Nasienie Abrahama.

William Branham.

Przeczytaj cały rachunek w...
Jahwe-Jireh cz.1.

1.Mojżeszowej 22:14,
I nazwał Abraham imię miejsca onego: Pan obmyśli. Stądże po dziś dzień mówią: Na górze Pańskiej będzie obmyślono.

Przejdźmy teraz z powrotem do 1. Mojżeszowej 12. Bóg powołał Abrahama z łaski. Nie dlatego, że on był odmiennym człowiekiem; on był po prostu Abrahamem — tylko zwykłym człowiekiem. Nie dlatego, że on był kapłanem albo dostojnikiem; on był po prostu rolnikiem. On wyszedł z miasta — od Babilońskiej wieży razem ze swoim ojcem i oni udali się do Chaldei — do Ur Chaldejskiego. I tam był rolnikiem, prawdopodobnie pracował na roli w ciągu dnia i hodował dla siebie bydło na wyżywienie. Ożenił się ze swoją przyrodnią siostrą, Sarą, a nie mieli dzieci. Abraham miał siedemdziesiąt pięć lat, kiedy go Bóg powołał, a Sara miała sześćdziesiąt pięć lat.

I Bóg powiedział Abrahamowi, kiedy go powołał — On rzekł: „Ja cię uczynię ojcem narodów” i miał zamiar dać mu dziecię z Sary. Otóż, on był niepłodny. A ona była już w wieku sześćdziesięciu pięciu lat i już przed dziesięciu albo piętnastu laty miała menopauzę. On żył z nią od czasu, kiedy miała szesnaście lub osiemnaście lat — jego przyrodnia siostra. I oni — on był jej małżonkiem przez wszystkie te lata, aż osiągnął wiek siedemdziesiąt pięć lat, a ona sześćdziesiąt pięć; a potem Bóg przyszedł i powiedział: „Ja ci dam z niej dziecię.” A on nie zwątpił w obietnicę Bożą, lecz uwierzył w nią!

Czy potrafilibyście wyobrazić sobie starego człowieka, w wieku siedemdziesięciu pięciu lat i niewiastę w wieku sześćdziesięciu pięciu lat, drżących, idących do lekarza i mówiących: „Lekarzu, pragnę, żebyś teraz przygotował szpital. Możemy cię zawezwać którejkolwiek nocy, bowiem — wiesz, będziemy mieć niemowlę?”

Lekarz by powiedział: „Tak, o tak, ty jesteś... uhm, hm, hm!” Skoro tylko odeszli, on podchodzi do telefonu i mówi: „Lepiej idźcie za nim, tutaj jest coś nie tak.” I każdy, kto bierze Boga za Jego obietnicę, jest uważany przez świat za „wariata.” Paweł powiedział: „Na tej drodze, którą nazywają ‚herezją,' na tej drodze ja służę Bogu naszych ojców.” Herezja to „wariactwo,” jak wiemy — jest to głupstwem dla cielesnego umysłu. Wiara jest wariactwem dla każdego z wyjątkiem Boga i tych, którzy mają wiarę. To się zgadza.

Lecz Bóg dał obietnicę Abrahamowi, a Abraham jej uwierzył. On nie powiedział: „Boże, jak się to stanie?” On rzekł: „Dobrze, Boże, ja temu wierzę.” I mogę go sobie wyobrazić, idącego do domu i mówiącego: „Saro, chodźmy i kupmy kilka jardów materiału w groszki na pieluchy, kupmy klamerki i jakieś buciki. Będziemy mieć niemowlę.” O, moi drodzy!

----
Nasienie Abrahama dzisiaj — patrzcie, to co nazywamy nasieniem Abrahama, jest słabsze niż rosół ugotowany z cienia kurczaka, który został zagłodzony na śmierć! Tak jest. Bóg pragnie zdecydowanych, stanowczych chrześcijan, którzy biorą Boże Słowo na śmierć i życie! Wszystko jedno. Amen. „Bóg tak powiedział.” Takie jest nasienie Abrahama, urodzone z Ducha i Słowa Bożego! To właśnie się ostoi.

