Anghel komisyon.

Pearry Green.

Ang isa sa mga kakaibang karanasan ni Pablo ay tungkol sa isang makalangit na pagdalaw na naganap noong siya ay ipinadala sa Roma bilang isang bilanggo, sa ilalim ng pamamahala ng isang kapitan ng mga sundalong Romano. Bago sila sumakay mula sa Creta, sinabi ni Pablo sa kapitan ng barko na huwag silang tumulak. Ngunit ang kapitan, bilang isang tao sa dagat, ay itinuring na alam niya ang pagtaas ng tubig, lagay ng hangin, lagay ng panahon, at dagat na mas mahusay kaysa kay Pablo, kaya't siya ay tumulak pa rin. Ilang araw pa lang sila mula sa isla nang sila ay sinalanta ng isang mabagsik na bagyo. Inihagis nila ang mga tackle at kargamento sa dagat upang gumaan ang barko at baka ito ay lumubog at lahat ay mapahamak. Natahimik si Pablo nang ilang sandali hanggang, gaya ng mababasa natin sa Mga Gawa 27:21-22,

21 At nang maluwat nang hindi sila nagsisikain, ay tumayo nga si Pablo sa gitna nila, at sinabi, Mga ginoo, nangakinig sana kayo sa akin, at hindi umalis sa Creta, at nailagan ang kapinsalaang ito at kapahamakan.
22 At ngayon ay ipinamamanhik ko sa inyo na inyong laksan ang inyong loob; sapagka't walang buhay na mapapahamak sa inyo, kundi ang daong lamang.

Kakailanganin mong aminin na ito ay isang kakaibang pahayag para sa isang tao, ang kanyang sarili ay isang bilanggo, upang gawin sa mga namamahala sa barko. Nang ang lahat ay nangangamba sa kanilang buhay, sinabi niya na sana ay nakinig sila sa kanya, ngunit ngayon ay dapat silang magsaya, sapagkat walang sinuman ang mamamatay, kahit na ang barko ay mawawala. Sa anong awtoridad sasabihin ng isang taong tulad ni Pablo, isang bilanggo, ang gayong pahayag? Sinasabi ng bersikulo 23,

23 Sapagka't nang gabing ito ay tumayo sa tabi ko ang anghel ng Dios na may-ari sa akin, at siya ko namang pinaglilingkuran,
24 Na nagsabi, Huwag kang matakot, Pablo; kailangang ikaw ay humarap kay Cesar: at narito, ipinagkaloob sa iyo ng Dios ang lahat ng kasama mo sa paglalayag.
25 Kaya nga, mga ginoo, laksan ninyo ang inyong loob: sapagka't ako'y sumasampalataya sa Dios, na mangyayari ayon sa sinalita sa akin.

Ngayon bakit nagsalita si Pablo nang may ganitong awtoridad? Ito ay dahil nagpadala ang Diyos ng isang anghel upang tumayo sa tabi niya at sinabi ni Pablo ang mga salita na sinabi sa kanya ng anghel na ito. Dahil ang anghel ay isang mensahero ng Diyos, masasabi ni Pablo na “Ganito ang sabi ng Diyos.”

-----
Pagkatapos ng kakaibang maagang buhay ni Kapatid na Branham, pagkatapos ng kanyang pagbabalik-loob, lumipas ang mga taon, at pinaglingkuran niya ang Diyos sa abot ng kanyang makakaya bilang isang pastor at manggagawa sa kaharian ng Diyos. Nagtrabaho siya bilang game warden sa Indiana. Ang simula ng kung ano ang magiging napakalaking pagbabago sa kanyang buhay at ministeryo ay naganap noong unang bahagi ng Marso, 1946, nang umuwi siya para sa tanghalian at naglakad sa ilalim ng puno ng maple sa harap ng bakuran ng kanyang tahanan, sa 8th street sa Jeffersonville, Indiana.

