Ongelooflik, maar dis waar.

William Branham.

Lees die volledige rekening in...
'n Paradoks.

Nou die onderwerp vanmiddag: 'n Paradoks. Nou, die woord paradoks, soos ek dit pas nageslaan het en seker is dat- dat ek reg was, die woord paradoks beteken, volgens Webster, dat dit is “iets ongelooflik, maar dis waar.” Nou, julle weet, ons het die ou gesegde gehoor, dat- dat , “Waarheid meer is” (wat noem hulle dit?) Dat die waarheid “meer vreemd is as fiksie,” Omdat, wanneer 'n persoon die waarheid vertel, is dit partymaal baie vreemd.

-----
Josua hier is 'n Boek, eintlik, dit is 'n Boek van verlossing, van die Ou Testament. Josua, ons sal dit moet oorweeg, die Boek van verlossing. Omdat, dit is, verlossing het twee dele. Verlossing, oral, het twee dele. Dit is, dis “vanuit” en “tot in.” Dit neem twee dele om verlossing te maak, “vanuit,” “tot in.” Moses het die wet verteenwoordig wat hulle uit Egipte gebring het, en, terwyl, Josua genade voorgestel het wat hulle in die beloofde land ingeneem het. 'n Ander manier, was, die- die wet en genade was twee verskillende aspekte van God se bevel. Nou, die wet het hulle uitgebring, Moses, en Josua het hulle ingeneem.

Dit verteenwoordig ook iets vir ons dag. Nou dit verteenwoordig, terwyl hulle op reis was, kom van- van Egipte af in 'n beloofde land, so het ons uitgekom uit' n wêreld van chaos uit Egipte uit, op ons pad na 'n beloofde Land. “In My Vader se huis is baie wonings; as dit nie so was nie, sou ek julle gesê het,” Johannes 14. Kom “vanuit,” gaan “tot in.”

Dit is die wet ons bring om te herken ons is verkeerd, maar dis genade wat ons vergewe. Die wet het geen hoop van- van verlossing nie, want dit... en om dit af tehandel. Dit het geen genade daarin nie, want die wet wys net dat jy 'n sondaar is, maar genade sê jou hoe om daaruit te kom. Wet is die polisieman wat jou in die tronk sit, maar verlossing is die Een Wat jou skuld betaal het, en “vanuit,” en “tot in,” en tot in genade.

Die Eféseiers. Nou vind ons dieselfde ding, die Ou Testament, dink ek hierdie Boek van Josua pas. 'n Gepaste woord daarvoor, sou wees, die Boek van Efése van die Ou Testament. Die Boek van Efésiërs van die Ou Testament, sou 'n goeie titel wees vir die die Boek van Josua, want dis beslis gepas hieroor.

Nou vind ons Josua verteenwoordig genade, of sommige versoenings, dat dit nie kon bestaan op dieselfde tyd wat die wet bestaan het nie. Ook nie enige boodskap, wat die mense aanstuur nie, kom altyd saam met 'n vorige boodskap. Dit sal dit nie doen nie. Dit is waar jy vandag probleme het. Jesus het gesê, “Neem enige persoon 'n- 'n nuwe stuk lap en sit dit op 'n oue? Of sit die nuwe wyn in ou bottels? Hulle vergaan. Dit laat dit oopbars.” Hulle kan dit nie verduur nie. En Josua kon nie in sy bediening inkom totdat Moses weg was nie. So julle sien die heel eerste vers hier, “Moses My dienskneg is dood; nou staan op en neem hierdie mense na die beloofde land.” Moses, wat die wet verteenwoordig het, het sy tyd gedien. Dit is, die wet het sy tyd uitgedien.

Hulle het regtig met genade begin uitgaan, om mee te begin. Voor dit het hulle die wet gehad, hulle het genade gehad. Terwyl hulle in Egipte was, sonder die wet, was niemand daar nie, net die priesters, ensovoorts, maar hulle het nie enige wette gehad nie. Die wet was nog nie gegee nie. Genade het hulle 'n profeet voorsien. En, ook, genade het 'n versoening voorsien, die offerlam. Ons gaan hierdie week daarop in, op die offerhande, die bloed, want daar lê jou genesing. So aan... Die versoening is voorsien voor daar enige wet was. Genade was voor die wet, gedurende wet, en na die wet.

So daar was Josua, wat genade verteenwoordig het, was reg saam met wet, maar kon nie afgedwing word solank as wet in sy behoorlike plek was nie. En so het die kerkwêreld in hierdie laaste dag! Dit het gekom, dit het sy deel gedien, maar daar kom 'n tyd waar dit ophou. Dit moet dit doen. Daar moet 'n Efésiërs wees, ook van hierdie reis, net soos daar was van ander reise. Daar moet 'n Efésiërs kom, 'n Efése, 'n Efésiese van hierdie reis. Let op. Waarin daardie wet nooit 'n sondaar kon red nie, soos ek dit uitgewys het. Dit kon nie. Daarom het die beloofde land 'n dag van genade verteenwoordig. Sien, hy kon hulle nie in daardie reis nie inneem nie.

