Waarom Klein Bethlehem?
<< vorige
volgende >>
Waarom Klein Bethlehem?
William Branham.Lees het volledige rekening in...
Waarom Klein Bethlehem?Ik wil lezen uit het Boek Micha, de profeet, een van de kleinere profeten, het vijfde hoofdstuk en het eerste vers, waar staat:
En gij, Bethlehem Efratha, al zijt gij klein onder de geslachten van Juda, uit u zal Mij voortkomen, die een heerser zal zijn over Israël en wiens oorsprong is van ouds, van de dagen der eeuwigheid.
Van al de plaatsen die in Palestina zijn... Daar zijn zoveel grote steden met hun omstreken, steden die meer bekend schijnen te zijn in de kennis van de geschiedenis, en beter versterkt, grotere steden, waarom zou God het kleine Bethlehem kiezen als de geboorteplaats van Zijn Zoon? Er zijn er die veel belangrijker zijn. Neem bijvoorbeeld de historische geschiedenis van Jeruzalem, het trotse Jeruzalem, de hoofdstad daarover. Het is één van de grootste steden van Palestina. En dan verbazen we ons waarom God dat hele kleine stadje Bethlehem verkoos als de geboorteplaats van Zijn Zoon. Maar zoals de Schrift zei: “Wat God bepaalt om te doen, zal worden gedaan.” En God beschikte het op die wijze voor, anders zou het nooit op die wijze geweest zijn. En de Schrift zegt, in het vijftiende hoofdstuk van Handelingen: “Er gebeurt niets bij geval.” God wist alles. Het gebeurde helemaal niet toevallig zo. Het was precies dàt wat God op die wijze bereid had.
En dan als we in ons klein begrensd verstand beginnen te denken over: “Waarom zou de grote Koning der hemelen een dergelijke kleine plaats verkiezen boven de hoofdstad? In plaats van enige...” Er waren zelfs vele plaatsen die een grotere geestelijke achtergrond hadden dan Bethlehem. Bijvoorbeeld zo'n plaats als Silo. Silo was een oude aanbiddingsplaats van Israël, waar zij allen kwamen, jaar na jaar, naar deze grote plaats waar de ark van de Here verbleef. Dan vragen we ons af waarom Hij niet in Silo geboren werd.
Voorts was daar Gilgal, een andere grote geestelijke plaats van aanbidding. Waarom liet God Hem dan niet in Gilgal geboren worden? En daar was er nog een, Sion. Sion lag op de bergtop. En we vragen ons af waarom Jezus dan niet in Sion geboren werd, omdat het een groot historisch gedenkteken was waar de Here Zijn volk had gezegend door de eeuwen. Het leek erop dat Hij misschien Sion, of Gilgal, of Silo, of een van de andere grote plaatsen zou hebben verkozen, waar zij grote zegeningen en grote onderwijzingen hadden gehad. Er waren andere grote steden zoals Hebron. Dat was een plaats voor een man die een vrijstad nodig had, een plaats van veiligheid. Daar was ook RamothGilead, een andere vrijstad waar de mensen heen konden komen, die erg geschikt zou zijn voor Hem om geboren te worden.
En misschien, als ik erover nagedacht zou hebben, zou ik Hem in KadesBarnea gebracht hebben, omdat daar de oordeelstroon was en een vrijplaats. Misschien zou ik Hem in die streek hebben gebracht als geboorteplaats of misschien zouden we een van de andere steden hebben gekozen. Maar weet u, ik ben zo blij dat zelfs de kleine onbetekenende dingen in de Bijbel zoveel betekenen. Ik geloof dat het Jezus was die zei: “U gaat eraan voorbij; u doet wel de gewichtige zaken van de wet, maar gaat voorbij aan de kleine dingen.” En soms zijn het de kleine dingen die de grote dingen bij elkaar houden. Maar al met al draaien de grote raderen precies zoals God verordineerd heeft dat ze moeten draaien. Draai hierheen, er zal er niet één zijn plaats missen. God heeft alle dingen verordineerd en het moet precies tot die plaats geraken.
