Dlaczego małe Betlejem?

William Branham.

Przeczytaj cały rachunek w...
Dlaczego małe Betlejem?

Pragnę przeczytać z proroka Micheasza, jednego z mniejszych proroków, rozdział 5. wiersz 2. Czytamy tam, co następuje.

Ale ty Betlejemie, Efrata! Acześ najmniejszy między tysiącami Judzkimi, z ciebie mi jednak wyjdzie Ten, które będzie panującym w Izraelu, a wyjścia Jego są z dawna, ode dni wiecznych.

Spośród wszystkich miast w Palestynie! Tam jest tak wiele wielkich miast z ich okolicami. Miasta, które są wiele więcej znane w historii, miasta większe i lepiej ufortyfikowane. Dlaczego więc Bóg wybrał Betlejem jako miejsce narodzenia Swego Syna? Jest wiele miast większych. Na przykład tradycja historyczna Jeruzalem, tego dumnego Jeruzalem, które jest stolicą ich wszystkich, jednego z największych miast w Palestynie. Zastanawiamy się więc, dlaczego Bóg wybrał to małe miasteczko Betlejem, jako miejsce narodzenia Swego Syna. Ale Pismo mówi: „Jak Bóg postanowi, tak się stanie”. To jest Bóg, który postanowił, aby się tak stało i nie może się to stać inaczej. Pismo mówi w 15. rozdz. Dziejów Apostolskich, że nic nie dzieje się przez przypadek. Bóg wiedział o wszystkim. Tak się stało nie dlatego, że się to po prostu tak stało, ale dlatego, że Bóg to tak w ten sposób uczynił.

Ale my naszymi ograniczonymi umysłami zaczniemy rozmyślać: „Dlaczego ten wielki Król nieba wybrał takie niepozorne miejsce, a nie jakieś stołeczne miasto? Mogłoby być jakieś .”.. Tam było wiele miast, które miały większe podłoże duchowe, niż Betlejem. Na przykład Sylo. Sylo było miejscem starodawnym, gdzie Izrael oddawał cześć Bogu. Do tego miejsca przychodzili wszyscy każdego roku. Tam znajdowała się skrzynia Pańska. Zastanawiamy się, dlaczego On nie mógł się narodzić w Sylo?

Było tam jeszcze Gilgal, dalsze znane duchowe miejsce oddawania czci. Dlaczego więc Bóg nie mógł zezwolić, aby się narodził w Gilgal? A następnie Syon. Syon był położony na szczycie góry. Zastanawiamy się, dlaczego Jezus nie mógł się narodzić na Syonie? On był wielkim historycznym miejscem, gdzie Pan przez wieki błogosławił Swój lud. Zdawałoby się, że Bóg powinien był wybrać Syon, Gilgal, Sylo, lub jedno z innych wielkich miejsc, gdzie lud otrzymywał błogosławieństwo i naukę. Tam były jeszcze inne wielkie miasta, takie jak Hebron. Hebron był miastem schronienia i bezpieczeństwa dla ludzi. Było tam jeszcze Ramod-Gilead, następne miasto ich schronienia, gdzie ludzie mogli przybyć. To były bardzo odpowiedne miasta, aby On mógł się tam narodzić.

A, być może, gdybym ja miał o tym pomyśleć, to bym Go przyprowadził z Kades- Barne. Tam była siedziba sądu i schronienia. Być może to miejsce bym uznał, jako godne gdzie On mógłby się urodzić, albo jakieś inne miejsce. Ale wiecie, jestem tak szczęśliwy, że nawet małe, niepozorne rzeczy w Biblii mają tak wielkie znaczenie. Myślę, że to Jezus powiedział, że czynimy sprawy ważne według zakonu, a te małe omijamy. A czasem te małe sprawy trzymają w spójni te wielkie. A w ogóle, te wielkie zęby obracają się i zazębiają dokładnie tak, jak to Bóg postanowił. Żaden z nich nie ominie nigdy swego miejsca. Bóg przeznaczył, aby wszystko pasowało dokładnie do swego miejsca.