„Niebo i ziemia przeminą, lecz Moje Słowo nie przeminie.” O to chodzi. To, co Bóg obiecał, potrafi wykonać. Bóg nie zawodzi. On nie może zawieść. Jest jedna rzecz, której Bóg nie może uczynić — zawieść! On nie może zawieść; to jest jedyna rzecz, której On nie może uczynić. Tak, On nie może zawieść! Kiedy to Bóg obiecał, jest to prawda. Jest to ważne na zawsze. Jest to sprawa załatwiona na zawsze. Kiedy Bóg mówi Słowo, jest to już załatwione.

-----
Czuję się religijnie, kiedy myślę o Abrahamie, wiedząc, że możemy być jego nasieniem — nasieniem Abrahama posiadającym wszystkie te obietnice. Nie tylko, by to zagwarantować, Bóg podniósł Swoją rękę i przysiągł na samego Siebie, że On to uczyni. Przysięga jest — przymierze jest zawsze potwierdzane przez przysięgę, a Bóg przysiągł na samego Siebie, bo nie było nikogo większego, na kogo On mógłby przysięgnąć. Więc przysiągł na samego Siebie — że On to uczyni!

Otóż, co ten świat, jak... Dziwimy się, co się to z nami dzieje? Taka obietnica jak ta! Wiara zbudowana na czymś takim — wiara ugruntowana! Słowo, które obiecało te sprawy w ostatecznych dniach, i tutaj widzimy je dziejące się wprost przed nami, a ciągle tylko drepczemy koło tego! Nasienie Abrahama? O, moi drodzy! Pragnę, abyście nie odchodzili od tego: „Nasienie Abrahama.”

1. Mojżeszowa 12 — Bóg wymagał od Abrahama, żeby się zupełnie odseparował! Otóż, dzisiaj oni chcą mieć ludzi towarzyskich. „O, kiedy wybieramy pastora, to on musi mieć kędzierzawe włosy, a najlepiej, kiedy jest wprost z Hollywoodu, wiecie, i potrafi mówić „a-a-men” tak ładnie, i nosi pierwszorzędne odzienie i jeździ w super fajnym cadillaku, i tak dalej i tym podobnie, i on jest dobrym towarzyskim człowiekiem. On czyni to. I on wypije z nami od czasu do czasu drinka, by być towarzyskim. Chodzi do starych pań na przyjęcia z grą w karty, a one robią szydełkiem i wyszywają, i na przemian wyszywają i robią szydełkiem, a obmawiają panią Taką-i-taką, i tak dalej, wiecie, i czynią wszystko temu podobne. I oni muszą być takimi towarzyskimi ludźmi.”

Bóg rzekł: „Oddzielcie Mi Pawła i Barnabasza!” Amen! Separacja! — „Wyjdźcie spośród nich i nie bądźcie uczestnikami ich nieczystych spraw!” Bóg pragnie odseparowania — całkowitego unicestwienia grzechu! Odseparuj się! W tym właśnie kłopot dzisiaj — rozumujemy, że nie możemy być nasieniem Abrahama, że nie możemy odseparować się od dogmatów i wyznań wiary, i tak dalej, zwanych chrześcijaństwem i pójść do żyjącego Słowa! Oddzielcie się od swego niedowiarstwa i wierzcie Bożemu Słowu! Bóg sprawi, że ono się wam zamanifestuje! Racja.
W 1. Mojżeszowej 12. Bóg rzekł: „Odseparuj się od całej swojej rodziny i od wszystkiego dookoła siebie.”

----
Kiedy Abraham odseparował się od Lota dokładnie tak, jak mu Bóg polecił uczynić: „Odrzućmy wszelki grzech, który nas tak łatwo usidla — wyrzućmy wszystko.” Wówczas — wtedy Bóg powiedział: „Abrahamie, teraz jesteś dziedzicem wszystkich rzeczy. Spójrz na wschód, spójrz na zachód, spójrz na północ, spójrz na południe, przejdź przez ten kraj, on jest cały twój!” Amen.