Sa pagdaan niya sa ilalim ng puno, ikinuwento niya na isang malakas at rumaragasang hangin ang pumasok sa puno. Tumama ito sa tuktok ng puno ng maple at sa tingin niya ay mapupunit ang puno. Ang napakalaking impact ay naging sanhi ng kanyang pagsuray-suray. Ang kanyang asawa at ang iba pa ay tumakbo sa kanya, iniisip na siya ay nagkasakit. Lumingon siya sa kanya at sinabi ang mga salitang ito, “Sa loob ng mahigit dalawampung taon hindi ko naiintindihan ang ministeryong ito, ang kakaibang pakiramdam sa aking sarili. Hindi ko kayang magpatuloy ng ganito. Kailangan kong magkaroon ng sagot. ”

-----
Nang makapagpasya na si Kapatid na Branham at nagpahayag ng kanyang mga intensyon, nag-iisa si Kapatid na Branham upang hanapin ang Diyos sa isang lihim na lugar, determinadong malaman ang sagot at makahanap ng kapayapaan sa kanyang puso tungkol sa kakaibang pakiramdam na ito at sa mga hindi pangkaraniwang bagay na ito.

-----
Si Kapatid na Branham ay nakadapa sa kanyang mukha sa yungib sa harap ng Diyos. Nang taimtim niyang nanalangin ang kanyang puso, nagtanong sa Diyos, sinabi niyang umupo siya at naghintay ng sagot. Nakaupo lang siya roon, naghihintay na magsalita ang Diyos. Ilang beses na nating narinig na sinabi niya, "sila na naghihintay sa Panginoon...". Kaya madalas kapag tayo ay nananalangin, ginagawa natin ang lahat ng pag-uusap, at sa sandaling matapos tayo sa pakikipag-usap, tayo ay bumangon at umalis. Sinabi niya na ang sikreto ay pagkatapos mong manalangin na magkaroon ng pasensya na maghintay hanggang sa magsalita ang Diyos pabalik sa iyo. Iyon ay kung naniniwala kang narinig ka ng Diyos, pagkatapos ay maghintay para sa sagot. Ipinangako ni Kapatid na Branham ang kanyang sarili sa kalooban ng Diyos sa kanyang buhay.

Mga ika-11 oras na niya nakita ang isang malambot na liwanag na lumilitaw sa kanyang harapan. Tumingala siya at bumangon upang lumipat patungo sa liwanag na ito at doon nakabitin ang dakilang bituin na iyon. Wala itong limang puntos na parang bituin, ngunit mas mukhang bola ng apoy. Pagkatapos, nakarinig siya ng mga yabag, at lumapit sa kanya ang isang lalaking napakalaki. Ang lalaki ay tumitimbang marahil ng dalawang daang libra, maitim ang kutis, walang balbas, at hanggang balikat ang buhok. Nang mapansin ng lalaki ang kanyang mata, si Kapatid na Branham ay naging lubhang natakot, ngunit ang estranghero ay tumingin sa kanya sa isang mabait na paraan at nagsimulang magsalita. Kung paanong ang anghel ay nakatayo sa tabi ni Pablo at binigyan siya ng mga tagubilin, ang anghel na ito ay tumayo sa tabi ni Kapatid na Branham at binigyan siya ng mga tagubilin. Inilagay ko ang mga tagubiling ito dito sa pitong magkakahiwalay na kategorya:

“Huwag kang matakot,” sabi ng anghel, pinatahimik si Kapatid na Branham, at nagpatuloy, na sinasabi, “Ako ay isang mensahero, na ipinadala sa iyo mula sa harapan ng Makapangyarihang Diyos.” Iyon ang unang yugto, pagpapatahimik sa anumang mga takot at nagpakilala.

Sa ikalawang parte, kinausap niya si Kapatid na Branham tungkol sa kanyang buhay, na nagsasabing, “Nais kong malaman mo na ang iyong kakaibang buhay ay may layunin sa paghahanda sa iyo na gawin ang isang trabaho na itinalaga ng Diyos para sa iyo na gawin mula sa iyong pagsilang.”