En als we zo'n geloof krijgen en beginnen te denken van: “Wie staat achter dit alles? Waar is de hoofdbron die deze grote maatschappij van God laat draaien?” We ontdekken dat het de Heilige Geest is. Hij heeft het niet in de handen van mensen gegeven om deze dingen te doen, maar in de handen van de Heilige Geest. En Hij is de oorsprong, en wanneer Hij de overige instrumenten kan nemen zal het perfect werken en precies Gods tijd aangeven. En als we dat zien, en we ons in ons verstand verwonderen, als we dan naar grote dingen kijken die we graag zouden willen hebben, dan geeft het ons vandaag grote troost te bedenken dat, al zijn we een kleine groep mensen die misschien onbeduidend zijn voor de wereld en de grote kerken en denominaties, nochtans God soms deze kleine, simpele dingen gebruikt.
Want er staat ook geschreven in de Schrift: “Vrees niet, kleine kudde, het is uws Vaders welbehagen u het Koninkrijk te geven.” Wat een troost! Ik weet, zo zeker als Jezus in klein Bethlehem geboren moest worden, dat de kleine kudde ook diegenen zijn die de Vader het Koninkrijk zal geven, omdat het geschreven staat. En de hele Schrift is gegeven door inspiratie, en de Schriften kunnen niet worden gebroken. Zij moeten worden vervuld. Dus geeft het ons die hoop, te weten dat het een kleine kudde zal zijn die het Koninkrijk zal ontvangen, een kleine schare van trouwe gelovigen. Ik vertrouw ook één van deze schare te zijn, of in die kleine kudde, behoorde ik te zeggen. En dan kennen we de geschiedenis, de meesten van ons zijn bekend met de geschiedenis, hoe Israël in Palestina kwam door de belofte van God. En we weten dat de grote Jozua diegene was die iedere stam hun erfdeel toewees.
Jozua, die het verdeelde, wees Juda zijn plaats aan. Als u oplet op de kaart is het aardrijkskundig precies ten westen van de hoogvlakte, een paar kilometers ten zuiden van Jeruzalem, de hoofdstad. En toen Juda haar plaats, of zijn plaats liever gezegd, kreeg in het land, zijn provincie, zouden wij zeggen, had gekregen, is het vreemd, maar dit stadje, Bethlehem, werd zelfs niet genoemd. Toch was het dáár, omdat Abraham, of ik geloof Rebekka daar begraven werd bij die plaats. Maar het moet gewoon een klein dorpje zijn geweest of zoiets, want als u Jozua 5 leest, zult u zien dat er honderdvijftien belangrijke plaatsen in het Judeese gebied waren, naast de dorpen en stadjes; honderdvijftien steden werden genoemd. En misschien was Bethlehem, toen het verdeeld werd, zo klein, dat het misschien een of twee huizen telde. Het werd zelfs niet genoemd in het erfdeel. Verder zien we dat het nooit feitelijk bekend werd...
Degene die het stichtte was Kalebs zoon, Kalebs zoon wiens naam Salmon was, en hij stichtte het. De Bijbel zei dat hij er de vader van was, wat betekent dat hij de stichter van Bethlehem was. Met andere woorden, hij moest daarnaar toe zijn verhuisd en er wat zaken en handel zijn begonnen, een handelsonderneming enzovoort, die opbloeide. En later ontdekken we dat de werkelijke reden ervan was dat het hele land jaloers was op dat kleine stukje land, dat ten noorden en oosten lag, en waarvan de uitloper een beetje naar het zuiden helde. Het was het vruchtbaarste deel van heel Palestina. Het was een graanstreek en een tarwestreek en er waren daar grote olijfboomgaarden, enzovoort, in dat deel van Bethlehem, of Palestina, aan het einde van het Judeese gebied.
We zien dat het ook het thuis werd van Rachab, de hoer. Toen Israël de grens van de rivier de Jordaan was overgestoken, Palestina binnen, werden we bekend met de geschiedenis van Rachab, de hoer. Laten we haar vanmorgen enkele ogenblikken voorstellen als een jongedame, een mooie jonge vrouw, die door ongelukkige levensomstandigheden, als heidense vrouw gedwongen was tot het leven dat zij leefde. En vele keren wòrden mensen gedwongen tot het leven dat zij leven.
Ik was gisteravond in de gevangenis om een man te bezoeken die veroordeeld was. En ik nam hem bij de hand en praatte tot hem. Ik zei: “Waarom deed u zoiets dergelijks?” En me bij m'n hand vasthoudend begon hij te spreken. Hij was gedwongen tot wat hij had gedaan. Ik zei: “Omdat u toestond daarin gedwongen te worden. U hoefde dat niet te doen. U... Niemand hoeft te drinken.” Ik zei: “Ik ben zenuwachtig van mijzelf, maar dat is niet nodig.”