Kiedy otrzymamy tego rodzaju wiarę i zaczniemy rozmyślać, „kto jest za tym wszystkim? Co jest tą główną sprężyną, która jest siłą napędową tej wielkiej Bożej ekonomii?” Stwierdzamy, że to jest Duch Święty. Wykonanie tych spraw nie spoczywa w rękach ludzi, ale w rękach Ducha Świętego. On jest tą główną sprężyną, a jeżeli reszta instrumentów może być pod Jego kontrolą, to wszystko będzie działać doskonale i będzie pokazywać Boży czas. Kiedy to oglądamy i zdumiewamy się nad tym, kiedy patrzymy na te wielkie sprawy i na to jak byśmy sobie życzyli aby się układały, to jest to dla nas pociecha, kiedy pomyślimy, że chociaż jesteśmy tylko małą grupką ludzi, która dla świata jest bez znaczenia w porównaniu z wielkimi zborami denominacyjnymi, to jednak Bóg używa czasem i te małe proste rzeczy.

W Piśmie jest również napisane: „Nie bój się o maluczkie stadko, albowiem upodobało się Ojcu waszemu dać wam królestwo”. Co za pociecha wiedzieć, że tak pewnie, jak Jezus musiał się narodzić w Betlejemie, tak samo pewnie to małe stadko jest tym, któremu Ojciec da królestwo. Tak jest napisane. A całe Pismo jest natchnione i nie może być złamane. Musi się wypełnić. Jest to naszą nadzieją, iż wiemy, że to będzie to małe stadko, które otrzyma królestwo, małe wierne stadko wierzących. Ufam, że jestem jednym z tych stad, raczej miałem powiedzieć, w tym stadzie. Znamy tą historię - większość z nas ją zna, jak Izrael wkroczył do Palestyny na podstawie obietnicy Bożej i jak Jozue, ten wielki wódz, przydzielił każdemu pokoleniu jego dział.

Jozue dokonując podziały przydzielił dział pokoleniu Judy. Zwróćcie uwagę na mapie, że to jest na wschód od równiny nadmorskiej, kilka mil na południe od Jeruzalemu, stołecznego miasta. Kiedy pokolenie Judy otrzymało swój dział, swoją część kraju, dziś byśmy powiedzieli prowincję, to się zdziwimy, że to małe miasteczko Betlejem nie było nawet wspomnione. Jednak ono tam było, ponieważ Abraham... albo, była to Rebeka, która była pochowana na tym miejscu. To musiała być tylko jakaś mała wioska. Kiedy czytamy piąty rozdział Księgi Jozuego, to jest tam napisane o 115 większych miastach pod panowaniem Judy; o 115 miastach, oprócz wsi i małych miasteczek, o których była wzmianka. Być może, że kiedy był dokonywany ten podział, Betlejem było tak małe, może tylko jakiś domek, lub dwa, w dziedzictwie nie było nawet o nim wzmianki. Stwierdzamy później, że nigdy faktycznie nie było znane...

Tym, który je założył, był syn Kaleba. Syn Kaleba, któremu na imię było Salma. On je założył. Biblia mówi, że on był założycielem Betlejemu. To znaczy, że on się tam musiał przeprowadzić i tam rozpoczął swoją działalność, jakiś handel, rzemiosło itp. To spowodowało, że Betlejem się rozrosło. A później widzimy, co było tego przyczyną. Ten mały skrawek ziemi na grzbiecie górskim, który nachylał się trochę na południe, na północ i na wschód, stał się powodem zazdrości dla całej okolicy. Była to najurodzajniejsza część Palestyny. Była to strefa zboża, pszenicy. Były też tam wielkie sady oliwne, tam w okolicy Betlejemu, na krańcu prowincji Judy.

Znajdujemy, że Betlejem stał się również domem wszetecznicy Rachab. Z historią wszetecznicy Rachab zapoznajemy się z chwilą, kiedy Izrael przekroczył graniczną rzekę Jordan i wkroczył do Palestyny. Zajmijmy się nią przez chwilę. Była to młoda kobieta, piękna młoda kobieta. Ona była poganką, a z powodu jakiegoś nieszczęśliwego wypadku, była zmuszona do takiego trybu życia, jakim żyła. Często ludzie są zmuszeni do takiego trybu życia, jakim żyją.

Byłem raz w więzieniu aby odwiedzić człowieka, który tam odsiadywał swoją karę. Wziąłem go za rękę i rozmawiałem z nim. Powiedziałem mu: „Dlaczego to robiłeś?” On trzymał mnie za rękę i zaczął opowiadać, że był zmuszony do tego. Ja mu powiedziałem: „Ty pozwoliłeś aby to przymusiło cię do tego. Ty tego nie musisz robić. Ani ty, ani żaden człowiek nie musi pić”. Powiedziałem mu dalej: „Ja sam jestem nerwowy, ale nie potrzebuję pić”.

