Het Grote Schijnende Licht.

William Branham.

Lees het volledige rekening in...
Het Grote Schijnende Licht.

Dus als we, dit deel van het jaargetijde, als we ons denken op Kerst richten, is het jammer dat we het aan een mythe, “Kerstman” genaamd, over moeten laten, in plaats van de werkelijke Kerst, wat het hoort te zijn. Vele kleine kinderen in het land vandaag weten niets anders dan dat Kerst “een slee vol met speelgoed” betekent, en “een paar betoverde rendieren die zich op het huis werpen”, om pas later van deze mythe te horen; om zelfs hun geloof te beschadigen, wanneer het ware kerstverhaal bekend wordt, dat het niets te maken had met rendieren, of een man die een pijp rookt, met bont rondom zijn jas. Het was de geboorte van onze gezegende Here Jezus. En het is hoogst ongewoon te zien hoe God op deze manier werkte, omdat geen andere tijd ooit zou hebben gewerkt, in de hele geschiedenis van de wereld. Het moest juist precies op deze tijd gebeuren. En nu voor een paar ogenblikken, laten we gewoon regelrecht naar de tijd kijken.

Het was een tijd waarop Herodus, de moordenaar, koning was. Het moest zo zijn, deze harteloze man moest koning zijn op die tijd, want we zijn bekend met de Schriften die zeiden dat hij “al de kinderen van twee jaar oud en daaronder heeft omgebracht,” proberend om de Christus te vinden. En het moest juist op die tijd zijn. En toen moest het zo zijn, destijds, dat er een belasting geheven moest worden, om te zorgen dat Maria en Jozef terug zouden gaan naar hun geboortestad Bethlehem, waar zij ingeschreven waren, en hun geboorten waren opgetekend bij de rechtbank en in de tempel, om te worden aangeslagen door de belasting. En Christus moest in Bethlehem geboren worden, en zij waren er vele mijlen vandaan toen dit plaatsvond.

En we zijn opmerkzaam geworden op de gevaren waar zij doorheen moesten gaan teneinde daar te komen. Nu, zij hadden geen prachtig mooie, piekfijne ambulance om Maria daar naartoe te brengen. En zij hadden het niet zoals vandaag, dat wij een of andere vrijstelling zouden kunnen hebben. Het was het bevel van de koning. Vrijstellingen werden niet aanvaard. Het moest worden vervuld. “De koning zei het zo!” Maakte niet uit wat haar omstandigheden waren, of wat ook, zij moesten terugkeren naar hun geboorteland. Geen gemak voor de kleine zwangere moeder. En geen mogelijkheid om te reizen; alleen maar te voet, of op de rug van een kleine ezel. En ons wordt verteld dat Jozef Maria nam, die op elk moment moeder zou kunnen worden, en zette haar op de rug van een kleine ezel. En als iemand ooit op een ezel gereden heeft, weet wat voor een ruwe rit dat is. De kleine makker, langs een smal spoor dat over de bergen kronkelt, naar Bethlehem toekomend, van het lager gelegen Judea, erg ruwe en ruige weg. Wat als de kleine ezel niet vast op zijn poten stond, en zou zijn gevallen met deze kleine zwangere moeder?

Of, in de dagen dat er zoveel verkeer naar hun geboorteland kwam, het hele land was in beweging, vol van pelgrims en reizigers, terug naar het geboorteland, een erg goede gelegenheid voor rovers in die dagen. Wanneer zij de kleine karavanen van weinig mensen zagen; de ruiters, de rovers zouden er meteen op in hebben kunnen rijden en hen hebben omgebracht, en hun goederen hebben meegenomen en ervandoor zijn gegaan. Wat was dit wat voor dit pasgetrouwde paar, dat zij onder ogen moesten zien, en hoe het zou moeten zijn geweest! Bovendien, wat als enkele van de wilde beesten, want er waren daar leeuwen en vele verscheurende wilde dieren, die rondzwierven in de woestijnen die ze moesten doorkruisen. Wat als een wild beest zich naar het kleine gezelschap zou begeven, wat had Jozef kunnen doen met een stok in zijn hand, en een vrouw die nauwelijks vooruit kon komen? Zij moesten dat onder ogen zien.

Maar het geeft ons troost om dit te weten, dat wij onze bestemming niet in de hand hebben. God heeft onze bestemming in de hand. En Hij heeft bepaald dat het zo zal zijn, en er is niets dat het programma van God ooit zal onderbreken. Wij zijn bestemd om aan te komen.