Odrzućcie swoje rzeczy — odseparujcie się od grzechu i od niedowiarstwa. Istnieje tylko jeden grzech, a mianowicie niedowiarstwo. Popełnianie cudzołóstwa nie jest grzechem, picie likieru nie jest grzechem, mówienie kłamstwa nie jest grzechem; to są atrybuty niedowiarstwa. Gdybyście wierzyli, nie popełnialibyście tych rzeczy. Oczywiście. Jezus powiedział w Ew. Jana 5,24: „Kto słucha Moich Słów i wierzy Temu, który Mnie posłał, ma żywot wieczny” — to Zoe, Ducha Świętego, ponieważ on uwierzył. Słusznie. Zatem, jeśli Go nie przyjmiesz, to jesteś pozornym wierzącym — to znaczy w tej grupie. Lecz jeśli oni rzeczywiście wierzą, to się odseparują! Bo kiedy się odseparujesz od wszelkiego twego niedowiarstwa i wierzysz Bogu, kiedy wychodzisz wypełniając skrupulatnie przykazania, czyniąc wszystko właściwie, wtedy Bóg powie: „Każda obietnica w tej Księdze jest twoja!” Amen! „Wszystko jest twoje! Przewracaj w niej stronice od 1. Mojżeszowej do Objawienia — to wszystko jest twoje!” Amen! „Jeśli pozostaniecie we Mnie, a Moje Słowa w was, możecie prosić, czegokolwiek chcecie, a stanie się wam.” Co takiego? Musicie się najpierw odseparować od waszego niedowiarstwa!

Wy powiecie: „Bracie Branham, ty to przedstawiasz okropnie surowo.”
Jezus powiedział: „W dniach Noego zostało ocalonych ośmiu. Jak było w dniach Noego, tak będzie w czasie przyjścia Syna człowieczego.”
„Ilu to przedstawia, bracie Branham?” Może to będzie osiem tysięcy, może osiem milionów, ja nie wiem, ilu to przedstawia. Lecz będzie ich bardzo maluczko. Ja bym powiedział: jeden z każdych stu tysięcy, czy coś w tym sensie. W porządku.

----
Abraham wiedział, że wszystko należało do niego, dlatego więc, kiedy chodziło o Lota, on powiedział: „Chwileczkę tylko.” Lot został pojmany okrutnymi rękami wroga. On powiedział: „To jest mój brat i ja wyruszę za nim.” Przypomnijcie sobie teraz, było tam siedmiu czy ośmiu królów, którzy się zebrali i zrobili tam najazd, zabrali wszystko i umknęli z tym. A kiedy oni uchodzili, Abraham zebrał swoich sług i ruszył za nimi w pościg, by przyprowadzić z powrotem swego zgubionego brata. To jest prawdziwy chrześcijanin — wyruszyć za swoim zgubionym bratem! Co on uczynił, kiedy go odnalazł? On pobił tych królów i powrócił, prowadząc swego brata, po tej bitwie.

Spójrzcie, był tam pewien król, Melchisedek, który mu wyszedł na spotkanie, kiedy on powracał. Melchisedek — kim On był? On nie miał ojca, On nie miał matki. On się nigdy nie urodził, On nigdy nie umiera. Bez ojca, bez matki, nie mając początku dni ani końca życia. To nie był Syn Boży; bowiem On miał Ojca i matkę, urodził się i umarł, i znowu wstał z martwych. Lecz ten Mężczyzna nie miał ani ojca ani matki, On był Bogiem! Oczywiście, On jest jedynym, który jest wieczny.