En deze jonge vrouw, nadat zij voor het eerst over Israël had gehoord en over een God die gebeden beantwoordt; niet alleen een God tot wie men bad, maar een God die terug antwoordde; toen zij had gehoord dat er een God was van wonderen, die wonderen kon verrichten, die de zee liet opdrogen, en brood uit de hemel deed regenen, begon haar hart te beven. En toen zij de eerste boodschap kreeg van twee predikers die overkwamen, accepteerde zij het snel met heel haar hart. Zij had een scharlakenrood koord aan haar raam gebonden ter bescherming van haar huis omdat zij de boodschap had aanvaard.
Ik wil dit hier aan toevoegen. Weet u dat zij de heidengemeente typeerde? Zij was een heidense. En zij was een type van de heidengemeente toen zij de boodschap hoorde. We stonden er allemaal buiten, in geestelijke hoererij, geestelijk overspel bedrijvend tegen de God des hemels, in allerlei vuil, allerlei denominaties en religies. Maar toen we hoorden dat er een God was die nog altijd leefde, die wonderen kon verrichten, aanvaardden we snel de boodschap. Daar werd het Bloed van de Here Jezus aangebracht, wat het scharlakenrode koord inhield. En om niet in details te gaan; u weet dat zij het uit haar raam hing, in het openbaar. Het Bloed werd aan het publiek getoond. Dat is de manier waarop het Bloed moet worden getoond. Publiekelijk hing het aan de buitenkant van de muur, om te tonen dat aan de binnenkant iets had plaats gevonden. Zo is het met de ware gelovige in Christus vanmorgen; aan de buitenkant wordt het Bloed van de Here Jezus getoond, wat aangeeft dat er daarbinnen iets is gebeurd.
En God keek hier doorheen naar beneden toen de wraak neerkwam en de trompetten begonnen te blazen, en God zag dat scharlakenrode koord daar hangen als een gedenkteken. Het heeft Hem altijd behaagd om aan dat Bloed voorbij te gaan. “Als Ik het Bloed zie, zal Ik u voorbij gaan.” Hij zag het. En toen het begon te schudden en de Heilige Geest de aarde deed dreunen en de muren neerstortten, sommige zes meter dik, viel er niet één steen waar dat koord hing. Het toont de bescherming van een ware God aan een ware gelovige, ongeacht wat de toestand is waarin u bent als Hij u vindt, als u alleen maar dat scharlakenrode koord accepteert. Het is door de Bijbel heen verweven.
Voorts zien we dat zij wordt opgenomen als één der Israëlieten. Zij kreeg een man lief die een hoofdman en een vorst in Juda was. Hij was de aanvoerder van de Israëlietische legers. Zijn naam was Salmon, net als koning Salomo. En hij was de hoofdman en zij had een romance met deze hoofdman, die de prins van Juda was. En uiteindelijk trouwde zij met hem. En toen de Israëlieten in hun land gevestigd waren, woonden zij en haar geliefde man in Bethlehem.
Nu begint u het open te zien gaan, is het niet? [Samenkomst zegt: “Amen.”] Het begint zich te openen als we zien dat zij in Bethlehem woonde, zij, een heidense bruid, bij een Jood. Waarom? Omdat zij geloofde in een wonderwerkende God. Als we zien waar zij vandaan kwam, komend uit een slecht bekendstaand huis van prostitutie. Door haar bekering en door haar onfeilbaar geloof in God, bracht het haar van een huis van prostitutie naar een mooi huis in Bethlehem. Wat een verschil!
Zo is het met ons allen gegaan. Van een huis van ongeloof en frustraties en immorele handelingen en dergelijke tot een plaats, een positie in Christus, wat het wonderbaarlijkste is. Van het belachelijke tot het sublieme, zo'n verschil bewerkt onze bekering. En ziet u het? Zij trouwde een vorst van het huis van Juda, een hoofdman. Die hoofdman vertegenwoordigde Christus, die voor Zichzelf een heidenbruid nam. Van de allerlaagste tot de voornaamste en beste plaats in het land, zoals we er straks in onze boodschap op zullen komen, om te bewijzen dat het niets anders dan dat kon zijn. Zij zijn typen van de heidengemeente.
Lees het volledige rekening in... Waarom Klein Bethlehem?
Huwelijk en Echtscheiding.