En as julle opgelet het, in daardie reis, het hulle drie stadiums van hulle reis gehad. Eerste was die voorbereiding deur geloof, daar in Egipte, onder die offerlam. Toe het hulle die Skelfsee oorgesteek, in die- die wildernis, 'n afsondering, wat nog 'n ander stadium verteenwoordig het van die reis.

Omdat, met die voorbereiding, toe hulle almal gereed gemaak het, toe toe hulle by die- na die Skelfsee gekom het, was daar weer 'n mislukking. Die mense het nie geglo nie, nadat hulle baie dinge gesien het wat God gedoen het. Hulle het steeds nog nie geglo nie. En God het die Skelfsee oopgemaak en hulle uitgeneem, wat ons geleer is dat al die mense gedoop is tot Moses, onder die Wolk en die see.

Nou hulle was gedoop, bekeer en was gedoop, en het uitgekom om in 'n nuwe lewe te wandel, in 'n nuwe land, in 'n vernuwing reis, onder nuwe mense, en die hand van God op hulle. Maar dit het uiteindelik tot by 'n plek gekom, in hierdie pad wat hulle gestap het, dat hulle nie met hulle wandel van genade bevredig was nie. Hulle moes na iets kom wat hulle self kon doen.

Nou vandag, dis wat mense dink, van Goddelike genesing, of enige ander werk van genade, van God, dat daar iets is wat jy moet doen. Jy, daar is niks wat jy hoef te doen nie, glo maar net, glo God net. En, hulle, as hulle sou voortgegaan het! Die belofte was nie aan hulle gegee onder die wet nie. Die belofte is voor die wet gegee, sonder enige voorwaardes daaraan, “Ek het julle hierdie land gegee, gaan voort daarheen!” Maar voordat hulle by daardie belofte gekom het, het hulle besluit daar was iets wat hulle self moes doen.

En, dit, vind ons nog steeds onder menslike wesens. Ons is geneig om so te wees, “Daar is iets wat ons moet doen.” Ons voel dat, dat ons ook iets daarmee te doen wil hê. Jy het wel iets daarin, dis jou oorgawe van jou eie wil, jou eie idees, na die wil en idee van Almagtige God, en dis klaar. Dit is al wat daar is. Neem net Sy belofte, dink aan niks anders nie. Wandel Daarmee, en God doen die res daarvan.

Toe wou hulle 'n wet hê. En God gee altyd jou die begeerte van jou hart, Hy het belowe. Maar ons vind uit, toe hulle een stap van die kant af weggedraai het van wat God hulle oorspronklike belowe het, dit was dan 'n doring in die vlees totdat die wet weggeneem was, totdat Jesus Christus gekom en gekruisig is om die wet weg te neem. Dit was 'n doring in die vlees.

En enigiets wat jy probeer doen in jouself, dit sal altyd tot jou oneer werk. Dit sal tot jou nadeel wees. Glo God net eenvoudig, en dit handel dit af. Wat God belowe het, “Ek is die Here Jou God Wat al jou krankhede genees.” Sien? “As daar enige siekes onder julle is, laat hulle die ouderlinge van die kerk roep.” Hy het belowe, “Die werke wat Hy gedoen het, sal in Sy kerk gedoen word.”

Waarom moet ons organisasies aanvaar, ensovoorts, wat dit van die Boek af sal neerskryf? Sien, dit- dit word 'n doring in die vlees. En hier aan die endtyd, ontmoet ons weer die ding, van aangesig tot aangesig, dit hang af van die Metodiste, Baptiste, Presbiteriane, en wat nog, sien. Jy, jy kan nie voortgaan nie, jy moet terugkom na die hele volle Evangelie. Dit was gemaak vir die volle man, deur 'n volkome God Wat vlees geword het en onder ons gewoon het. En ons weet dat daardie dinge waar is.

Nou as ons opmerk, hulle reis in die woestyn, is waar hulle hulle grootste fout gekry het wat Israel ooit gemaak het, totdat Gólgota, was toe (in die Eksodus 19) hulle die wet aanvaar het in plaas van genade. Hulle het genade gehad. Hulle het 'n profeet gehad. Hulle het- hulle het 'n Offerdier gehad. Hulle het verlossing gehad. Hulle is deur die Skelfsee gebring. Hulle is van hulle siektes genees. Hulle het water van 'n geslaande rots gehad. Hulle het- hulle het manna uit die hemel gehad. Alles wat hulle nodig gehad het, is voorsien, en steeds wou hulle iets anders hê.

Nou dis 'n volmaakte tipe van ons Efésiërs vandag, presies. Ons het uigekom onder Luther; ons het deur heiligmaking gegaan, onder Metodis; en in die herstel ingekom, onder Pinkster. Presies soos dit was, die wildernis reis. En toe God ons uitgebring het, het ons baie goed gedoen. Maar wat het ons gedoen? Wou soos die res van hulle wees. Ons vind nou uit dat genade die enigste ding is wat ons deur neem, nooit wet nie.

