci najbardziej nieodpowiedni ludzie do takiego zadania, do tego, aby im objawić poselstwo i wysłać ich, aby je rozgłaszali. Czy znacie moje zdanie? Może nie ma to wielkiego znaczenia, ale chcę wyrazić moje zdanie. Jestem przekonany, że stało się to dzięki mądrości Bożej. Bóg wiedział, że tamci nie przyjęliby takiego poselstwa w taki sposób, w jaki ono przyszło. To nie miało posmaku ich uczoności. Było to inne. Nie zgadzało się to z tym, czego uczono ich wierzyć, jaki On będzie. Było to sprzeczne z ich teologicznym zrozumieniem. Cała ich uczoność, całe ich wykształcenie zostało pominięte, stało się niczym. Wierzę, że sprawiła to mądrość Boga, który wiedział, że oni nie przyjęliby takiego poselstwa.

Tak więc Mesjasz był już obecny i potrzebny był ktoś, kto by to rozpoznał. On znał tych, którzy nie byli zamieszani w takie rzeczy. Dla Niego było łatwiej przekazać to poselstwo gromadzie ludzi nieuczonych, niż przekazać je tej pomieszanej grupie ludzi, którzy byli tak pogrążeni w swoich własnych drogach, że nic nie było w stanie ich zawrócić, nawet Słowo Boże. A teraz, chrześcijański przyjacielu, pozwól mi zadać z wszelką szczerością i miłością to pytanie. Po prostu zastanawiam się, czy dzisiaj On postąpiłby tak samo i posłał nam w tym pokoleniu Słowo, obiecane dla tej generacji. Zastanawiam się, czy nasi teologowie, wychowawcy i mądrzy nie odrzuciliby tego poselstwa właśnie tak samo, jak tamci wtedy. Ludzie nie zmieniają się, nie zmienia się także Słowo Boże. On jest niezmiennym Bogiem, On się nie zmienia!

Zauważcie, przychodzą aniołowie i przekazują swoje poselstwo ludziom tak niskiego stanu, podczas gdy byli ludzie o wiele bardziej odpowiedni (według ziemskiej oceny) niż ci biedni, niepiśmienni pasterze. Pasterz był to człowiek wiedzący mniej niż wszyscy inni. Nie trzeba mu było wiedzieć nic, jak tylko o owcach. On nie musiał znać matematyki. Nie musiał wiedzieć, jak rozbić atom. Nie potrzebował wykształcenia. Musiał tylko znać swoje owce, to wszystko. A Bóg, ta wielka Mądrość, źródło wszelkiej mądrości, wybrał taką właśnie osobę (czy raczej takie właśnie osoby), pominąwszy wszystkich starannie wykształconych uczonych, którzy uczyli się właśnie znajomości tych spraw. Świadczy to o jednym, że oni wykształcili się w niewłaściwej dziedzinie. Wszyscy ważni ludzie kraju zostali pominięci. Byli to ważni ludzie, wielcy nauczyciele. Arcykapłan Kajfasz, wielu innych wielkich ludzi, wszyscy wielcy uczeni Izraela, wszystkie denominacje i wszyscy ci zarozumiali teologowie - Bóg pominął każdego z nich! Otóż taka jest Boża mądrość.

Zauważcie, najwyższe niebiosa śpieszą okazać szacunek najskromniejszym i najmniej wykształconym ludziom ziemi. Najwyższy przyszedł z niebios, aby dać się poznać najniższym na ziemi. Pominął wszystkich stojących wyżej, aby dać się poznać zwyczajnym stróżom stada. Przyszedł, aby tym stróżom stad przekazać największe poselstwo wszystkich czasów. Było wielu wielkich posłańców. Przychodzą nam na myśl czasy Noego, prorocy, wielcy kapłani i tak dalej, którzy występowali w przeszłości. Byli wielcy ludzie, królowie, dostojnicy, monarchowie, ale oto On przychodzi z największym z tych wszystkich poselstw. Jakie to było poselstwo? „Mesjasz jest już tutaj!” Widzicie? I aby to obwieścić, On pominął wszystkich kształconych, aby przekazać to skromnym pasterzom. Pomyślcie o tym. Wszyscy duchowni, wszyscy działacze kościelni, wszyscy nauczyciele, wszyscy wykładowcy studiów teologicznych, wszystkie nagromadzone fundusze, wszystkie kościoły z ich naukami, wszystkie denominacje - wszystko to zostało pominięte! Cała uczoność, jaką włożyli w działalność misyjną, całe pozyskiwanie ludzi do wiary, całe członkostwo i wszystko, o czym sądzili, że przysparza to Bogu czci. Jednak kluczowe poselstwo tego wszystkiego nie zostało im przekazane. To dziwne! Dlaczego? Widzicie?

A nie tylko to, lecz zauważcie także, że wydarzyło się to na najbardziej nieprawdopodobnym miejscu. Otóż tymi, którzy to poselstwo otrzymali, byli pasterze, teraz zaś zauważcie, gdzie to poselstwo zostało im przekazane. Stało się to na najbardziej nieoczekiwanym miejscu, tam gdzie nikt tego by się nie spodziewał. A ja dziś wieczorem zastanawiam się nad tym, gdzie zostałoby przekazane prawdziwe poselstwo Pana Jezusa, gdybyśmy dzisiaj na nie oczekiwali. Czy nie nastąpiłoby to w najmniej spodziewanej grupie, w miejscu, które wielki, wysoce kulturalny świat i dzisiejszy kościół uznałby za paczkę heretyków? Zastanawiam się, czy nie znaleźlibyśmy Go właśnie tam. Obrał najmniej spodziewane miejsce i najmniej odpowiednich mówców. Pasterze nie wiedzieli nic o mówieniu, umieli tylko pokrzykiwać na swoje owce. No, może właśnie dlatego przyszło to tam.

Ale było obiecane Słowo. Zauważcie, że to znowu mogłoby się stać. Wszyscy szlachetni w tym kraju zostali pominięci. Wszyscy zacni pozostali z dala, a zostało to objawione takim, którzy byli niczym.> Wszyscy dostojni, którzy zostali odznaczeni wielkimi tytułami doktorów teologii i psychologii, wszystkie wysoko renomowane uczelnie, wielkie katedry i tak dalej - to wszystko zostało pominięte, a objawienie otrzymali ci, którzy byli niczym. Sprawiła to mądrość, nieskończona mądrość wszechmocnego Boga, że właśnie im przekazane zostało największe poselstwo, jakie kiedykolwiek zostało posłane: „Mesjasz jest już teraz na ziemi”. Jakaż to mądrość! Mogło to przyjść tylko od Boga, który zna mądrość! Cała ziemska mądrość i uczoność, i wszystko inne zostało teraz odłożone do śmieci i pominięte przez wielką mądrość Bożą.

Przeczytaj cały rachunek w...
Dlaczego małe Betlejem?

I wrócili się pasterze, wielbiąc i chwaląc Boga ze wszystkiego, co słyszeli i widzieli, tak jako im było powiedziano.

Łukasza 2:20