En er moest geen angst zijn. En toch, misschien Maria en Jozef zelf, gewoon alledaagse mensen, niet opgeleid. En zij konden niet weten dat deze dingen, die precies op dat moment gebeurden, de Schriften aan het vervullen waren. En het is hetzelfde vandaag. De dingen gebeuren precies in deze dag waarin wij leven, en velen van ons weten er niets over, hoe God in beweging is. Ik werd net gevraagd door één van de dames die opnames maken hier in de ruimte, wanneer ik zou gaan spreken over dat onderwerp van het handschrift, en de spoetnik in de lucht. “Zou het volgende zondag zijn?” Ik zei: “Ik weet het niet.” Maar o, om in deze in duister gehulde tijd te zien, Gods grote hand beweegt gestaag door. Niets zal Het stoppen.

En wij kunnen het als het ware vandaag zien, als het ezeltje en de twee reizigers tenslotte aankomen. Als zij 's nachts door de woestijnen komen, het was zo heet! En dan, laten we zeggen, dat zij net op de kleine berg ten oosten van Bethlehem gaan zitten. Bethlehem ligt in een vallei, en daar is een kleine berg. En de weg die Bethlehem binnenkomt, maakt een bocht ten oosten van Bethlehem, en gaat naar beneden de stad in. Dichtbij de hoek, waar je de laatste bocht maakt, om heuvelafwaarts te gaan, is er een grote stapel ruige stenen die daar ligt. En er wordt door geschiedkundigen vermoed dat Maria en Jozef daar misschien stopten om even op adem te komen, voordat zij die avond naar de stad afdaalden.

Laten we naar Jozef kijken, in zijn tedere omgang, tilt zijn kleine bruid van de ezel en helpt haar op de grond, neemt haar over en zet haar neer op de rots, en zei: “Lieverd, daar is het stadje, net beneden ons, waar onze kleine nieuwkomer misschien geboren zal worden.” Ik kan me inbeelden de sterren net een beetje te zien twinkelen en oplichten, terwijl zij over Bethlehem zaten uit te kijken; aan hun…ten oosten van hen. En terwijl zij daar zaten, zich afvragend terwijl zij naar de sterren staarden; ver weg, honderden mijlen oostelijk daar vandaan, ontwikkelde zich een ander tafereel. Weet u, God werkt in Zijn heelal. Hij laat dingen plaatsvinden in één land, waar Hij het pasklaar maakt, om het in een ander weer tegen te komen. Daar zien wij, ver weg in het oosten, zoals het ons is verteld door vele geschiedschrijvers, dat deze makkers, de wijzen, zoals wij die kennen. Vandaag zouden zij min of meer “sterrenkundigen” genoemd worden, niet in de zin van waarzeggers; maar er is een nabootsing van sterrenkunde, die waarzeggers worden genoemd. En mensen storten zich op deze dingen, die in wezen een valse voorstelling van de werkelijke sterrenkundige zijn.

    Wijze mannen nog
    steeds zoeken Jezus.

Hampton vertelde ons, de grote geschiedschrijver, dat het was…Zij waren Meden en Perzen, deze sterrenkundigen. Laten we hun leven eens een beetje volgen. En we ontdekken dat de Meden en Perzen bekend raakten met het Evangelie van onze Here toen zij daarginds in Babylon waren. Jaren daarvoor, in de tijd van koning Nebukadnezar, hadden zij zulke mensen als sterrenkundigen, die de sterren observeerden en de hemellichamen. En zij konden aan de hand van tekenen en het bewegen van de sterren waarnemen dat bepaalde gebeurtenissen zouden plaatsvinden. En de koningen uit vroeger dagen raadpleegden dit soort mannen om van gebeurtenissen en van dingen af te weten die plaats zouden gaan vinden. God verklaart het altijd door Zijn hemellichamen, voordat Hij het aan de aarde bekend maakt. God schrijft het in de hemelen. En de ster waar wij naar kijken, en we denken daaraan als kleine vijfpuntige voorwerpen in de hemelen, maar, wat zij zijn, zij zijn werelden veel groter dan deze, die het zonlicht weerkaatsen.