Josua hier is 'n tipe van die laaste bediening. Sien? Onthou nou daardie drie stadiums van die reis. Dit alles het geëindig, die wet en alles moes ophou, sodat Josua... En Josua is dieselfde woord as Jesus, “Jehovah-Saligmaker,” wat hulle uit die wildernis geneem het in die beloofde land. Nou ek weet baie hou... En ek wil nie van die geleerdes verskil nie, maar baie hou vas dat die beloofde land die Hemel verteenwoordig. Dit kannie die Hemel verteenwoordig nie. Dit kannie, want hulle het oorloë gehad, en probleme, en frustrasie, en alles, in die beloofde land gehad. Dit verteenwoordig nie die beloofde Land nie.

Maar, let julle op, net voor hulle die beloofde land binne gegaan het, het al die- die verskille wat- wat onder hulle ontstaan het. Hulle... Een van die groot dinge was Korag. Hy wou nie hierdie een-man leierskap hê nie. Datan, en hoe hulle voor Moses gekom het en hom dit probeer vertel het dat: “die- die boodskap moes dit beteken,” en 'n ander interpretasie daaraan gesit het, hulle eie idees van wat dit was. En hulle het elkeen vergaan! Elke een! Jesus het gesê, “Daar was nie een van hulle wat nie vergaan het nie.” Hulle het gesê, “Ons vaders het manna geëet in die woestyn, oor die tydperk van veertig jaar,” Johannes 6. Jesus het gesê, “En hulle is elkeen dood.” Dood beteken “Ewiglik geskei.” Hulle is almal dood, tog het hulle die boodskap geniet, tog het hulle die manna wat geval het, geniet. Nie 'n ander manna nie, die ware manna!

-----
Nou word ons geleer, in Openbaring die 6de hoofstuk, glo ek, ja, 6de hoofstuk, van die Sewe Seëls. Dit is veronderstel... Die Boek moet geseel word met sewe verborgenhede, of Sewe Seëls, Openbaring 6. En in die laaste dag, Openbaring 10, in Openbaring 10, vind ons uit dat die Laodicea, laaste boodskapper van die laaste eeu, en gedurende die tyd van sy profesie, sou die Sewe verborgenhede oopgemaak word, die sewe verborgenhede waarvan daar oorgebly het.

In elke eeu was daar party Daarvan wat oorgebly het. Die hervormer het nie tyd gehad om Daarvoor te sorg nie. In die dae van Luther, het hy net regverdigmaking deur geloof gepreek. Hy was weg, hulle het 'n kerk gemaak. Daarna het Wesley gekom, hy het heiligmaking gepreek. Daar was dit. En die Pinksters het voortgekom.

Maar ons word belowe, volgens Openbaring 10, en volgens Maleági 4, en Lukas 22:17, ensovoorts, dat daar 'n- 'n Efésiërs tot hierdie moet kom. Daar is dit belowe, vriende. Daar moet 'n Efésiërs kom, dat hierdie sewevoudig verborgenhede van die Woord van God ontvou moet word. En dis in die Laodicése eeu waar dit plaasvind. Ek glo dat ons- ons daar is.

Ek glo ons is reg in die skaduwees van die Koms van die Seun van God. En soos Josua, net voor die Efésiërs opgekom het, so het Johannes die Doper opgestaan net voor die volgende Efésiese. En ons word 'n ander, 'n ander Efesiërs belowe. Dit is hier in die Skrif voorspel, daarom dink ek dat ons weer in die Efésiërs lewe. Terug weer na... Ons word belowe dat wat oorgebly het gedurende daardie sewe eeue.

Nou jy kan niks by die Boek byvoeg nie, of niks Daarvan wegneem nie. Openbaring 22:18 sê so, “Wie ooit, een Woord sal byvoeg, of een Woord neem, sy deel sal weggeneem word van die Boek van die Lewe.” Nou ons kan nie byvoeg of wegneem nie. So daarom weet ons dat Luther nie Daaraan kon uitkom nie; Wesley, ensovoorts, die hervormers, Knox, Finney, Calvyn, die ry af, sovoorts, hulle het Dit nie alles gekry nie, maar wat hulle gehad was die Evangeliese Waarheid. Maar nou in die laaste dae, word ons die begrip gegee, deur die Woord, dat ons Dit gaan verstaan, want dit sal 'n Efésiese eeu daarvoor kom. En ons is hier! Nou, paradoks! Ek sal dit eers dit laat hang, want ek het nog net omtrent tien minute en dan sal ons die gebedslyn hê. Paradoks!...

Lees die volledige rekening in... 'n Paradoks.

Toe het Josua met die HERE gespreek, op die dag dat die HERE die Amoriete aan die kinders van Israel oorgegee het, en voor die oë van Israel gesê: Son, staan stil in Gíbeon, en maan, in die dal van Ajalon!

Toe staan die son stil en bly die maan staan totdat die volk hulle gewreek het op hul vyande. Staan dit nie geskrywe in die Boek van die Opregte nie? En die son het bly staan in die middel van die hemel en het hom nie gehaas om onder te gaan nie, omtrent ‘n volle dag.

En daar was geen dag soos hierdie een, voor hom en ná hom, dat die HERE na die stem van ‘n man geluister het nie; want die HERE het vir Israel gestry.

Josua 10:12-14