Ta młoda kobieta, kiedy po raz pierwszy usłyszała o Izraelu i o Bogu, który był Bogiem odpowiadającym na modlitwy, nie tylko Bogiem, do którego się modli, ale Bogiem, który na modlitwy odpowiadał; kiedy usłyszała, że tam był Bóg cudów, który czynił cuda, wysuszył morze i spuścił z nieba chleb, jej serce zaczęło się trząść. A kiedy otrzymała pierwsze poselstwo od dwóch kaznodziei, przyjęła to poselstwo natychmiast całym sercem. W oknie jej domu został przywiązany szkarłatny sznur, który miał uchronić ją i jej dom od zguby, dlatego, że przyjęła poselstwo.

Chciałbym coś do tego dodać. Czy wiecie, że ona była typem kościoła z pogan? Przyjąwszy poselstwo, stała się typem kościoła z pogan. My wszyscy byliśmy w stanie duchowej prostytucji, cudzołożąc duchowo wobec Boga niebios we wszystkich bzdurach, wszystkich odłamach religijnych i denominacyjnych. Ale kiedy usłyszeliśmy, że jest Bóg, który jest ciągle żywy, który czyni cuda, natychmiast przyjęliśmy to poselstwo. Tam więc była zastosowana krew Pana Jezusa, której znakiem był ten czerwony sznur. Nie chcę wyliczać szczegółów, ale czy wiecie że ona zawiesiła ten sznur w oknie publicznie? Ta krew była okazana publicznie. W ten sposób ma być manifestowana krew, publicznie, zwisać na zewnątrz, aby pokazać, że coś się wewnątrz wydarzyło. W taki sposób prawdziwy wierzący w Chrystusa wygląda dzisiaj rano, na zewnątrz jest okazana krew Pana Jezusa, która jest dowodem, że coś stało się wewnątrz.

A Bóg spoglądając w dół patrzył przez to kiedy przypadł Boży gniew i rozległ się głos trąb, Bóg zobaczył ten czerwony sznur, wiszący tam jako pamiątka. Bogu podobało się zawsze przejść ponad krwią. „Kiedy zobaczę krew, ominę was”. On to zobaczył. A kiedy się wszystko trzęsło i Duch Święty unosił się nad ziemią i zwalił te mury niektóre grubości około 20 stóp, z domu, gdzie wisiał ten sznur nie spadł ani jeden kamień. Jest to obraz, w jaki sposób prawdziwy Bóg ochrania prawdziwego wierzącego, bez względu na to, w jakim stanie się znajduje. Jeśli tylko przyjmie ten czerwony sznur. To przewija się przez całą Biblię.

Potem ją widzimy, kiedy została przyłączona do narodu izraelskiego, jak zakochała się w pewnym mężu, który był hetmanem i księciem z pokolenia Judy. On był hetmanem w armii izraelskiej. Nazywał się Salmon, podobnie jak król Salomon. On był hetmanem, a ona się w nim, księciu z pokolenia Judy zakochała. W końcu on ją poślubił. Kiedy Izraelitom zostały przydzielone ich działy, zamieszkała wraz ze swym umiłowanym mężem w Betlejemie.

A teraz zaczynamy to wszystko oglądać coraz wyraźniej, nieprawdaż? Widzicie to? Zaczyna nam się to odsłaniać. Ona zamieszkała w Betlejemie i była oblubienicą z pogan dla Żyda. Z jakiego powodu? Ponieważ uwierzyła w Boga, który czyni cuda. Widzimy skąd ona wyszła. Był to dom, który, miał złą opinię, dom prostytucji, lecz ona się nawróciła i niezachwianie uwierzyła w Boga. To przywiodło ją z domu publicznego do ślicznego domu w Betlejem. Co za różnica! Tak się dzieje z nami wszystkimi. Z domu niewiary, podnieceń, niemoralnych aktów na pozycję w Chrystusie. To jest wspaniałe. Z pogardzanego do wzniosłego, staje się to przez nasze nawrócenie. Widzicie to? Ona poślubiła księcia z pokolenia Judy, hetmana. Ten hetman reprezentuje Chrystusa, który wziął dla samego Siebie oblubienicę z pogan. Z najpodlejszego do najwznioślejszego miejsca w kraju. W późniejszym rozważaniu w naszym poselstwie poznamy, że tak się musiało stać. Ona jest typem kościoła z pogan.

Przeczytaj cały rachunek w...
Dlaczego małe Betlejem?

I porodziła syna swego pierworodnego; a uwinęła go w pieluszki, i położyła go w żłobie, przeto iż miejsca nie mieli w gospodzie.

Łukasza 2:7