En deze mensen waren zeker bekend met het Evangelie in de jaren van Israëls gevangenschap, van zeventig jaar in het land van de Chaldeeën, en zeker, Daniël die als hoofd over de wijzen werd gemaakt. De profeet, door zijn grote wijsheid om het einde van dingen te weten, en te weten wat God zou gaan doen, en hij werd het hoofd der wijzen genoemd. En de wijzen hadden oude manuscripten waar zij naar verwezen, van hun voorvaderen. En Daniël haalt er de Geschriften van de Here bij. En wij begrijpen dus dat zij gedurende deze tijd veel met elkaar beraadslaagd hadden, en zij hadden de wijsheid en de kracht gezien die de ene ware God teweegbracht, die ver boven enige sterrenkundige of wijze uitging. Het werd bewezen in de nacht van koning Nebukadnezars…of Beltsazars dansfeest, dat, geen van de Chaldeeën of de sterrenkundigen het handschrift op de wand kon lezen. Maar Daniël, door de Geest en de kracht van de levende God, kon het doen. En zijn geschriften werden heilig gehouden, en zijn dat tot op deze dag.

Nu, we noemen hen, in het oosten…Ik heb het voorrecht gehad om met hen te spreken in India. En zij worden nu de Mohammedanen genoemd. Maar zij waren eigenlijk de Meden en Perzen. Indiërs worden genoemd de…Ik geloof dat zij hen de onreinen noemen. En de Meden en Perzen zijn eigenlijk de Mohammedanen. En zij zijn degenen die oorspronkelijk bij koning Nebukadnezar waren. En hun geweldige wijsgeren waren geleerden die de natuurlijke dingen bestudeerden, om geestelijke dingen die gingen gebeuren te verklaren.

Dus gedurende honderden jaren lang, en de manuscripten van Daniëls onderwijzingen enzovoort, hadden zij die in acht genomen. En wat zij zouden doen, aan het begin van de avond, zouden zij de Assay [?] Bergen in gaan. En hierboven hadden zij een kasteel. En in dit kasteel was het kasteel van de wijzen. En zij zouden daar hun fujadous [?] feest houden. En na het feest zouden zij naar hun baldakijnen lopen, of op hun terrassen, en daar naar een zekere observatietoren, nadat de zon was ondergegaan. En zoals Mohammedanen gewoonlijk doen, naar de zon buigen en “Allah! Allah!” roepen. En vele keren zegenen zij zichzelf met de heilige wateren enzovoort, zelfs tot aan vandaag toe. Het voornaamste, van hun meest heilige zaak was vuur. Zij geloofden dat deze ene ware God in vuur leefde. En hoe vreemd is het te weten dat de ene ware en levende God wel in het Licht woont, en Hij is een verterend Vuur. Hoe dat zij hun heilige vuren brandden! En zij letten op dit vuur, omdat zij geloofden dat de enige ware God in dit vuur woonde, en Hij Zichzelf aan hen terugkaatste. En het vuur brandde het helderst wanneer het licht van de zon onderging.

En dus zouden zij buiten op deze uitkijktoren gaan, en zij zouden omhoog kijken. En zij waren goed opgeleid. En zij kenden elke beweging van de grote sterrenhemel. Zij letten ijverig op elke beweging. O, als Christenen dat slechts zouden doen! Niet op de sterren letten, maar op Gods Woord letten terwijl Het Zich ontvouwt. Als we het vandaag slechts zouden opmerken, en zien hoe dat God in deze dag de dingen heeft beloofd waarvoor wij zo dapper staan. God heeft beloofd deze dingen te doen, zoals de zieken te genezen en de geweldige wonderen te doen.

Dezelfde Daniël die hen onderwees over de gebeurtenissen, zei, dat: “In de laatste dagen zullen de mensen die hun God kenden heldendaden doen.” Die Schriftgedeelten moeten worden vervuld. Als we slechts zouden zoeken! En als u zult opmerken, God openbaart Zichzelf alleen aan degenen die zoeken en ernaar verlangen Hem te zien. “Nader tot Mij en Ik zal tot u naderen”, spreekt de Here. En soms laat God dingen gebeuren, zodat wij dicht tot Hem zullen naderen. Want God heeft met zekerheid beschikt dat bepaalde gebeurtenissen moeten plaatsvinden, en zij zullen zich ontvouwen, precies zoals Zijn grote tijdklok het aftikt.

Lees het volledige rekening in...
Het Grote Schijnende Licht.

Toen nu Jezus geboren was te Bethlehem, gelegen in Judea, in de dagen van den koning Herodes, ziet, enige wijzen van het Oosten zijn te Jeruzalem aangekomen.

Zeggende: Waar is de geboren Koning der Joden? want wij hebben gezien Zijn ster in het Oosten, en zijn gekomen om Hem te aanbidden.

Mattheüs 2:1-2