Ikatlong parte: ang anghel na nagsasabi sa kanya na mayroong ilang mga kondisyon na dapat niyang tuparin at panatilihin. Sinabi niya, “Kung magiging taos-puso ka, at mapapaniwala mo ang mga tao iyo...” At pagkatapos ay nagpatuloy siya sa ikaapat na parte - ang mga resulta:

Sinabi niya,: “...walang tatayo bago ang iyong mga panalangin, kahit na ang kanser! ”

Ngayon pansinin ang mga salita ng anghel sa ngayon. Pinapayapa niya si Kapatid na Branham at nakilala ang kanyang sarili. Sinabi niya sa kanya na alam niya ang tungkol sa kanyang nakaraang buhay at layunin. Sinabi rin niya sa kanya na kailangan niyang maging tapat, at kailangang paniwalaan siya ng mga tao. Nais kong sabihin ito sa sarili kong mga salita: Kung sinabi ng isang Anghel ng Diyos kay Kapatid na Branham na dapat siyang maging tapat, gaano pa kaya ang dapat sabihin sa atin na maging tapat? Mahalaga rin na mapaniwala niya ang mga tao, samakatuwid, kung hindi mo pinaniniwalaan na si Kapatid na Branham ay isang propeta ng Diyos para sa panahong ito, kung gayon ang kanyang mensahe at ang kanyang ministeryo ay hindi para sa iyo.

Ang ikalimang parte ng mensahe ng anghel, ay isang babala sa mga tao na ipagtapat ang kanilang mga kasalanan bago sila lumapit sa taong ito ng Diyos, at dapat niyang sabihin sa mga tao na ang kanilang mga iniisip ay nagsasalita nang mas malakas sa harap ng trono ng Diyos kaysa sa kanilang mga salita. Ito ay isang babala sa lahat ng sangkatauhan.

Pagkatapos ang anghel ay pumunta sa ikaanim na parte at sinabi kay Kapatid na Branham ang mga bagay tungkol sa kanyang buhay at hinaharap na ministeryo. Sinabihan siya na mangangaral siya sa harap ng maraming tao sa buong mundo, at na siya ay tatayo sa nakaimpake na mga awditoryum, na ang mga tao ay tumalikod dahil sa kawalan ng silid. Ang kanyang simbahan sa Jeffersonville ay magiging isang sentralisadong lugar kung saan ang mga tao ay magmumula sa iba’t ibang panig ng mundo, na naghahanap ng kanyang mga panalangin para sa kanilang pagpapalaya.

-----
Ang ikapitong parte ng mensahe ng anghel ay may kinalaman sa iba’t ibang yugto ng ministeryo ni Kapatid na Branham. Ang ilang mga tao ay tumutukoy sa mga ito bilang ang unang tanda at ang pangalawang tanda. Ngunit binanggit sila ni Kapatid na Branham bilang “tatlong paghila.” (Tulad ng mga paghila ng mangingisda sa pag-akit ng isda, paglalagay ng kawit, at pagkuha ng isda.) Sinabi sa kanya ng anghel na, sa ilalim ng pagpapahid, magagawa niyang hawakan ang mga tao sa kamay at ang espiritu ng sakit sa taong iyon ay magdudulot ng kaguluhan at sama ng loob kapag nakipag-ugnayan ito sa kanyang espiritu, na maramdaman niya ang panginginig ng boses na ito nang pisikal sa kanyang kamay.

-----
Ngunit, dito nakatayo ang isang Anghel ng Diyos na nagsasabi sa kanya, “Mangangaral ka sa harap ng maraming tao, at libu-libo sa buong mundo ang lalapit sa iyo para sa panalangin at payo.” Hindi lamang iyon, ngunit ang anghel ay nagpatuloy sa pagsasabi na “Ikaw ay manalangin para sa mga hari at mga pinuno at mga makapangyarihan.”

Isinalin mula sa...
"The Acts of the Prophet". Pearry Green

Ang Anghel ay Nagpapakita.

Sinomang nagsisikap ingatan ang kaniyang buhay ay mawawalan nito: datapuwa't ang sinomang mawalan ng kaniyang buhay ay maiingatan yaon.

Lucas 17:33