I On wyszedł na spotkanie Abrahamowi, kiedy skończyła się bitwa, okazując to nasieniu Abrahama — tak samo, gdy my pójdziemy za naszym upadłym bratem i bój się zakończy. Czym mu służył Melchisedek? Winem i chlebem — komunią. Amen. Kiedy się zakończy bój, bracie! On powracał, prowadząc swego zgubionego brata z powrotem do domu, przywracając go z powrotem. A kiedy skończył się bój, Melchisedek wyszedł mu na spotkanie i podał mu komunię. Jezus powiedział: „Nie będę jadł ani pił z owoców winogrona aż do czasu, gdy je będę spożywał razem z wami w Królestwie Mego Ojca.” Tak jest. Kiedy skończyła się bitwa, Abraham powracał do domu — 14. rozdział; a Zwycięzca wyszedł mu na spotkanie. On wracał do domu ze Zwycięzcą.

----
Chwileczkę, bracie, w dniu Pięćdziesiątym, kiedy byli w górnym pokoju... Jeżeli tam kiedykolwiek byliście i widzieliście ten prawdziwy szkic, tak jak oni go narysowali... Oni szli dookoła po stopniach po zewnętrznej stronie z szli do góry do górnego pokoju. Oni mieli zapalone małe kaganki z oliwkowym olejem. Byli tam w górnym pokoju dziesięć dni i nocy, a wszystkie drzwi były pozamykane. „A nagle zstąpił tam z niebios szum jakby potężnego szumiącego wiatru i On napełnił cały dom, w którym oni siedzieli. Rozdzielone języki jakby ognia, rozwidlone języki ognia odpoczęły na każdym z nich. Oni wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym i wybiegli na podwórze mówiąc innymi językami.”

Zauważcie, czym był ten rozwidlony ogień? Był to Słup Ognia, Duch Święty, Bóg, anioł, który ich prowadził przez pustynię, ten, który został przed nimi zamanifestowany! Bóg się rozdzielił i samego siebie podzielił między ludzi — Duch Święty, a razem jesteśmy kościołem żyjącego Boga. Przymierze! „Abraham i jego potomstwo po nim — królewskie nasienie.” To samo życie, które było w Chrystusie, jest w kościele, czyniąc te same sprawy, które czynił Chrystus! Amen. Co za wspaniała rzecz, przyjaciele!

----
Ojcze, Boże, mów do tych serc tutaj dzisiaj wieczorem. Ty wiesz, jaki jest tego zamiar. Ty wiesz, Ojcze, że musi przyjść czas, kiedy oni... kiedy coś musi zostać uczynione. My widzimy ten stan i jak jest z biegiem czasu coraz gorzej. I uświadamiamy sobie, że zielonoświątkowy wiek kościoła w tych ostatecznych dniach jest Laodycejskim wiekiem kościoła, tym jedynym wiekiem, w którym Chrystus został usunięty z kościoła, stał i pukał, próbując wejść z powrotem do środka. O, Boże, bądź miłościwy.

----
I, o, Boże, to jest czas obłędu. Jest to neurotyczny czas. Jest to czas, kiedy ludzie nie chcą się zatrzymać, by słuchać i zastanowić się. A będąc pod wpływem emocji i tak dalej oni ciągle twierdzą, że są nasieniem Abrahama. Boże, dzieje się tak, jak ty powiedziałeś — te duchy będą tak podobne w ostatecznych dniach na skutek podrabiania, że to zwiodłoby niemal wybranych, gdyby to było możliwe. I tutaj to jest, Boże, nie pozwól tym ludziom, nie pozwól nikomu tak postępować. Proszę, Ojcze. Ja się modlę za nimi, za każdym z nich. Daruj tego w imieniu Pana Jezusa.

Przeczytaj cały rachunek w...
Jahwe-Jireh cz.1.

I nie zwątpił z niedowiarstwa w obietnicę Bożą, lecz wzmocnił się w wierze i dał chwałę Bogu,

Mając zupełną pewność, że cokolwiek On obiecał, ma moc i uczynić.

I dlatego poczytane mu to zostało za sprawiedliwość.

Rzymian 4:20-22